Helaman zit met vragen
‘Het zijn maar e-mails. Is dat familiegeschiedenis?’
‘Het hart van de kinderen zal zich tot hun vaders wenden’ (Leer en Verbonden 2:2).
Helaman zat met veel vragen. Hij had bijvoorbeeld vragen over wetenschap en geschiedenis. En hij vroeg zich ook af hoe het voor zijn grootouders was toen zij jong waren.
Op een dag was hij buiten een bal tegen de muur aan het schoppen. Hij bleef de bal maar heen en weer schoppen.
Ik vraag me af wat voor buitenspelletjes de kinderen vroeger speelden, dacht hij. Voetbalden zijn oma en opa ook toen ze jong waren?
Helaman zette zijn voet op de bal. Wacht eens … Hij kon het hun vragen!
Hij rende naar binnen, startte de computer op en logde in op zijn e-mailaccount. Mama en papa hadden er speciaal voor hem een gemaakt. Hij stuurde soms e-mails naar familieleden die ver weg woonden. Hij ging zitten en typte een e-mail naar oma Barnes.
Ik heb een vraag.
Wat voor buitenspelletjes deden jullie als kind? Zelf voetbal ik graag.
Liefs,
Helaman
Klik! Hij verstuurde zijn vraag. Hij stuurde dezelfde vraag naar opa Barnes. En ook naar oma en opa White.
De volgende dag keek Helaman zijn e-mail na. Hij had twee nieuwe berichten! Hij klikte op het eerste.
Hoi Helaman,
Ik speelde graag met papieren poppetjes. Samen met mijn vriendinnetjes maakte ik soms van een deken een tent. Bikkelen, hinkelen en fietsen vond ik ook leuk.
Liefs,
Oma White
Toen las hij de e-mail van opa White.
Hoi Helaman,
Toen ik klein was, hadden we geen tv of computer. Dus we speelden veel buiten. In de zomer gingen we zwemmen, en in de winter gingen we schaatsen. Ik vond het ook leuk om samen met mijn vrienden landje veroveren te spelen.
Liefs,
Opa White
Helaman grinnikte. Het was leuk om meer over zijn grootouders te ontdekken!
De dagen gingen voorbij en Helaman kreeg steeds meer vragen. Telkens als hij met een vraag zat, stelde hij die aan zijn grootouders. En hij kwam veel over ze te weten!
Hij ontdekte dat opa Barnes danslessen had gevolgd. Oma Barnes vond het leuk om woorden uit het hoofd te leren en collages te maken. Oma White had plankenkoorts als ze voor anderen moest zingen. Maar later zong ze tijdens haar diploma-uitreiking aan de middelbare school. Opa White had als kind modelvliegtuigjes leren bouwen, en dat vond hij nog steeds leuk.
Helaman moest lachen toen hij het verhaal over Tommy, de kat van oma White, las. Ze deed hem vaak poppenkleren aan en stopte hem in haar poppenwagen.
‘Wat ben je aan het lezen, Helaman?’ vroeg papa.
‘Een e-mail van oma White’, zei Helaman. ‘Ik heb haar wat vragen gesteld.’
Helaman liet papa de e-mailwisseling met zijn grootouders zien.
‘Dat zijn leuke verhalen voor onze familiegeschiedenis!’ zei papa. ‘Laten we die op FamilySearch zetten.’
Helaman fronste zijn wenkbrauwen. ‘Het zijn maar e-mails. Is dat familiegeschiedenis?’
‘Nou en of!’ zei papa. ‘Telkens als je meer over je familie te weten komt, doe je aan familiegeschiedenis. We moeten die verhalen bewaren, zodat we ze niet vergeten. Kijk. Ik zal het je laten zien.’
Papa hielp Helaman om op FamilySearch.org in te loggen en alles in te voeren wat zijn grootouders hem verteld hadden.
‘Nu zijn de verhalen bewaard en kunnen onze familieleden ze later lezen. Leuk hé?’ vroeg papa.
‘Zeker weten!’ Helaman glimlachte. ‘En ik heb nog veel meer vragen voor hen.’
Illustraties, Gareth Conway