Genoeg voor mij

Toen ik naar Ierland verhuisde, voelde ik me door mijn geloof anders dan anderen. Ik besefte dat ik moest uitzoeken waarom ik deed wat ik deed. Na enige studie besloot ik dat ik gelukkig was als ik de geboden naleefde.

Maar vorig jaar maakte ik weer hetzelfde door. Ik begon na te denken over wat ik wilde doen nadat ik mijn diploma had gehaald, en of ik bijvoorbeeld op zending wilde gaan. Ik wist dat als ik op zending zou gaan, ik moest geloven waarin ik mensen zou onderwijzen.

Ik begon mijn godsdienststudie te verdiepen. Ik begon vooral het Boek van Mormon diepgaand te bestuderen. Het was de eerste keer dat ik het Boek van Mormon langzaam en onder gebed las. Ik verwachtte plotseling te weten dat het boek waar was, net als mijn vader toen hij lid van de kerk werd. Ik wist dat ik me bij het lezen gelukkig en dichter bij God voelde. Maar dat brandende gevoel had ik niet.

Ik bewaarde het laatste hoofdstuk zodat ik het samen met de zendelingen bij ons in de buurt kon lezen. Zonder iets over mijn gevoelens te weten, begon een van hen te vertellen over een soortgelijke ervaring die hij had gehad. Hij zei dat het verkrijgen van een getuigenis voor sommige mensen iets is als een lamp die aangaat. Maar voor anderen is het iets als de zon die opkomt. ‘En dat is genoeg voor mij’, zei hij.

Ik ben niet volmaakt. Sommige dagen sla ik het lezen over, omdat ik het gewoon ben vergeten of omdat ik smoesjes verzin. Mijn getuigenis van het Boek van Mormon groeit nog steeds. Maar ik geloof dat het waar is. Ik heb een grote liefde voor het Boek van Mormon. Hoe meer ik erin lees, hoe meer die liefde toeneemt en mijn vragen beantwoord worden.

En op dit moment is dat genoeg voor mij.

Meka S. (17), Dublin (Ierland)

Houdt van kunst, haken en gitaar spelen.