Η Εξιλέωση του Ιησού Χριστού
Η Εξιλέωση του Σωτήρος δεν είναι μόνον άπειρη σε προοπτική αλλά επίσης ατομική σε έκταση.
Αυτή την εποχή του χρόνου χαιρόμαστε ιδιαιτέρως για την Εξιλέωση του Σωτήρα και την σκεφτόμαστε. Είναι πράγματι η πιο ουράνια διδαχή η οποία διευρύνει τον νου, φέρνει δυνατά συναισθήματα που ο κόσμος ή το σύμπαν έχει γνωρίσει ποτέ. Είναι αυτό που δίνει ελπίδα και νόημα στη ζωή μας.
Τι είναι τότε η Εξιλέωση του Ιησού Χριστού; Από μία άποψη, είναι μία σειρά θεϊκών γεγονότων που άρχισαν στον Κήπο της Γεθσημανή, συνεχίστηκαν στον σταυρό και κορυφώθηκαν με την Ανάσταση του Σωτήρα από τον τάφο. Είχε ως κίνητρο μία ακατανόητη αγάπη για τον καθένα μας. Απαιτούσε ένα ον που ήταν αναμάρτητο, που είχε άπειρη δύναμη πάνω στη φύση – ακόμη και στον θάνατο, που είχε μία απεριόριστη ικανότητα να υποφέρει τις συνέπειες όλων των αμαρτιών και των δοκιμασιών μας και που στην πραγματικότητα βίωσε τα πάντα. Αυτή ήταν η αποστολή του Ιησού Χριστού – αυτή ήταν η Εξιλέωσή Του.
Τότε ποιος ήταν ο σκοπός Της; Ήταν να γίνει δυνατόν σε μας να επιστρέψουμε στην παρουσία του Θεού, να γίνουμε περισσότερο σαν Αυτόν και να έχουμε πληρότητα αγαλλίασης. Αυτό έγινε με την υπερνίκηση τεσσάρων εμποδίων:
-
Σωματικός θάνατος
-
Πνευματικός θάνατος που προκλήθηκε από τον Αδάμ και από τις αμαρτίες μας
-
Τα βάσανα και οι ατέλειές μας
-
Οι αδυναμίες και τα ελαττώματά μας
Αλλά πώς μπορεί ο Σωτήρας να το καταφέρει αυτό χωρίς να παραβιάσει τους νόμους της δικαιοσύνης;
Ας υποθέσουμε για μία στιγμή ότι ένας άνθρωπος που σκέφτεται να κάνει μια συναρπαστική ελεύθερη πτώση, παίρνει μία απερίσκεπτη απόφαση και αυθόρμητα πηδά έξω από ένα μικρό αεροπλάνο. Αφού το κάνει, συνειδητοποιεί γρήγορα την ανοησία των πράξεών του. Θέλει να προσγειωθεί με ασφάλεια, αλλά υπάρχει ένα εμπόδιο – ο νόμος της βαρύτητας. Κουνά τα χέρια του με εκπληκτική ταχύτητα, ελπίζοντας να πετάξει, αλλά χωρίς αποτέλεσμα. Θέτει το σώμα του μπρούμυτα ή πλάγια για να επιβραδύνει την κάθοδο, αλλά ο νόμος της βαρύτητας είναι αδυσώπητος και χωρίς έλεος. Προσπαθεί να λογικεύσει αυτόν τον βασικό νόμο της φύσης: «Ήταν λάθος. Δεν θα το κάνω ποτέ ξανά». Αλλά οι εκκλήσεις του δεν εισακούγονται από κανέναν. Ο νόμος της βαρύτητας δεν γνωρίζει την συμπόνια. Δεν κάνει εξαιρέσεις. Για καλή του τύχη όμως, ο άνθρωπος ξαφνικά αισθάνεται κάτι στην πλάτη του. Ο φίλος του στο αεροπλάνο, αισθανόμενος την στιγμή της ανοησίας, είχε τοποθετήσει εκεί ένα αλεξίπτωτο λίγο πριν από το άλμα. Βρίσκει το σχοινί ανοίγματος αλεξίπτωτου και το τραβά. Ανακουφισμένος, κατεβαίνει με ασφάλεια στο έδαφος. Ενδεχομένως να ρωτήσουμε: «Παραβιάστηκε ο νόμος της βαρύτητας ή το αλεξίπτωτο λειτούργησε μέσα στον νόμο αυτό για να προσφέρει μία ασφαλή προσγείωση;»
Όταν αμαρτάνουμε, είμαστε σαν τον ανόητο άνθρωπο που πήδηξε από το αεροπλάνο. Ό,τι και αν κάνουμε από μόνοι μας, μας περιμένει μόνο μία προσγείωση με σύγκρουση. Είμαστε υπό την ισχύ του νόμου της δικαιοσύνης, ο οποίος, όπως και ο νόμος της βαρύτητας, είναι ακριβής και αδυσώπητος. Μπορούμε να σωθούμε μόνον επειδή ο Σωτήρας, μέσω της Εξιλέωσής Του, μας δίνει ευσπλαχνικά κάτι που είναι σαν πνευματικό αλεξίπτωτο. Εάν έχουμε πίστη στον Ιησού Χριστό και μετανοήσουμε (δηλαδή να κάνουμε αυτό που μας αναλογεί και να τραβήξουμε το σχοινί που ανοίγει το αλεξίπτωτο), τότε οι προστατευτικές δυνάμεις του Σωτήρος εξαπολύονται για λογαριασμό μας και μπορούμε να προσγειωθούμε πνευματικά αβλαβείς.
Αυτό όμως είναι δυνατό, ωστόσο, μόνον επειδή ο Σωτήρας υπερνίκησε τα τέσσερα εμπόδια που μπορούν να αποτρέψουν την πνευματική μας πρόοδο.
1. Ο θάνατος. Υπερνίκησε τον θάνατο μέσω της ένδοξης Αναστάσεώς Του. Ο Απόστολος Παύλος δίδαξε: «Επειδή, όπως όλοι πεθαίνουν λόγω συγγένειας με τον Αδάμ, έτσι και όλοι θα ζωοποιηθούν ερχόμενοι σε συγγένεια με τον Χριστό».
2. Η αμαρτία. Ο Σωτήρας υπερνίκησε την αμαρτία και τις ενοχές για όλους εκείνους που μετανοούν. Τόσο βαθιά και επεκτατική είναι η εξαγνιστική δύναμή Του, που ο Ησαΐας υποσχέθηκε: «Αν οι αμαρτίες σας είναι σαν το πορφυρούν, θα γίνουν άσπρες σαν το χιόνι».
Σε ορισμένες περιπτώσεις, συναντήθηκα με καλούς Αγίους που δυσκολεύονται να συγχωρήσουν τον εαυτό τους, που έχουν με αθώο τρόπο αλλά λανθασμένα θέσει όρια στις εξιλεωτικές δυνάμεις του Σωτήρα. Χωρίς να το θέλουν, έχουν μετατρέψει μία απέραντη Εξιλέωση σε μία τετελεσμένη που κατά κάποιον τρόπο υπολείπεται της συγκεκριμένης αμαρτίας ή της αδυναμίας τους. Αλλά είναι μία απέραντη Εξιλέωση, επειδή περικλείει και περιβάλλει κάθε αμαρτία και αδυναμία, καθώς και κάθε κατάχρηση ή πόνο που προκαλείται από άλλους.
Ο Τρούμαν Μάντσεν έκανε αυτή την παρηγορητική παρατήρηση
Ο Τρούμαν Μάντσεν έκανε αυτή την παρηγορητική παρατήρηση: «Αν υπάρχουν μερικοί από σας που έχουν εξαπατηθεί και πιστεύετε ότι έχετε πάει πάρα πολύ μακριά… ότι είχατε το δηλητήριο της αμαρτίας που καθιστά αδύνατο να είστε και πάλι αυτό που θα μπορούσατε να ήσασταν – τότε ακούστε με.
»Δίνω μαρτυρία ότι δεν μπορείτε να βυθίσετε μακρύτερα από όπου μπορεί να φτάσει το φως και η απέραντη νοημοσύνη του Ιησού Χριστού. Καταθέτω μαρτυρία ότι εφόσον υπάρχει έστω και μία σπίθα επιθυμίας για να μετανοήσετε και να προσπαθήσετε, Εκείνος είναι εκεί. Δεν κατέβηκε μόνο στην κατάστασή σας. Κατέβηκε κάτω από αυτή, “ώστε να είναι στα πάντα και μέσω των πάντων, το φως της αλήθειας”. [Διδαχή και Διαθήκες 88:6]».
Ένας λόγος για τον οποίο είναι τόσο σημαντικό να κατανοήσουμε την Εξιλέωση του Σωτήρα και τις άπειρες συνέπειές της είναι ότι με αυξημένη κατανόηση έρχεται μία αυξημένη επιθυμία να συγχωρήσουμε τον εαυτό μας και τους άλλους.
Παρόλο που μπορεί να πιστεύουμε στις εξαγνιστικές δυνάμεις του Χριστού, ανακύπτει συχνά το ερώτημα: «Πώς ξέρω αν έχουν συγχωρεθεί οι αμαρτίες μου;» Εάν αισθανόμαστε το Πνεύμα, τότε αυτό είναι η μαρτυρία μας ότι έχουμε συγχωρεθεί ή ότι βρισκόμαστε στη διαδικασία εξαγνισμού. Ο Πρόεδρος Χένρυ Άιρινγκ δίδαξε: «Εάν αισθανθήκατε την επιρροή του Αγίου Πνεύματος… μπορείτε να το λάβετε ως απόδειξη ότι η Εξιλέωση λειτουργεί στη ζωή σας».
Ορισμένοι έχουν ρωτήσει: «Αλλά αφού έχω συγχωρεθεί, γιατί εξακολουθώ να αισθάνομαι ενοχές;» Ίσως λόγω του ελέους του Θεού η μνήμη αυτής της ενοχής να είναι μία προειδοποίηση, σαν ένα πνευματικό «σήμα στοπ», το οποίο τουλάχιστον για κάποιο χρονικό διάστημα μας φωνάζει όταν ερχόμαστε αντιμέτωποι με επιπλέον πειρασμούς: «Μην ξανακάνεις το ίδιο λάθος. Ξέρεις τον πόνο που μπορεί να φέρει». Με αυτή την έννοια, χρησιμεύει ως προστασία, όχι ως τιμωρία.
Είναι δυνατόν τότε να θυμόμαστε τις αμαρτίες μας και να είμαστε απαλλαγμένοι από ενοχές;
Ο Άλμα θυμόταν τις αμαρτίες του, χρόνια μετά την μετάνοιά του. Αλλά όταν φώναξε προς τον Ιησού για έλεος, είπε: «Δεν μπορούσα πια να θυμηθώ τους πόνους μου. Μάλιστα, δε σπαρταρούσα πια από την ανάμνηση των αμαρτιών μου».
Πώς μπορούσε να θυμάται τις αμαρτίες του αλλά να μην αισθάνεται πόνο και ενοχές; Επειδή όταν μετανοούμε, «γεννιόμαστε από τον Θεό». Γινόμαστε, όπως λένε οι γραφές «νέα όντα» εν Χριστώ. Με απόλυτη ειλικρίνεια μπορούμε τώρα να πούμε: «Δεν είμαι ο άντρας ή η γυναίκα που έπραξε εκείνες τις αμαρτίες. Είμαι ένα νέο και μεταμορφωμένο ον».
3. Τα βάσανα και οι ατέλειες. Ο Άλμα προφήτευσε ότι ο Χριστός «θα έλθει, υποφέροντας πόνους και βάσανα και πειρασμούς κάθε είδους». Γιατί; «Ώστε τα σπλάχνα του να γεμίσουν με έλεος… ώστε να μάθει σύμφωνα με τη σάρκα πώς να περιθάλπει το λαό του σύμφωνα με τις ατέλειές τους».
Πώς το καταφέρνει αυτό; Μερικές φορές απομακρύνει το βάσανο, μερικές φορές μας δυναμώνει, ώστε να υπομείνουμε και μερικές φορές μας δίνει μία αιώνια προοπτική για να κατανοήσουμε καλύτερα την προσωρινή φύση τους. Αφού ο Τζόζεφ Σμιθ υπέφερε στη φυλακή του Λίμπερτυ για περίπου δύο μήνες, τελικά φώναξε: «Ω Θεέ, πού είσαι;» Αντί να του προσφέρει άμεση ανακούφιση, ο Θεός απάντησε: «Γιε μου, ειρήνη ας είναι στην ψυχή σου. Η δυστυχία σου και τα βάσανά σου δεν θα είναι παρά για μία μικρή στιγμή. Και ύστερα, αν το υπομείνεις σωστά, ο Θεός θα σε υπερυψώσει στα ύψη».
Ο Τζόζεφ κατάλαβε τότε ότι αυτή η πικρή εμπειρία ήταν μόνο μία κουκκίδα στο αιώνιο φάσμα. Με αυτό το ενισχυμένο όραμα, έγραψε στους Αγίους από το ίδιο κελί της φυλακής: «Πολυαγαπημένοι μου αδελφοί, ας κάνουμε πρόσχαρα ότι περνάει από το χέρι μας. Και ύστερα είθε να σταθούμε ήρεμοι, με την υπέρτατη πεποίθηση, για να δούμε τη σωτηρία του Θεού». Χάριν της Εξιλέωσης του Σωτήρα, μπορούμε να έχουμε μία αιώνια προοπτική που δίνει νόημα στις δοκιμασίες μας και ελπίδα ανακούφισης.
4. Αδυναμίες και ελαττώματα. Χάριν της Εξιλέωσής Του, ο Σωτήρας έχει επικουρικές δυνάμεις, που μερικές φορές αναφέρονται ως χάρη, που μπορούν να μας βοηθήσουν να ξεπεράσουμε τις αδυναμίες και τις ατέλειές μας και έτσι να μας βοηθήσουν στην προσπάθειά μας να γίνουμε περισσότερο σαν Εκείνον.
Ο Μορόνι δίδαξε: «Μάλιστα, ελάτε προς το Χριστό και τελειοποιηθείτε με Αυτόν… ώστε με τη χάρη Του να γίνετε τέλειοι με το Χριστό» . Φαίνεται να υπάρχουν τουλάχιστον δύο δίαυλοι ή μέσα για να χρησιμοποιήσουμε αυτές τις επικουρικές δυνάμεις που μπορούν να μας εξευγενίσουν – ακόμη και να μας τελειοποιήσουν.
Πρώτα, οι σωτήριες διατάξεις. Οι γραφές μας λένε: «Κατά τις διατάξεις της, η δύναμη της θειότητας φανερώνεται». Μερικές φορές μπορούμε να σκεφτούμε τις διατάξεις ως μία λίστα ελέγχου – απαραίτητες για την εξύψωση, αλλά στην πραγματικότητα καθεμία εξαπολύει μία θεϊκή δύναμη που μας βοηθά να γίνουμε περισσότερο σαν τον Χριστό. Για παράδειγμα:
-
Όταν βαπτιζόμαστε και λαμβάνουμε τη δωρεά του Αγίου Πνεύματος, γινόμαστε καθαροί – έτσι γινόμαστε πιο άγιοι σαν τον Θεό.
-
Επιπροσθέτως, μέσω του Αγίου Πνεύματος, ο νους μας μπορεί να φωτιστεί και η καρδιά μας να μαλακώσει, έτσι ώστε να μπορούμε να σκεφτούμε και να αισθανθούμε περισσότερο σαν Εκείνον.
-
Και όταν επισφραγιζόμαστε ως σύζυγοι, κληρονομούμε το δικαίωμα σε «θρόνους, βασίλεια, ηγεμονίες, και δυνάμεις» ως δώρα από τον Θεό.
Ένας δεύτερος τρόπος να λάβουμε αυτές τις επικουρικές δυνάμεις, είναι τα χαρίσματα του Πνεύματος. Χάριν της Εξιλέωσης του Χριστού, είμαστε επιλέξιμοι να λάβουμε τη δωρεά του Αγίου Πνεύματος και τα συνοδευτικά πνευματικά χαρίσματα. Αυτά τα χαρίσματα είναι γνωρίσματα της ευσέβειας. Επομένως, κάθε φορά που αποκτούμε ένα χάρισμα του Πνεύματος, γινόμαστε περισσότερο σαν τον Θεό. Χωρίς αμφιβολία, γι’ αυτό οι γραφές μάς διατάζουν πολλές φορές να επιζητούμε αυτά τα χαρίσματα.
Ο Πρόεδρος Τζωρτζ Κάννον δίδαξε: «Κανείς δεν πρέπει να πει: “Ω, δεν είναι στο χέρι μου αυτό. Είναι η φύση μου”. Δεν δικαιολογείται με αυτό, επειδή ο Θεός έχει υποσχεθεί να… δώσει δώρα που θα εξαλείψουν [τις αδυναμίες μας]… Εάν κάποιοι από μας είναι ατελείς, είναι καθήκον μας να προσευχηθούμε για το χάρισμα που θα μας κάνει τέλειους».
Συνοπτικά, η Εξιλέωση του Σωτήρα μας δίνει ζωή αντί για θάνατο, «ωραιότητα αντί για στάχτη», ίαση αντί για πόνο και τελειότητα αντί για αδυναμία. Είναι το αντίδοτο των ουρανών στα εμπόδια και τις δυσκολίες αυτού του κόσμου.
Την τελευταία εβδομάδα στη θνητή του ζωή ο Σωτήρας είπε: «Μέσα στον κόσμο θα έχετε θλίψη· αλλά να έχετε θάρρος· εγώ έχω νικήσει τον κόσμο». Επειδή ο Σωτήρας τέλεσε την Εξιλέωσή Του, δεν υπάρχει καμία εξωτερική δύναμη ή γεγονός ή πρόσωπο –καμία αμαρτία ή θάνατος ή διαζύγιο– που να μπορεί να μας εμποδίσει να επιτύχουμε την υπερύψωση, υπό την προϋπόθεση ότι τηρούμε τις εντολές του Θεού. Με αυτή τη γνώση, μπορούμε να προχωρήσουμε με χαρά και απόλυτη βεβαιότητα ότι ο Θεός είναι μαζί μας σε αυτή την επουράνια αναζήτηση.
Δίνω τη μαρτυρία μου ότι η Εξιλέωση του Σωτήρα δεν είναι απλώς απέραντη σε εμβέλεια αλλά ατομική σε έκταση –ότι δεν μπορεί μόνο να μας επιστρέψει στην παρουσία του Θεού, αλλά επίσης να μας επιτρέψει να γίνουμε σαν Εκείνον– που είναι ο περίλαμπρος στόχος της Εξιλέωσης του Χριστού. Γι’ αυτά καταθέτω την ευγνώμονα και βέβαιη μαρτυρία μου, στο όνομα του Ιησού Χριστού, αμήν.