มีความกล้าหาญ
วันนี้เป็นโปรแกรมปฐมวัย! และเบรย์เด็นรู้สึกประหม่า เขาฝึกฝนและฝึกซ้อมในส่วนของเขา แต่เขาไม่กล้าพูดต่อหน้าคนหมู่มาก
“วันนี้ผมไม่อยากไปโบสถ์!” เบรย์เด็นพูด “มันน่ากลัวเกินไปที่จะพูดในส่วนของผม”
คุณแม่กอดเขาแน่น “แม่รู้ว่าการพูดในโบสถ์เป็นสิ่งที่น่ากลัว แต่ลูกฝึกมาเยอะแล้ว แม่รู้ว่าลูกทำได้”
“เรามาสวดอ้อนวอนด้วยกันดีไหม?” คุณพ่อถาม “เราทูลขอพระบิดาบนสวรรค์ทรงช่วยให้ลูกมีความกล้าหาญ”
เบรย์เด็นพยักหน้า
คุณแม่ คุณพ่อ กับเบรย์เด็นคุกเข่าลงและกอดอก
“ข้าแต่พระบิดาบนสวรรค์” คุณแม่สวดอ้อนวอน “ขอทรงช่วยเบรย์เด็นให้มีความกล้าหาญ ช่วยเขาที่จะพูดในส่วนของเขาได้”
หลังจากสวดอ้อนวอน เบรย์เด็นขึ้นรถและทุกคนออกเดินทางไปโบสถ์
เบรย์เด็นกลัวเมื่อเขานั่งบนยกพื้นกับเด็กคนอื่นๆ แต่เขาจำคำสวดอ้อนวอนได้ นั่นทำให้เขารู้สึกดีขึ้นเล็กน้อย
ไม่นานก็ถึงคราวของเบรย์เด็นที่จะขึ้นไปพูด เขามองไปที่ผู้คนที่ยิ้มให้เขา คุณพ่อคุณแม่อยู่ที่นั่น! เขาสูดลมหายใจลึกๆ จากนั้นเขาพูดด้วยน้ำเสียงที่ดังและฟังชัดในส่วนของเขา เขายังจำทุกถ้อยคำได้
“ลูกทำได้ดีมากเลย” คุณแม่กล่าวหลังเลิกโบสถ์ “ดูเหมือนเราจะได้รับคำตอบจากการสวดอ้อนวอนแล้วนะ”
เบรย์เด็นยิ้ม “พระบิดาบนสวรรค์ทรงช่วยผมครับ!”
พวกเขาเดินกลับเข้าไปในรถด้วยกัน “ลูกรู้สึกอย่างไรบ้างข้างใน?” คุณพ่อถาม
“ผมยังรู้สึกกลัว แต่ไม่เป็นไรครับ” เบรย์เด็นกล่าว “และผมรู้สึกดีหลังจากพูดในส่วนของผมแล้ว”
“ลูกรู้ไหมว่าความรู้สึกที่ดีนั้นคืออะไร?” คุณแม่ถาม
เบรย์เด็นคิดอยู่ครู่หนึ่ง “ผมคิดว่านั่นคือพระวิญญาณบริสุทธิ์ครับ”
“แม่ก็คิดแบบนั้นเหมือนกัน” คุณแม่กล่าว “และถึงแม้ว่าลูกกลัว พระวิญญาณบริสุทธิ์ทรงช่วยให้ลูกมีความกล้าหาญ”
ภาพประกอบโดย อาดัม ฮอว์ลิงก์