ผู้บุกเบิกในทุกแผ่นดิน
โอลกา บิง
ผู้นำปฐมวัยในบราซิล
ผู้เขียนอาศัยอยู่ในแคลิฟอร์เนีย สหรัฐอเมริกา
โอลกาเชิญทุกคน
“หนูคิดถึงทุกคนในสาขาของเรา” โอลกาพูดด้วยความเศร้า เธอและครอบครัวเป็นคนกลุ่มเดียวในโรงเรียนวันอาทิตย์อีกครั้งหนึ่ง
วิลมาพี่สาวของโอลกาปิดพระคัมภีร์ของเธอ “หนูก็คิดถึงพวกเขาเหมือนกัน” คุณแม่และคุณยายพยักหน้า
โอลกาอยากจะร้องไห้ ในตอนที่เธอรับบัพติศมา มีคน 60 คนมาโบสถ์ทุกสัปดาห์! แต่แล้วสงครามโลกครั้งที่ 2 ก็เริ่มต้นขึ้น เนื่องจากสงคราม ผู้สอนศาสนาทุกคนในบราซิลจึงต้องกลับบ้าน หากไม่มีพวกเขา ก็จะมีผู้ดำรงฐานะปุโรหิตไม่เพียงพอจะมีการประชุมในศาสนจักรเป็นประจำ พวกเขาไม่สามารถให้พรศีลระลึกหรือให้บัพติศมาแก่ผู้คน
สาขาเลิกเช่าอาคารศาสนจักร สมาชิกของศาสนจักรจึงต้องมาประชุมกันในบ้านของผู้คนเพื่อศึกษาพระคัมภีร์แทน และพวกเขาก็เริ่มไปโบสถ์อื่นทีละคน
เมื่อสงครามสิ้นสุดลง โอลกาคิดว่าสาขาจะมีการประชุมที่โบสถ์อีกครั้ง แต่มีคนมาไม่มากพอ โอลกาและครอบครัวจึงต้องประชุมกันตามลำพังในวันอาทิตย์
“หนูคิดถึงการร้องเพลงกับทุกคน” โอลกากล่าว “และหนูคิดถึงเด็กๆ ที่เคยมาโบสถ์”
“ยายก็คิดถึง” คุณยายพูด
สองสามวันต่อมา โอลกาคิดหนักว่าจะทำอย่างไร เธอสวดอ้อนวอนขอความช่วยเหลือ “พระบิดาบนสวรรค์ ขอพระองค์ทรงช่วยให้ข้าพระองค์ทั้งหลายรู้วิธีทำให้สาขาของเหล่าข้าพระองค์เข้มแข็งอีกครั้ง”
วันหนึ่ง โอลกามีความคิด เธอออกไปข้างนอก เด็กผู้หญิงสองคนกำลังเล่นกันอยู่ใต้ต้นไม้
“Olá!” โอลกากล่าว “คืนนี้พวกเธออยากมาที่ชั้นเรียนของเด็กๆ ที่โบสถ์ของฉันไหม? เราจะเรียนรู้เกี่ยวกับพระเยซู ร้องเพลง และสนุกสนานกัน”
เด็กหญิงทั้งสองต่างมองหน้ากัน “ไปสิ” หนึ่งในนั้นพูด
“เยี่ยมเลย! ถ้าคุณพ่อคุณแม่ของพวกเธอบอกว่าให้มาได้ ให้พวกเธอมาพบฉันที่นี่ทีหลัง เราเดินไปเรียนด้วยกันได้”
โอลกาโบกมือลาและเดินจากไป เธอพบเด็กอีกหลายคนที่เล่น ฟุตบอล อยู่ โอลกาชวนทุกคน
เด็กบางคนเคยมาที่โบสถ์ก่อนแล้ว พวกเขาตื่นเต้นที่จะได้กลับไปอีกครั้ง! เด็กคนอื่นๆ ไม่อยากไป แต่โอลกาบอกให้ทุกคนรู้ว่าพวกเขาเป็นที่ต้อนรับ
ในคืนนั้น โอลการวบรวมเด็กๆ ที่บอกว่าจะมาพร้อมกับคุณพ่อคุณแม่ของพวกเขา พวกเขาทั้งหมดเดินไปที่บ้านของเธอด้วยกัน
คุณแม่และคุณยายสอนคุณพ่อคุณแม่ในห้องเดียวกัน โอลกาและวิลมาสอนเด็กๆ ในอีกที่หนึ่ง โอลการ้องเพลงกับเด็กๆ วิลมาเล่าเรื่องราวในพระคัมภีร์
โอลการู้สึกมีความสุขขณะเดินไปที่บ้านของเด็กๆ “ขอบคุณที่มานะ” เธอกล่าว “แล้วเจอกันอาทิตย์หน้า!”
สาขาของพวกเขาเล็ก แต่โอลการู้ว่าสาขานี้จะเติบโตขึ้นอีกครั้ง และเธอยังอยากวางแผนบทเรียนของสัปดาห์หน้าทันทีเลยอีกด้วย!