Pioniers in elk land
Olga Bing
Jeugdwerkleidster in Brazilië
De auteur woont in Californië (VS).
Olga nodigde ze allemaal uit.
‘Ik mis iedereen uit onze gemeente’, zei Olga droevig. Haar familie en zij waren weer de enigen in de zondagsschool.
Olga’s zus, Wilma, deed haar Schriften dicht. ‘Ik mis ze ook.’ Mama en oma knikten.
Olga moest bijna huilen. Toen ze werd gedoopt, kwamen er elke week wel 60 mensen naar de kerk! Maar toen begon de Tweede Wereldoorlog. Door de oorlog moesten alle zendelingen in Brazilië naar huis. Zonder hen waren er niet genoeg priesterschapsdragers om normale kerkdiensten te houden. Ze konden het avondmaal niet zegenen en geen mensen dopen.
De gemeente zei de huur van het kerkgebouw op. De kerkleden kwamen in plaats daarvan samen bij mensen thuis om de Schriften te bestuderen. En één voor één begonnen de leden naar andere kerken te gaan.
Toen de oorlog voorbij was, dacht Olga dat de gemeente weer kerkdiensten zou houden. Maar er waren niet genoeg mensen. Dus Olga en haar familieleden bleven als enigen op zondag samenkomen.
‘Ik mis het zingen met iedereen’, zei Olga. ‘En ik mis de kinderen die altijd naar de kerk kwamen.’
‘Ik ook’, zei oma.
De daaropvolgende dagen dacht Olga hard na wat ze zou kunnen doen. Ze bad om hulp. ‘Hemelse Vader, laat ons alstublieft weten wat wij kunnen doen om onze gemeente weer sterk te maken.’
Op een dag kreeg Olga een idee. Ze ging naar buiten. Twee meisjes waren onder een boom aan het spelen.
‘Olá!’ zei Olga. ‘Willen jullie vanavond naar het lesje voor kinderen van mijn kerk komen? We gaan over Jezus leren, liedjes zingen en plezier maken.’
De meisjes keken elkaar aan. ‘Oké’, zei een van de meisjes.
‘Geweldig! Als jullie van je ouders mogen komen, kom dan straks weer naar deze plek. Dan kunnen we samen naar de les lopen.’
Olga zwaaide gedag en liep verder door de straat. Ze zag een aantal kinderen die futebol (voetbal) aan het spelen waren. Olga nodigde ze allemaal uit.
Sommige kinderen waren eerder naar de kerk geweest. Ze waren enthousiast om weer te gaan! Sommige kinderen wilden niet. Maar Olga liet ze weten dat ze altijd welkom waren.
Later die avond haalde Olga alle kinderen op die zeiden dat ze zouden gaan, met hun ouders. Ze liepen samen naar haar huis.
Mama en oma gaven in de ene kamer de ouders les. Olga en Wilma gaven in de andere kamer les aan de kinderen. Olga zong liedjes met hen. Wilma vertelde verhalen uit de Schriften.
Olga was blij toen ze met de kinderen mee naar huis liep. ‘Dank je wel dat je gekomen bent’, zei ze. ‘Tot volgende week!’
De gemeente was klein, maar Olga wist dat die weer zou groeien. En ze kon niet wachten om de les voor volgende week te plannen!