‘Een bijzondere gave’, Vriend, augustus 2023, 18–19.
Een bijzondere gave
‘Dit moet de Heilige Geest zijn’, dacht Mehrimah.
Dit verhaal vond plaats in Frankrijk.
‘Mehrimah! Fatima! De zendelingen zijn er’, riep mama.
Mehrimah deed haar boek met Schriftverhalen dicht en rende naar de woonkamer. De zendelingen waren er om over Jezus Christus te vertellen. Mehrimah en de andere gezinsleden werden binnenkort gedoopt. Ze kon niet wachten!
Mehrimah ging zitten.
‘Vandaag gaan we het over de Heilige Geest hebben’, zei ouderling Moea’i. ‘Hij geeft ons gemoedsrust en troost van onze hemelse Vader.’
‘Hij moedigt ons ook aan om goede dingen te doen’, zei ouderling Campbell daarna. ‘En Hij laat ons weten wat waar is. Je hebt de Heilige Geest vast al eens gevoeld.’
Mehrimah dacht aan de eerste keer dat ze over het Boek van Mormon hoorde. Toen kreeg ze een vredig en blij gevoel. Daardoor wist ze dat het waar was. Was dat de Heilige Geest?
‘Na je doop ontvang je de gave van de Heilige Geest’, zei ouderling Moea’i. ‘Dat betekent dat Hij altijd bij je kan zijn om je te helpen en leiden.’
‘Let deze week goed op je gedachten en gevoelens’, zei ouderling Campbell. ‘Let erop wanneer de Heilige Geest tot je spreekt.’
Die avond merkte Mehrimah tijdens het gezinsgebed hoe ze zich vanbinnen voelde. Ze had een rustig en vredig gevoel. Het was net alsof iemand haar een dikke knuffel gaf. Dit moet de Heilige Geest zijn, dacht ze.
Mehrimah luisterde op zondag in de kerk naar een liedje over Jezus Christus. Ze was blij. Ze wilde andere mensen helpen. Dit moet ook de Heilige Geest zijn, dacht ze.
Mehrimah las vóór het slapengaan in haar boek met Schriftverhalen. Haar zus, Fatima, vroeg of zij even in het boek mocht lezen. Mehrimah zei nee.
Ze bleef lezen. Maar ze kreeg een naar gevoel, omdat ze haar boek niet had gedeeld.
‘Het spijt me’, zei ze tegen Fatima. ‘Zullen we samen lezen?’
Fatima kwam naast haar zitten. Ze lazen om de beurt. Mehrimah kreeg een warm en gelukkig gevoel. Dit moet de Heilige Geest zijn, dacht ze.
Eindelijk brak de dag van hun doop aan. Mehrimah en haar familie gingen naar de kerk en deden witte kleren aan.
Mehrimah liet zich als eerste dopen. Het water was koud, maar ze was blij om een verbond met haar hemelse Vader te sluiten. Mama sloeg een handdoek om haar heen. Toen zag ze hoe mama, papa en Fatima zich lieten dopen.
Mehrimah trok haar droge kleren weer aan. Nu was het tijd voor haar bevestiging.
De zendelingen legden hun handen op haar hoofd. ‘Wij bevestigen u als lid van De Kerk van Jezus Christus van de Heiligen der Laatste Dagen,’ zei ouderling Campbell, ‘en zeggen tot u: ontvang de Heilige Geest.’ Mehrimah voelde zich helemaal warm toen ze naar de rest van de zegen luisterde.
Na haar bevestiging gaf mama haar een knuffel. ‘Hoe voel je je?’
‘Heel goed’, zei Mehrimah. ‘Toen ze hun handen op mijn hoofd legden, voelde ik iets, een soort vrede.’ Ze glimlachte. ‘Het was net alsof iemand tegen me zei dat ik een goed leven moet leiden, mensen moet helpen en de geboden moet onderhouden.’
‘Weet je wat dat gevoel was?’ vroeg mama.
‘Ja, dat weet ik’, zei Mehrimah met stralende ogen. ‘Dat was de Heilige Geest!’
Illustraties, Alyssa Petersen