“วันตรุษจีนที่แสนสุข,” เพื่อนเด็ก, ก.พ. 2024, 30–31.
วันตรุษจีนที่แสนสุข
ยิ่งเราได้เรียนรู้เกี่ยวกับครอบครัวของตนเองมากเท่าไร เราก็ยิ่งเข้มแข็งขึ้นมากเท่านั้น
เรื่องราวนี้เกิดขึ้นที่ประเทศมาเลเซีย
แคลร์ได้ยินเสียงปลาฉู่ฉ่าอยู่ในครัวขณะที่เธอเล่นกับน้องสาว ขณะที่คุณพ่อกับคุณแม่ทำอาหารเย็นสำหรับวันตรุษจีน แคลร์และโคลอี้ก็เล่นบทบาทสมมติเป็นมังกรในเทศกาล
โคลอี้หัวเราะคิกคักเมื่อแคลร์ย้ำเท้าผ่านห้องของเธอโดยใส่หน้ากากมังกรและเสื้อสีแดง วันนี้ทุกคนใส่สีแดง เพราะในวันตรุษจีน สีแดงจะอวยพรให้ท่านมีความสุขและความแข็งแรง แคลร์ชื่นชอบประเพณีวันตรุษจีนของครอบครัวเธอมาก!
“คุณแม่คะ วันนี้เราจะได้คุยกับคุณตาคุณยายไหมคะ?” แคลร์ถามในขณะที่โคลอี้เข้าไปงีบหลับ พวกเขามักจะเฉลิมฉลองร่วมกับคุณตาคุณยาย แต่ตอนนี้พวกท่านอาศัยอยู่ในประเทศอื่น
“ได้สิจ้ะ เราจะโทรหาพวกท่านหลังอาหารเย็น” คุณแม่พูด เธอเช็ดมือบนผ้ากันเปื้อนสีแดงของเธอ “หนูอยากช่วยทำคุกกี้ไหมจ้ะ?”
แคลร์พยักหน้าและปีนขึ้นไปบนเก้าอี้ข้างโต๊ะ เธอตอกไข่ใส่ชามใบใหญ่อย่างระมัดระวัง
ขณะที่กำลังอบคุกกี้ แคลร์ก็ช่วยคุณพ่อจัดโต๊ะ พวกเขาวางจานสำหรับใช้ในวันหยุดสุดพิเศษที่มีลวดลายสวยงามไว้บนโต๊ะ จากนั้นแคลร์ก็วางรูปถ่ายของคุณยาย คุณตา และสมาชิกครอบครัวคนอื่นๆ ไว้บนโต๊ะ การวางภาพถ่ายเอาไว้ช่วยให้รู้สึกเหมือนทุกคนได้อยู่ด้วยกัน
ไม่นานนักห้องครัวก็มีกลิ่นคุกกี้เนยตลบอบอวล ได้เวลาทานแล้วจ้ะ! แคลร์ โคลอี้ และคุณพ่อคุณแม่นั่งอยู่รอบโต๊ะ
แคลร์กล่าวคำสวดอ้อนวอน “ขอบคุณพระองค์ที่ทรงทำให้หนูได้อยู่กับครอบครัวอีกปีหนึ่ง” หลังจากที่ทุกคนกล่าวเอเมน แคลร์ก็ทานขนมข้าวเหนียวแล้วยิ้ม อร่อยมากเลยค่ะ!
เมื่อทุกคนทานอาหารเย็นเสร็จแล้ว คุณพ่อก็หยิบอั่งเปาออกมาสองซอง นี่ก็เป็นประเพณีอีกอย่างหนึ่ง อั่งเปาจะอวยพรให้เราโชคดีในวันปีใหม่ “ซองหนึ่งสำหรับแคลร์และอีกซองสำหรับโคลอี้” คุณพ่อพูด แคลร์เขย่าซองอั่งเปาข้างหูของเธอ เธอฟังเสียงเหรียญดังกระทบกันอยู่ข้างใน
“ขอบคุณค่ะ” แคลร์พูดกับคุณพ่อคุณแม่ “ตอนนี้เราโทรหาคุณตาคุณยายได้หรือยังคะ”
“โทรได้เลย!” คุณพ่อบอก เขาตั้งโทรศัพท์ไว้บนโต๊ะ ใบหน้ายิ้มแย้มของคุณตาคุณยายปรากฏขึ้นเต็มหน้าจอ แคลร์และโคลอี้โบกมือ
“สวัสดีค่ะ คุณยาย! สวัสดีค่ะ คุณตา!” แคลร์พูด “พวกเราคิดถึงคุณตาคุณยายมากค่ะ!”
“เราก็คิดถึงพวกหนูเหมือนกัน เป็นอย่างไรบ้างล่ะ?” คุณยายถาม แคลร์คุยกับพวกท่านเป็นเวลานาน
หลังจากที่แคลร์คุยกับคุณตาคุณยายแล้ว คุณแม่ก็ถามพวกท่านเกี่ยวกับคนที่แคลร์ไม่รู้จัก
“แม่คะ คนพวกนั้นเป็นใครคะ?” แคลร์ถามหลังจากที่พวกเขาบอกลาคุณตาคุณยายแล้ว
“พวกเขาเป็นสมาชิกในครอบครัวของเรา แม่กำลังเรียนรู้ชื่อและเรื่องราวของพวกเขาเพื่อที่จะได้รวมพวกเขาเอาไว้ในประวัติครอบครัวของเราน่ะจ้ะ” คุณแม่บอก
แคลร์คิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ “ประวัติครอบครัวคืออะไรหรือคะ?”
“คือสิ่งที่เราเรียนรู้เกี่ยวกับทุกคนในครอบครัวของเราไงล่ะ” คุณพ่อพูดขณะที่โคลอี้ปีนขึ้นไปบนตักของเขา “ยิ่งเราเรียนรู้เกี่ยวกับครอบครัวของเรามากเท่าไร เราก็ยิ่งเข้มแข็งขึ้นมากเท่านั้น”
แคลร์พยักหน้า “แม่เล่าเรื่องราวของพวกเขาให้หนูฟังหน่อยได้ไหมคะ?”
“ได้สิ!” คุณแม่เอื้อมมือข้ามโต๊ะไปหยิบอัลบั้มรูปครอบครัว เธอพลิกไปที่ภาพถ่ายเก่าๆ ที่เป็นสีขาวดำ “คนนี้คือทวดของคุณพ่อ เขามีชีวิตอยู่เมื่อนานมาแล้ว แต่เราสามารถรู้สึกใกล้ชิดกับท่านได้เมื่อเราเรียนรู้เกี่ยวกับชีวิตของท่าน”
แคลร์ดูภาพถ่ายขณะที่คุณพ่อกับคุณแม่เล่าเรื่องราวของเธอ ขณะที่เธอฟัง เธอก็รู้สึกมีความสุข เธอไม่จำเป็นต้องอยู่ใกล้ครอบครัวเสมอไปเพื่อที่จะรู้สึกถึงความรักของพวกเขา เธอยิ้ม วันนี้เป็นวันตรุษจีนที่ดีมาก
ภาพประกอบโดย ฮันนาห์ ลี