‘7 tieners die de wereld verbeteren’, Voor de kracht van de jeugd, december 2023.
7 tieners die de wereld verbeteren
Waartoe inspireren deze jongeren jou?
Lucy B.
14 jaar. Uit Tennessee (VS). Houdt van musicals en voetbal.
Toen ik 8 jaar was, vroeg ik mijn moeder om me te leren hoe ik een deken moest naaien. Ik begon dekens te maken om cadeau te geven aan mijn vrienden.
Toen besloten mijn moeder en ik om op Instagram een deken weg te geven. Er werden zestien mensen voorgedragen. Ik kon niet maar één persoon uitkiezen, dus stuurden we hun allemaal een deken. Toen de aanmeldingen maar bleven komen, bleven we dekens maken. De afgelopen vijf jaar hebben we 1.121 dekens gemaakt, die we naar 29 landen hebben gestuurd.
De meeste dekens gaan naar zieke kinderen. Ik heb er vooral moeite mee als een kind overlijdt voordat de deken aankomt. Soms voel ik me schuldig en heb ik veel spijt. Maar als ik me zo voel, bid ik en dan voel ik me vredig.
Ik heb gezien dat sommige kinderen heel moeilijke dingen moeten doorstaan. Ik heb een jongevrouw ontmoet die net een hersenoperatie had gehad, maar toch heel opgewekt was. Dat inspireert me om dankbaar te zijn voor alles wat ik heb.
Soms vragen mensen me: ‘Waarom doe je dit?’ Ik denk dat Jezus Christus anderen zou dienen als Hij hier was. Hij zou ervoor zorgen dat iedereen zich geliefd voelde. Ik kan dus zijn handen zijn. Ik kan helpen om zijn werk te doen.
Nate W.
14 jaar. Uit Hawaï (VS). Speelt graag basketbal en voetbal, leest graag en gaat graag met vrienden naar het strand.
Een paar jaar geleden regende het heel hard in mijn stad, en veel straten stonden blank. Sommige mensen moesten zelfs zwemmend hun huis uit om naar hun auto te gaan.
Onze wijk organiseerde een dienstbetoonproject om ze te helpen, maar die ochtend vroeg ik me af waarom ik moest helpen. Ik wilde in het park gaan spelen, waar mensen op bodyboards van een natte, gladde heuvel afgleden.
Ik besloot met de wijk mee te gaan, en we ruimden afval op en zorgden ervoor dat iedereen geholpen werd. Ik hielp met het sorteren van spullen en zocht uit van wie de spullen waren.
Er was een moeder van wie het huis was overstroomd. Ze stond op haar veranda met haar kinderen te kijken hoe iedereen aan het werk was. Ze huilde van dankbaarheid. Ze was zo blij dat ze werd geholpen.
Ik voelde dat ik het goede deed door te helpen. Ik voelde me warm en fijn vanbinnen. Het was zeker de moeite waard.
Grant E.
17 jaar. Uit Texas (VS). Houdt van tennis, basketbal en hardlopen, en luistert graag naar muziek.
Ik heb onlangs met enkele jongeren uit mijn ring en van mijn middelbare school een kledinginzameling georganiseerd. We zamelden dozen met tweedehandskleding in goede staat in en brachten die naar verzamelpunten in de buurt, zodat gezinnen in nood en kinderen met bijzondere behoeften of beperkingen geholpen konden worden. Mijn jongere broer heeft een auto-immuunziekte, dus kinderen die soortgelijke moeilijkheden doormaken hebben een bijzondere plek in mijn hart.
Hoewel het resultaat van dit dienstbetoonproject belangrijk voor me was, was het ook belangrijk dat we mensen bij elkaar brachten en hun een gevoel van verbondenheid en een doel gaven. Door samen te werken konden we nieuwe vriendschappen sluiten en nieuwe contacten leggen. Het gaf me voldoening dat ik iets goeds voor anderen deed.
Deze ervaring herinnerde me eraan hoe belangrijk het is om God lief te hebben door anderen te dienen. Het is makkelijk om in ons eigen leven en onze eigen problemen verstrikt te raken, maar als we anderen op de eerste plaats zetten en gehoor geven aan de ingevingen van de Geest om te dienen, kunnen we vreugde en liefde in de wereld brengen.
Milagros H.
16 jaar. Uit Santa Ana (Argentinië). Houdt van lezen, naar muziek luisteren en gedichten schrijven.
Een tijdje geleden ging ik naar de bibliotheek in de buurt, en ik zag dat die niet in goede staat verkeerde. De bibliothecaresse is een oudere vrouw, en de mensen zorgen niet altijd goed voor de boeken die ze lenen.
Ik ben klaspresidente jongevrouwen in mijn gemeente, en ging op zaterdag met enkele jongevrouwen naar de bibliotheek om een van de boekenkasten op orde te brengen. We deden de boeken die al een tijdje niet waren uitgeleend in dozen om te worden gedoneerd. Daarna zetten we de rest van de boeken op alfabet.
De bibliothecaresse was erg dankbaar voor onze hulp. Ze bracht ons zelfs lekkernijen die criollitos heten. Volgens mij heeft ons dienstbetoon haar beeld van de kerk verbeterd.
Er moeten nog veel andere boekenkasten op orde worden gebracht, dus ik heb besloten om mijn project op JustServe in te dienen. Nu kunnen de mensen in mijn stad het project op JustServe vinden en zich er als vrijwilliger voor aanbieden.
In de Schriften staat dat Jezus Christus het land doorging en goeddeed (zie Handelingen 10:38). Mijn project had misschien geen grote invloed op de wereld, maar voor de bibliothecaresse en de mensen die naar de bibliotheek komen, was het wel van waarde.
Telia L.
17 jaar. Uit Saskatchewan (Canada). Houdt van zingen, taekwondo en boksen, en speelt graag ukelele, gitaar en piano.
Mijn moeder neemt mijn broertjes en zusjes en mij al sinds mijn zesde mee naar bejaardenhuizen om daar te zingen en dansen. Het is eigenlijk onze manier om het evangelie te delen. Onlangs zongen we ‘Nader, mijn God, tot U’, en begon er een dame achterin te huilen. Het is een van mijn favoriete liederen.
Een andere keer kreeg ik het idee dat we ‘You Are My Sunshine’ [Jij bent mijn zonnestraaltje] moesten zingen. We zongen het en iedereen begon met ons mee te zingen. Sommige mensen huilden zelfs. Die ervaring heeft mijn leven veranderd. Ik was zo blij dat ik naar de ingeving luisterde om dat lied te zingen.
Naast het zingen in een bejaardenhuis heb ik ook enkele dienstbetoonprojecten in mijn woonplaats gedaan, zoals eten naar daklozen brengen. Ik doe ook voor twee organisaties vrijwilligerswerk als mentor voor kinderen die zelf een dienstbetoonproject willen plannen.
Over het algemeen heb ik geleerd dat veel mensen in de wereld het moeilijk hebben. Dat zien we niet altijd, maar eenvoudig dienstbetoon, zoals een beetje zingen of dansen, kan mensen laten glimlachen.
Ik denk dat we allemaal dienstbetoon moeten doen – in onze gemeenschap of zelfs in onze eigen familie. Dienstbetoon maakt de mensen die je helpt en jezelf gelukkig. Als je anderen dient, dien je God en help je zijn kinderen, die Hij enorm liefheeft (zie Mosiah 2:17).
Luca M.
16 jaar. Uit Alberta (Canada). Houdt ervan om te lachen en leren, en maakt graag de perfecte hamburger.
Toen ik jong was, waren mijn ouders zeer actief in de kerk. Ik had vaak het gevoel dat ik geen keus had wanneer ik naar dienstbetoonprojecten werd meegesleept. Nu ik ouder ben en dienstbetoon blijf doen, merk ik dat ik er een beter mens door word. Als ik me minder op mezelf concentreer, ben ik gelukkiger.
Ik had eens de gelegenheid om met een paar andere jongeren de binnenstad in te gaan om daklozen te helpen. Een man uit El Salvador vertelde me dat hij wegens geweld zijn vaderland moest verlaten en in Canada op straat terechtkwam. Ik ontmoette ook een man die me aanspoorde om mijn school af te maken en mijn kansen goed te benutten.
Ik werd enorm geraakt door hun verhalen, hun doorzettingsvermogen en nederigheid. Het is makkelijk om daklozen te negeren en aan te nemen dat ze hun situatie zelf veroorzaakt hebben. Maar Jesaja beschrijft dat Jezus Christus onze smarten droeg en door mensen werd verworpen (zie Jesaja 53:3). Ik geloof dat wij als discipelen van Jezus Christus de verworpenen niet mogen negeren zoals Hij werd genegeerd.
Hoewel ik niet alle problemen kan oplossen, weet ik dat zelfs het kleinste dienstbetoon veel voor iemand kan betekenen.
Limna C.
16 jaar. Uit Mexico-Stad (Mexico). Houdt van gitaar spelen, zingen, lezen, fietsen en is dol op haar hond, Loki.
Tijdens de pandemie zag ik een uitnodiging van het algemeen jongevrouwenpresidium om het evangelie door dienstbetoon te delen. Ik bedacht dat artsen en medisch personeel hun tijd opofferen en hun leven op het spel zetten om ons te helpen. Ik bedacht dat ik misschien wat tijd en geld kon offeren om ze te helpen.
Ik had een baantje waarbij ik koekjes en lekkernijen maakte en verkocht. Ik besloot om met een deel van mijn spaargeld eten te kopen om lunchpakketjes voor medisch personeel te maken. Mijn ouders en grootouders hielpen me met het klaarmaken van lunchpakketten met boterhammen, een appel, een mueslireep en een flesje water. Vervolgens schreef ik op elke zak gracias [bedankt]. Er waren honderdvijftig zakken, dus mijn hand werd heel moe!
Mijn ringpresident zorgde voor toestemming om het eten naar het ziekenhuis te brengen. Ik mocht zelf niet zelf naar binnen gaan, maar hij liet me foto’s zien van de mensen die het eten hadden gekregen. De glimlach op hun gezicht maakte me heel blij.
Soms frustreren mensen mij en vergeet ik ze te behandelen zoals de Heer dat zou doen. De Heiland was voor iedereen vriendelijk, zelfs als ze boos of onvriendelijk tegen Hem waren. Als we anderen met de liefde van de Heiland proberen te zien, kunnen we iets voor anderen betekenen. We kunnen een licht zijn in een wereld vol twijfel. Soms hebben we misschien het gevoel dat we niet veel kunnen bijdragen, maar als we ons best doen, is dat genoeg.