คำสวดอ้อนวอนท่ามกลาง พายุ
เปรี้ยง! เสียงฟ้าฟาดด้านนอก อเล็กซิสหลบอยู่ใต้ผ้าห่มของเธอ แต่ฟ้าร้องไม่หยุด อเล็กซิสตัวสั่น จากนั้นเธอลุกขึ้นไปหาคุณพ่อ
“พ่อคะ” เธอพูด “หนูกลัว”
พ่อกอดอเล็กซิส “พ่อเสียใจจ้ะ” ท่านตอบ “พ่อรู้ว่าพายุฝนตกฟ้าร้องอาจเป็นเรื่องน่ากลัว แต่เราปลอดภัยอยู่ในบ้านของเรา”
อเล็กซิสคิดเรื่องนี้ “หนูไม่รู้สึกปลอดภัยตอนนี้เลยค่ะ เราสวดอ้อนวอนด้วยกันได้ไหมคะ?”
“นั่นเป็นความคิดที่ดีนะ”
อเล็กซิสกับคุณพ่อคุกเข่าลง คุณพ่อเอื้อมไปหามือของเธอ แล้วจับมือเธอไว้ขณะสวดอ้อนวอน
“พระบิดาบนสวรรค์ ขอทรงช่วยให้อเล็กซิสรู้สึกปลอดภัยจากพายุด้วยเถิด”
อเล็กซิสจับมือคุณพ่อแน่น เธอรู้สึกสงบในใจ เธอไม่กลัวแล้ว
“หนูรู้สึกดีขึ้นแล้วค่ะ” อเล็กซิสพูด
“ดีมาก” คุณพ่อตอบ “ทีนี้กลับขึ้นไปนอนกันนะ”
อเล็กซิสคลานขึ้นบนที่นอน คุณพ่อดึงผ้าห่มขึ้นไปที่คางของเธอ ท่านจูบหน้าผากเธอ
“หนูรักพ่อค่ะ” เธอพูด “ขอบคุณที่สวดอ้อนวอนกับหนูนะคะ”
คุณพ่อยิ้ม “ไม่เป็นไร พ่อรักลูกเหมือนกัน”
ภาพประกอบโดย อาเลสเซีย กิราโซเล