‘Hem leren horen’, Voor de kracht van de jeugd, augustus 2023.
Hem leren horen
Kavira heeft een moeizame, maar lonende reis afgelegd om te kunnen communiceren.
Foto’s, Christina Smith
Als kind kon Kavira V. met niemand communiceren. Maar nu heeft ze manieren gevonden om contact te leggen met anderen, onder wie haar hemelse Vader.
De 16-jarige Kavira V. uit Florida (VS) weet hoe belangrijk communicatie is. Of het nu met familieleden, vrienden of God is, Kavira is blij dat ze in gesprek kan gaan.
Een van de redenen waarom ze dat contact zo belangrijk vindt, is omdat ze weet hoe het is om het niet te hebben.
Opgroeien met een taalbarrière
Vóór het ouderlijk gezin van Kavira naar Florida verhuisde, woonden ze in Oeganda. Kavira is doof en had als kind niet de mogelijkheid om gebarentaal te leren. Daardoor kon ze niet met mensen om haar heen communiceren.
Die communicatiebarrière had een grote impact op haar leven. Over school vertelt ze: ‘Ik vond rekenen heel moeilijk. Ik kende geen Engels en ik werd gepest. Ik werd ook vaak gediscrimineerd.’
De kerk was ook moeilijk. In die tijd behoorden ze als gezin tot een andere godsdienst. ‘Ik had geen taalvaardigheden, dus ik begreep niet wat er gebeurde’, zegt Kavira. Ze onderging de diensten en rituelen zonder de betekenis ervan te begrijpen. ‘Dove mensen hadden weinig mogelijkheden’, zegt ze.
De barrière was ook van invloed op haar band met haar familie. ‘Ik ben de enige in mijn familie die doof is, dus soms voelde ik me een buitenbeentje.’
Toen Kavira 8 à 9 jaar was, verhuisde ze met de rest van het gezin naar Florida. Omdat ze nog jong was en niet met ze kon communiceren, wist ze niet precies waarom ze hadden besloten te verhuizen. Misschien was het om haar en het hele gezin meer mogelijkheden te bieden.
Naar school gaan
Toen Kavira en het gezin naar Florida waren verhuisd, vonden ze een dovenschool voor haar. ‘Ik ben zo blij dat ik naar school kan gaan’, zegt ze. ‘Ik heb dingen geleerd zoals rekenen en communiceren, levensvaardigheden zoals een baan zoeken, en studievaardigheden.’ Ze gebruikt nu Amerikaanse gebarentaal (ASL).
Ze vindt buitenschoolse activiteiten ook leuk. ‘Ik hou van sporten’, zegt ze. ‘Als kind voetbalde ik altijd en ik kwam erachter dat ze dat hier [in de VS] ook doen.’ Ze heeft ook leren volleyballen, flag footballen, basketballen en zwemmen. ‘Ik vind het leuk dat ik deze nieuwe sporten heb ontdekt.’
Al van jongs af aan houdt Kavira van kunst. Ze hoopt beter te worden en misschien zelfs naar de kunstacademie te gaan. ‘Ik wil blijven studeren om meer kennis op te doen’, zegt ze. ‘Ik vind school en leren echt leuk.’
Een hechte familieband smeden
Kavira’s ouders moedigen haar aan om te leren. ‘Ze zeggen dat ik moet doen wat ik kan om alles te leren’, zegt ze. Ze is erg dankbaar dat haar ouders een dovenschool voor haar hebben gevonden.
Nu ze meer heeft geleerd, voelt Kavira zich niet meer het buitenbeentje in de familie. Ze beseft dat ze allemaal gelijkwaardig zijn. Ze praat vaak met alle gezinsleden. ‘Ik weet dat we als jongeren soms niet echt waarde hechten aan onze familie. Misschien waarderen we onze vrienden soms meer dan onze familie’, zegt Kavira. ‘Maar door ons gezin ben ik sterker geworden. Mijn ouders hebben me geleerd wat echt belangrijk is. Ze hebben me geholpen om goed en vriendelijk te zijn.’
‘Door ons gezin ben ik sterker geworden’, zegt Kavira.
Jezus Christus en zijn kerk vinden
Kort nadat het hele gezin naar Florida was verhuisd, nodigde iemand ze uit om naar De Kerk van Jezus Christus van de Heiligen der Laatste Dagen te gaan. Kavira’s zusje had een beetje gebarentaal geleerd, dus vertaalde zij voor haar. Kavira zegt dat Jezus Christus en zijn evangelie leren kennen ‘mijn leven heeft gered’. Daarvoor had ze het gevoel dat er altijd problemen waren. ‘Ik was vaak depressief, en deed vaak onaardig en gemeen tegen anderen.’
Maar toen ze meer over God te weten kwam, ‘wilde ik een goed mens worden’, zegt ze. ‘Ik gaf om mijn familie. Ik wilde niet langer gemeen tegen anderen zijn. Ik wilde veranderen. Het was geen makkelijke keuze, maar ik voelde me anders toen ik meer over God te weten kwam. Ik wil op Hem lijken.’
Met God communiceren
Kavira is blij dat ze heeft ontdekt hoe God tot haar spreekt. ‘Als je doof bent, zou je je kunnen afvragen of God wel spreekt. Je kunt Hem niet horen spreken, dus hoe herken je Hem dan?’
Ze woonde een jeugdconferentie voor dove jongeren bij en in een van hun workshops bespraken ze hoe ze als doven met God kunnen communiceren. ‘We bespraken eigenlijk hoe de Heilige Geest in ons hart en in ons verstand tot ons spreekt [zie Leer en Verbonden 8:2]. Daarvoor hoef je niet per se te kunnen horen.’
Kavira heeft geleerd om de Heilige Geest te herkennen, maar ze zegt ook dat het ‘een voortdurend proces is. We zullen altijd nieuwe manieren ontdekken waarop God tot ons spreekt.’
Ze zegt ook dat we actief naar gelegenheden moeten zoeken om de Geest te voelen. ‘We moeten Hem zoeken en geduldig zijn, naar Hem luisteren wanneer we bidden en de Schriften bestuderen, en erop vertrouwen dat we bepaalde gedachten in ons hart en ons verstand zullen krijgen.’ Ze omschrijft het gevoel van de Geest als ‘inspiratie en blijdschap’.
Kavira zegt ‘Ik hou van jou’ in Amerikaanse gebarentaal.
Het is een kostbaar geschenk dat we met onze hemelse Vader kunnen communiceren, want het brengt ons dichter tot Hem. Kavira vindt dit geschenk niet vanzelfsprekend, net zoals onderwijs en haar band met haar familie. Door te ontdekken hoe God tot ons spreekt, leren we Hem beter kennen. Kavira heeft dat ondervonden, en dat is ook voor jou weggelegd!