Jeugdwerk-maatjes
Het jeugdwerk was leuker als Lizzie Abby hielp.
‘Wees een voorbeeld voor de gelovigen’ (1 Timotheüs 4:12).
Lizzie vond veel jeugdwerkliedjes vroeger saai. Ze vond die over Jezus leuk, maar ze voelde zich te oud voor de speelse liedjes. Ze zakte meestal onderuit en mompelde de tekst.
Maar nu niet meer. Nu zong Lizzie alle liedjes zo opgewekt mogelijk mee. Ze zat rechtop. Ze zong uit volle borst. Ze vond het leuk.
Want nu zat Abby naast haar.
Eerder dit jaar waren Lizzie en de andere kinderen in haar klas ieder aan een nieuw zonnestraaltje gekoppeld. Het was hun taak om ervoor te zorgen dat hun zonnestraaltje zich thuis voelde in het jeugdwerk.
Abby was Lizzies zonnestraalmaatje. Ze zaten samen in het jeugdwerk. Ze zongen samen. Telkens als ze elkaar in de kerk zagen, zwaaiden ze naar elkaar of gaven ze elkaar een dikke knuffel.
Lizzie vond het fijn om Abby elke zondag te zien. En ze wist dat Abby het ook fijn vond om haar te zien. Abby hield haar goed in de gaten. Als Lizzie hard zong, deed Abby dat ook. Als Lizzie haar armen vouwde en eerbiedig was, deed Abby dat ook. Daarom wilde Lizzie haar altijd het goede voorbeeld geven.
Lizzie wilde dat Abby het jeugdwerk leuk vond. Ze wilde dat Abby plezier had en zich goed voelde. Ze konden samen over het evangelie leren!
Abby en Lizzie zaten net als elke zondag naast elkaar. Maar vandaag zaten ze met alle andere jeugdwerkkinderen op het podium in de kapel. Vandaag was de jeugdwerkpresentatie.
Abby wiebelde met haar benen en grijnsde naar Lizzie.
‘Het is bijna jouw beurt’, fluisterde Lizzie. Alle jeugdwerkkinderen hadden een toespraakje voorbereid. De grote kinderen, zoals Lizzie, lazen een langere tekst. De kleine kinderen, zoals Abby, zeiden een kort tekstje op. Lizzie had Abby geholpen om haar tekstje uit het hoofd te leren.
‘Denk eraan: spreek luid en duidelijk zodat iedereen het kan horen’, zei Lizzie.
‘Je gaat toch met me mee?’ vroeg Abby. Ze leek nerveus.
‘Natuurlijk!’ zei Lizzie. ‘Ik ga naast je staan. Je zult het fantastisch doen.’
Ze stonden op en zongen samen met de andere kinderen een liedje. Lizzie herinnerde zich dat ze vroeger liever niet aan de jeugdwerkpresentatie deelnam. Maar met Abby erbij was het erg leuk!
Nu was het Abby’s beurt. De twee meisjes liepen samen naar de microfoon. Lizzie hielp Abby op een opstapje te gaan staan. Abby klapte dicht. Ze zag er bang uit.
Lizzie sloeg haar arm om Abby heen. Ze kneep even in haar schouder en fluisterde: ‘Als ik bid …’
Abby haalde diep adem. ‘Als ik bid, vertel ik mijn hemelse Vader waarvoor ik dankbaar ben.’ Haar stem klonk zelfverzekerd en helder.
Abby glimlachte breed, pakte Lizzies hand en sprong van het opstapje. Ze gingen zitten terwijl andere kinderen naar de microfoon liepen.
‘Je hebt het heel goed gedaan, Abby!’ zei Lizzie.
‘Was het luid en duidelijk genoeg?’ vroeg Abby.
‘Het was perfect!’ zei Lizzie. ‘Ik durf te wedden dat ze je helemaal op de achterste rij konden horen!’
Abby wiebelde blij heen en weer en leunde tegen Lizzie aan. Ze luisterden terwijl andere kinderen vertelden waar ze dankbaar voor waren.
‘Hé, Lizzie?’ vroeg Abby. Ze trok Lizzie omlaag om in haar oor te fluisteren.
‘Ik ben dankbaar voor jou!’
Lizzie glimlachte. ‘Ik ben ook dankbaar voor jou!’
Illustratie, Liz Brizzi