‘Schijn voort’, Vriend, april 2024, 18–19.
Schijn voort
Lynn wilde doen wat de Heiland zou doen.
Dit verhaal speelde zich af in Zimbabwe.
De zon scheen en Lynn holde naar buiten om te spelen. De andere kinderen in het dorp speelden kickball. Ze hadden hun eigen bal gemaakt door proppen papier strak met plastic zakken te omwikkelen.
Lynn ging snel naar ze toe. Maar opeens hield ze stil.
Onder een boom in de buurt zat een meisje dat Awesome heette. Een paar kinderen wezen lachend naar haar. Maar Awesome lachte niet. Ze hield haar handen voor haar gezicht. Grote tranen rolden over haar wangen.
Al gauw deden de anderen mee met kickball en lieten Awesome alleen.
Lynn keek naar de kinderen die plezier hadden. Toen keek ze naar Awesome. Ze wilde doen wat Jezus Christus zou doen.
‘Alles in orde?’ vroeg Lynn. Ze glimlachte naar Awesome.
Awesome veegde haar tranen weg en knikte.
Lynn pakte twee takjes en gaf er eentje aan Awesome. ‘Zullen we samen tekenen?’
‘Graag.’ Awesome nam het takje aan en trok een cirkel in het zand.
‘Dat ziet eruit als een zon’, zei Lynn. ‘De zon maakt me altijd blij.’ De meisjes giechelden terwijl ze meer tekeningen maakten. Lynn mocht Awesome.
Toen kreeg Lynn een idee. ‘Wil je morgen met me mee naar de kerk gaan? We zingen liedjes en leren over Jezus Christus. Het is echt leuk!’
‘Oké’, zei Awesome. ‘Ik ga het aan mijn moeder vragen.’
Terwijl Awesome snel haar moeder ging opzoeken, was Lynn een beetje zenuwachtig. Ze wist dat sommige mensen in hun omgeving slecht over de kerk dachten.
Maar al gauw kwam Awesome terughollen. ‘Mijn moeder zei ja!’ Ze gaf Lynn een dikke knuffel. ‘Ik zei tegen haar dat jij mijn beste vriendin ooit bent!’
De volgende morgen gingen Lynn en Awesome naar de kerk. Het was een heel eind lopen. Lynn leerde Awesome onderweg wat jeugdwerkliedjes.
Onderweg zagen ze ook andere kinderen met hun familie naar de kerk wandelen. Sommigen van hen hadden gemeen tegen Awesome gedaan.
‘Gaan zij ook naar de kerk?’ vroeg Awesome zenuwachtig.
‘Maak je geen zorgen’, zei ze. ‘Het komt wel goed.’ Lynn bad vlug in haar hart dat de anderen aardig voor haar nieuwe vriendin zouden zijn.
Toen ze het jeugdwerk binnenkwamen, glimlachten de andere kinderen naar Lynn. Maar toen ze Awesome zagen, verdween bij sommigen hun glimlach. Zij leken ook een beetje bezorgd en zenuwachtig.
Zuster Moyo las een Schrifttekst voor. ‘Laat uw licht zo schijnen voor de mensen, dat zij uw goede werken zien en uw Vader, Die in de hemelen is, verheerlijken.’* Ze keek op. ‘We kunnen ons licht verspreiden door anderen liefde te tonen. Hoe hebben jullie iemand liefde getoond?’
Niemand zei iets. Sommige kinderen schuifelden met hun voeten onder hun stoel.
Uiteindelijk zei een van de jongens: ‘Eh, Awesome, we deden niet erg aardig tegen je. Het spijt ons dat we je lieten huilen. Kun je ons vergeven?’
Lynn keek naar Awesome. Wat zou ze zeggen?
Awesome knikte langzaam. ‘Ja’, zei ze. ‘Ik vergeef jullie.’
Zuster Moyo glimlachte. ‘Dat was moedig en aardig van jullie allebei. Ik weet dat jullie de Heiland heel blij hebben gemaakt.’
De volgende dag zaten Lynn en Awesome onder de boom liedjes te zingen die ze in het jeugdwerk hadden geleerd. Al gauw hoorden de andere kinderen ze zingen en deden met ze mee. Het gezang van de kinderen vulde de lucht.
Voor Lynn voelde het alsof de zon in haar hart scheen. Ze was dankbaar dat ze de liefde van Jezus Christus met haar vriendin had gedeeld.
Illustraties, Katie Rewse