Vriendinnen kwijtraken en vinden
Kon Leah nog een nieuwe vriendin vinden?
Leah keek het klaslokaal van het derde leerjaar rond. De tafeltjes stonden in nette rijen opgesteld en er hingen felgekleurde posters aan de muren. De meeste andere kinderen waren met hun vrienden aan het praten.
Leah ging achter haar tafeltje zitten. Ze kende niemand in deze klas. Ze hoopte dat ze dit jaar op school een nieuwe vriendin zou vinden.
‘Hé.’
Leah keek op. Een meisje ging naast haar zitten.
‘Ik heet Anna’, zei ze. ‘Zullen we vriendinnen worden?’
Leah glimlachte. ‘Natuurlijk!’
Later aten Leah en Anna samen hun lunch. Tijdens de pauze gingen ze samen met de bal spelen en touwtjespringen. Aan het eind van de dag zwaaide Anna door het raam van de bus naar Leah. ‘Tot morgen!’ zei ze.
Vanaf die dag waren Leah en Anna goede vriendinnen. Ze speelden elke dag samen. In de winter maakten ze lange paden door de sneeuw. Toen de sneeuw was bevroren, glibberden ze over de paden. Ze werkten een keer samen aan een schoolproject over de ruimte. Leah vond het leuk om met Anna een poster over de planeten te maken.
Maar op een dag begon Anna zich vreemd te gedragen. Ze zwaaide ’s ochtends niet terug naar Leah. Ze sloot zich bij een nieuwe groep aan om te oefenen met rekenen. En tijdens de lunch praatte ze nauwelijks.
‘Hé,’ vroeg Leah, ‘wat is er aan de hand?’
Anna zuchtte. ‘Weet je, ik denk dat we minder met elkaar moeten omgaan. Mijn vriendin Audrey zei dat je raar was.’
‘O.’ Leah fronste. Anna en zij hadden zoveel plezier samen. Waarom gaf Anna zoveel om wat andere kinderen vonden?
Anna zei dat ze nog steeds vriendinnen konden blijven, maar ze praatte daarna nooit meer met Leah. Leah probeerde het zich niet aan te trekken, maar het was moeilijk om alleen te zijn terwijl Anna met andere kinderen speelde.
Al snel eindigde het schooljaar en begon de zomervakantie. Leah deed de hele zomer veel leuke activiteiten. Ze ging naar balletles en kookles. Ze ging ook naar een naailes met haar beste vriendin, Ellie.
Ellie en Leah kenden elkaar al sinds ze klein waren. Ze zaten op dezelfde school, maar ze hadden nog nooit in dezelfde klas gezeten. Soms kwam Ellie bij Leah thuis spelen. Leah had een nepbril gevonden die op de bril van Ellie leek. Ellie moest erom lachen.
‘Ik kan niet geloven dat de zomer bijna voorbij is’, zei Ellie. ‘Ik zou willen dat we elkaar vaker konden zien.’
Leah glimlachte. ‘Ik ook.’
Het nieuwe schooljaar kwam er alweer aan. Leah had veel zin om naar het vierde leerjaar te gaan, maar ze was ook een beetje zenuwachtig. Ze vond het meestal prima om alleen te zijn. Maar een jaar was een lange tijd om geen vriendin bij haar in de klas te hebben. Ze herinnerde zich hoe ze zich voelde toen Anna niet meer haar vriendin wilde zijn. Ze wilde zich niet eenzaam voelen.
Leah bleef tot haar hemelse Vader om vrede bidden. Toen de zomer voorbij was, was ze hoopvol. Ze wist dat alles goed zou komen.
Op de eerste schooldag ging Leah haar nieuwe klaslokaal binnen.
‘Leah!’
Ze kon haar ogen niet geloven. Ellie zat in haar klas!
Ellie rende naar Leah en gaf haar een knuffel. ‘Wat ben ik blij om je te zien! Dit wordt het beste jaar ooit!’
Leah glimlachte breeduit. Ze wist dat haar hemelse Vader bij haar was geweest, ook toen het moeilijk was. Ellie had gelijk – dit zou het beste jaar ooit worden!
Illustraties, Alyssa Tallent