‘Familieverhalen’, Vriend, augustus 2023, 30–31.
Familieverhalen
‘Kun je me nog een familieverhaal vertellen?’ vroeg Lorrain.
Dit verhaal vond plaats in Vanuatu.
Lorrain glimlachte toen ze de laatste woorden van het liedje zong. Ze waren net klaar met de zangperiode in het jeugdwerk. Nu was het tijd om naar de les te gaan.
Maar eerst stond zuster Taleo op. ‘Ik wil jullie vertellen over een jeugdwerkactiviteit die we binnenkort hebben’, zei ze. ‘We willen dat jullie allemaal iets meer over jullie familie te weten komen. Vraag je ouders maar naar familieverhalen. Tijdens de activiteit kunnen jullie dan allemaal vertellen wat jullie hebben geleerd.’
Lorrain was enthousiast toen ze na de kerk thuiskwam. Ze pakte een groot vel papier en legde het op tafel. Ze kon niet wachten om meer over haar familie te weten te komen!
Lorrain tekende op het papier een stamboom. Mama en papa hielpen haar om alle namen te spellen. Toen plakte ze foto’s van haar familieleden op de poster.
‘Je overgrootmoeder heette ook Lorrain’, zei mama. ‘We hebben je naar haar vernoemd.’
‘Wauw’, zei Lorrain.
‘Oma Lorrain was heel lief.’ Mama glimlachte. ‘Als de andere mensen in het dorp geen hout meer hadden voor hun haard, kregen ze wat hout van oma Lorrain.’
Het was leuk om meer over haar familie te weten te komen! ‘Kun je me nog een familieverhaal vertellen?’ vroeg Lorrain.
‘Papa kan je wel iets vertellen over de eerste keer dat hij naar de tempel ging’, zei mama. ‘Hij was nog maar 6 jaar. Hij maakte met zijn ouders de lange reis naar de tempel in Nieuw-Zeeland.’
Lorrain hoorde graag over de tempel. ‘Vertel me het verhaal, papa!’ zei ze.
‘We stapten eerst in het vliegtuig naar Nieuw-Zeeland. Daarna gingen we verder met de bus. Het was een lange reis.’ Papa liet Lorrain een foto van de tempel zien. ‘Uiteindelijk ging ik met mijn ouders naar binnen. We werden als gezin aan elkaar verzegeld. We kunnen dus voor eeuwig samen zijn!’
Daardoor voelde Lorrain zich warm vanbinnen. Ze was blij dat ze de verhalen over haar familie kon horen.
Eindelijk brak de ochtend van de jeugdwerkactiviteit aan. Lorrain hielp mama en zuster Taleo om alles klaar te zetten.
Toen kregen ze geweldig nieuws. Er werd een tempel op hun eiland gebouwd!
Lorrain was ontzettend blij. Als ze oud genoeg was om naar de tempel te gaan, hoefde ze niet meer ver te reizen!
Die avond kwamen alle vrienden van Lorrain naar de jeugdwerkactiviteit. De kinderen vertelden om de beurt wat ze over hun familie te weten waren gekomen. Toen Lorrain aan de beurt was, hield ze de poster met haar stamboom omhoog.
‘Ik vond het heel leuk om meer over mijn familie te ontdekken’, zei ze. ‘Ik ben erachter gekomen dat ik naar mijn overgrootmoeder ben vernoemd. Ik heb ook gehoord over de eerste keer dat mijn familie naar de tempel ging. Dankzij de tempel kan onze familie eeuwig samen zijn.’ Ze kreeg weer dat warme gevoel. ‘Ik ben zo blij dat we hier in Vanuatu een tempel krijgen.’
Lorrain ging weer zitten met een grote glimlach op haar gezicht. Ze was dankbaar dat ze meer als Jezus kon worden. En ze was dankbaar voor de tempel! Ze kon niet wachten om op een dag de tempel binnen te gaan.
Illustraties, Emily Davis