De kersttaart
Dit verhaal gebeurde in Japan.
Kaiya was dol op kerstlekkernijen. Maar hij hield nog meer van zijn vriend.
Morgen was het kerst, en Kaiya maakte zich zorgen. Hij maakte zich geen zorgen of hij een cadeautje kreeg of wat voor cadeau het zou zijn. Hij maakte zich zorgen over zijn vriend Minato.
Kaiya en Minato speelden bij dezelfde voetbalclub. En ze gingen naar dezelfde school. Maar Minato was al drie dagen niet naar school gekomen. Hij was ook niet bij de voetbaltraining. De leerkracht vertelde dat Minato’s vader ziek was. Minato’s hele gezin moest twee weken thuisblijven om ervoor te zorgen dat niemand anders ziek zou worden.
Kaiya maakte zich zorgen dat Minato ook ziek zou worden. Hij vroeg aan mama of ze konden bellen om te horen hoe het met hem ging. Ze belden Minato’s moeder.
‘Maak je geen zorgen’, zei ze. ‘Het gaat goed met ons. Maar we hebben geen kurisumasu kēki (kersttaart) kunnen halen.’
Kaiya was dol op kersttaart. Er zat prachtig wit glazuur en kleurrijke versiering op. Het was een speciale lekkernij in Japan. Hij dacht dat Minato vast verdrietig was dat hij geen taart kreeg.
Na het telefoontje zei Kaiya: ‘Mama, laten we onze kersttaart aan hen geven. En kunnen we ze ook pizza brengen?’ Hij wist dat pizza met saba (vis) Minato’s lievelingseten was.
Mama vond het goed. Ze bestelden eerst pizza. Toen deed mama de kersttaart in een doos. Ze pakten ook nog wat snacks en sap.
‘Hier komen ze de komende paar dagen wel mee door’, zei mama.
Papa en Kaiya haalden de pizza op. Daarna gingen ze naar Minato’s huis om alles te brengen. Ze konden niet binnenkomen, dus ze zetten alles voor de deur, belden aan, en gingen weg.
Toen Kaiya thuiskwam, liet mama hem een berichtje van Minato’s moeder lezen. ‘Ik kan niet geloven dat jullie ons taart hebben gebracht!’ stond er. De kinderen zijn er erg blij mee. Heel erg bedankt.’
Een paar minuten later ging de deurbel. Broeder en zuster Takahashi stonden voor de deur. Dat waren leden van de kerk die in de buurt woonden.
‘We hebben voor kerst wat higashi (rijstkoekjes) voor jullie meegebracht’, zei zuster Takahashi. Ze hield een bord prachtig versierde koekjes omhoog.
Kaiya en zijn ouders aten de koekjes na het avondeten. ‘Ben je verdrietig dat we geen kersttaart hebben?’ vroeg mama.
Kaiya dacht eraan hoe hij Minato en zijn familie had geholpen. ‘Niet echt’, zei hij. ‘Kerstmis gaat tenslotte om geven!’
Illustraties, Felia Hanakata