‘Het gebed van Rosi’, Vriend, mei 2023, 14–15.
Het gebed van Rosi
Rosi was het zat om er niet bij te horen.
Dit verhaal vond plaats in de Verenigde Staten.
Rosi gooide haar rugzak op de vloer. Ze had net haar tweede dag in haar nieuwe klas achter de rug. En het was geen leuke dag geweest.
‘Wat is er aan de hand?’ vroeg mama.
Rosi plofte neer op de sofa. ‘Sommige kinderen in mijn klas zeiden gemene dingen tegen me’, zei ze. ‘Over mijn huidskleur.’
Er waren niet veel mensen op school die dezelfde huidskleur hadden als Rosi. Ze had daardoor het gevoel dat ze er niet bij hoorde. Maar het pesten maakte het nog veel erger.
Mama keek bezorgd. ‘Het spijt me’, zei ze. Ze gaf Rosi een knuffel. ‘Ik zal er met je leerkracht over praten.’
Maar de volgende dag op school werd Rosi weer gepest. Een jongen uit haar klas was de hele dag gemeen tegen haar.
Rosi was verdrietig. Maar ze was ook boos. Soms beet Rosi van zich af wanneer hij lomp deed. Maar ze voelde zich daarna niet beter.
Toen Rosi op een dag thuiskwam, ging ze direct naar haar kamer. Ze was het zat om gepest te worden. Ze was het zat om er niet bij te horen. Ze huilde in haar kussen.
Wat moet ik nu doen? dacht ze. Ze wilde zich niet de rest van het schooljaar zo blijven voelen.
Rosi veegde haar tranen weg. Toen keek ze naar het beeldje van Jezus op haar boekenplank. Mama had het aan Rosi gegeven om haar te helpen aan Jezus te denken.
Misschien moet ik bidden, dacht ze. Ze ging op haar knieën en vouwde haar armen.
‘Lieve hemelse Vader, ik ben heel verdrietig. Ik word door mijn klasgenoten om mijn huidskleur gepest en ik voel me vreselijk. Help me alstublieft.’
Het was fijn om haar hemelse Vader over haar gevoelens te vertellen. Ze wist dat Hij luisterde. Ze voelde zich warm en geliefd, alsof er een zacht dekentje om haar heen werd gewikkeld. Ze kreeg het gevoel dat ze een prachtige huidskleur had. Ze was een kind van God en Hij hield van haar.
Na haar gebed kreeg Rosi een idee. Misschien kon ze nog iets doen zodat het op school beter ging.
De week daarna gingen Rosi en haar moeder in gesprek met de leidinggevenden van haar school over wat er in haar klas gebeurde. Rosi lette op welke kinderen nog meer werden gepest en sloot vriendschap met hen. Ze probeerde de jongen die haar pestte te negeren. En op zondag gaf ze in de kerk haar getuigenis dat onze hemelse Vader iedereen liefheeft.
Op school ging het niet meteen beter. Maar op moeilijke momenten dacht Rosi eraan hoe ze zich tijdens haar gebed had gevoeld. Ze was een kind van God en ze was geliefd. En omdat ze dat wist, kon ze alles aan.
Illustraties, Shawna J.C. Tenney