Χορταίνοντας με τα λόγια του Χριστού
Το να χορτάσουμε με τα λόγια του Χριστού μπορεί να γίνει οποτεδήποτε και σε οποιαδήποτε περίσταση, αν προετοιμάσουμε την καρδιά μας.
Ο Επουράνιος Πατέρας μας μάς αγαπά. Έχει παράσχει ένα τέλειο σχέδιο για να απολαμβάνουμε τις ευλογίες Του. Σε αυτήν τη ζωή, όλοι προσκαλούμαστε να έλθουμε προς τον Χριστό και να λάβουμε το αποκατεστημένο Ευαγγέλιο του Ιησού Χριστού μέσω βαπτίσεως, της λήψης της δωρεάς του Αγίου Πνεύματος και της πιστής ζωής του Ευαγγελίου. Ο Νεφί περιγράφει τη δέσμευσή μας να βαπτισθούμε σαν να εισερχόμαστε στο «στενό και στενόχωρο μονοπάτι» και μας υπενθυμίζει να εξακολουθήσουμε να «βαδί[ζουμε] με σταθερότητα προς τον Χριστό… [χορταίνοντας] με τα λόγια τού Χριστού, και [να] υπομείν[ουμε] μέχρι τέλους», προκειμένου να λάβουμε όλες τις ευλογίες που έχει διαφυλάξει ο Επουράνιος Πατέρας για εμάς (Νεφί Β΄ 31:19-20).
Ο Νεφί μας υπενθυμίζει περαιτέρω ότι αν «[χορτάσουμε] με τα λόγια τού Χριστού», «θα [μας] πουν όλα όσα πρέπει να κάν[ουμε]» (Νεφί Β΄ 32:3) και ότι θα έχουμε τη δύναμη να υπερνικήσουμε τα «φλογερά βέλη τού ενάντιου» (Νεφί Α΄ 15:24).
Τι σημαίνει να χορτάσουμε;
Όταν ήμουν μικρός, νόμιζα ότι χορταίνω σήμαινε απλώς να έχω ένα μεγάλο γεύμα με ρύζι, σούσι και σάλτσα σόγιας. Τώρα ξέρω ότι το να χορτάσω αληθινά σημαίνει περισσότερα από το να απολαύσω ένα νόστιμο γεύμα. Είναι μία εμπειρία χαράς, γαλούχησης, εορτασμού, κοινής χρήσης, εκφράζοντας αγάπη στην οικογένεια και σε αγαπημένα πρόσωπα, διαβιβάζοντας τις ευχαριστίες μας στον Θεό και οικοδομώντας σχέσεις, ενώ απολαμβάνουμε άφθονο, απίστευτα νόστιμο φαγητό. Πιστεύω ότι όταν χορταίνουμε με τα λόγια του Χριστού, οφείλουμε να σκεπτόμαστε το ίδιο είδος εμπειρίας. Το να χορταίνουμε με τις γραφές δεν σημαίνει απλώς να τις διαβάζουμε. Θα πρέπει να μας φέρει αληθινή χαρά και να οικοδομήσει τη σχέση μας με τον Σωτήρα.
Αυτό διδάσκεται ευκρινώς στο Βιβλίο του Μόρμον. Θυμηθείτε το όνειρο του Λεχί, όπου είδε ένα δένδρο «του οποίου ο καρπός [είναι] ποθητός για να κάνει κάποιον ευτυχισμένο». Αυτός ο καρπός αντιπροσωπεύει την αγάπη του Θεού και καθώς δοκιμάζει ο Λεχί τον καρπό «ήταν… γλυκός, περισσότερο από καθετί που είχ[ε] ποτέ γευτεί». «Γέμισε την ψυχή [του] με εξαιρετικά μεγάλη αγαλλίαση» και είναι κάτι που θέλει να μοιρασθεί με την οικογένειά του (Νεφί Α΄ 8:10-12).
Όταν χορτάσουμε, πιθανόν να βρούμε ότι η ποσότητα ή το είδος φαγητού που έχουμε μπορεί να μην έχει σημασία, αν η καρδιά μας είναι γεμάτη ευγνωμοσύνη. Η οικογένεια του Λεχί ζούσε με ωμό κρέας στην έρημο, αλλά ο Νεφί περιέγραψε αυτήν τη δύσκολη δοκιμασία, λέγοντας: «Τόσο μεγάλες ήταν οι ευλογίες τού Κυρίου» που «οι γυναίκες μας… ήταν γερές» και μπόρεσαν να γεννήσουν παιδιά «χωρίς μουρμούρες» (Νεφί Α΄ 17:1-2).
Το να χορτάσουμε ενίοτε ενέχει το να πειραματιστούμε και να γευτούμε. Ο Άλμα μιλά για έναν καλό σπόρο που φυτεύεται στην καρδιά μας. Καθώς πειραματιζόμαστε σε αυτό, θα συνειδητοποιήσουμε ότι ο σπόρος αρχίζει να «είναι ευχάριστο[ς]» (βλέπε Άλμα 32:28-33).
Χορταίνοντας με τα λόγια του Χριστού
Οι ευλογίες από το να χορταίνουμε με τα λόγια του Χριστού είναι δυνατές και αλλάζουν τη ζωή. Υπάρχουν τρεις συγκεκριμένα, που θα ήθελα να σας προσκαλέσω να εφαρμόσετε στη ζωή σας.
Πρώτον, τα λόγια του Χριστού μπορούν να μας βοηθήσουν «να αυξήσουμε την πνευματική [μας] ικανότητα να λάβουμε αποκάλυψη» (Ράσσελ Νέλσον, «Αποκάλυψη για την Εκκλησία, αποκάλυψη για τη ζωή μας», Λιαχόνα Μάιος 2018, 96) και να μας καθοδηγούν με ασφάλεια μέσα στη ζωή. Ο Μόρμον διδάσκει ότι τα λόγια του Χριστού έχουν «τάση να οδηγ[ούν] το λαό στο να κάνει αυτό που [είναι] σωστό» και ότι είναι πιο δυνατά από οτιδήποτε μπορεί να επιτύχει «το σπαθί» (Άλμα 31:5). Καθώς έχω αναζητήσει τη σοφία του Θεού στο να αντιμετωπίσω τις δικές μου δυσκολίες, πάντοτε καθώς έχω προσπαθήσει την «αρετή του λόγου του Θεού» (Άλμα 31:5), έχω νιώσει την έμπνευση και μπόρεσα να λάβω συνετές αποφάσεις, να υπερνικήσω πειρασμούς και να ευλογήσω τη ζωή μου με αυξημένη πίστη στον Χριστό και αγάπη για τους γύρω μου. Ο προφήτης μας, Ράσσελ Νέλσον, μας έχει διδάξει ότι «τις επερχόμενες ημέρες, δεν θα είναι δυνατόν να επιζήσουμε πνευματικώς χωρίς την καθοδηγητική, κατευθυντική, παρηγορητική και συνεχή επιρροή του Αγίου Πνεύματος» («Αποκάλυψη για την Εκκλησία, αποκάλυψη για τη ζωή μας», 96). Η απαιτούμενη αποκάλυψη θα έλθει καθώς δοκιμάζουμε την «αρετή του λόγου» και αυτός ο λόγος θα είναι πιο δυνατός από οτιδήποτε άλλο που θα μπορούσαμε να δοκιμάσουμε ή να φαντασθούμε.
Δεύτερον, όταν πασχίζουμε με τη δική μας ταυτότητα και έλλειψη αυτοεκτίμησης, «ο ευάρεστος λόγος του Θεού» (Ιακώβ 2:8) στις γραφές θα μας βοηθήσει να μάθουμε ποιοι είμαστε πραγματικά και θα μας δώσει δύναμη πέραν της δικής μας. Η αναγνώριση της ταυτότητάς μου ως τέκνου του Θεού ήταν μία από τις γλυκύτερες στιγμές που έχω βιώσει ποτέ. Στα πρώτα μου εφηβικά χρόνια, δεν ήξερα τίποτα για τις διδασκαλίες του Σωτήρος. Όταν διάβασα για πρώτη φορά την Καινή Διαθήκη, τα λόγια του Χριστού πράγματι ίασαν την πληγωμένη ψυχή μου. Συνειδητοποίησα ότι δεν ήμουν μόνος και ότι είμαι Θεού παιδί. Καθώς αναγνώρισα την αληθινή μου ταυτότητα ενώπιον του Θεού, συνειδητοποίησα τις απέραντες δυνατότητές μου μέσω της Εξιλεώσεως του Χριστού.
Ο Ενώς ομοίως ανέφερε την προσωπική εμπειρία του για τη διαφώτιση που έρχεται από τον συλλογισμό των λόγων του Χριστού. Καθώς ο Ενώς άφηνε τα λόγια που ο πατέρας του τον δίδαξε σχετικά «με την αιώνια ζωή, και την αγαλλίαση των αγίων, [να βυθίζονται] βαθιά μέσα στην καρδιά [του» η ψυχή του «πεινούσε. Και γονάτισ[ε] εμπρός στον Πλάστη [του]… με θερμότατη προσευχή» (Ενώς 1:3-4). Σε εκείνη την προσευχή έφθασε στο σημείο να γνωρίσει τον Σωτήρα και έμαθε ότι έχουμε μεγάλη αξία, μας αγαπά και μπορούμε να συγχωρηθούμε για τα λάθη μας και είμαστε όντως τέκνα του Θεού.
Τρίτον, μπορούμε να ανυψώσουμε τη ζωή των άλλων μέσω των λόγων του Χριστού. Όπως ο Ενώς είχε τον δικό του χρόνο και χώρο, όπου τα λόγια του Χριστού άγγιξαν την καρδιά του, ο Κύριος θα κάνει αυτό που Του αναλογεί για να αγγίξει την καρδιά αυτών στους οποίους επιθυμούμε να διαδώσουμε το Ευαγγέλιο. Πολλοί από εμάς ενδεχομένως να έχουμε νιώσει αποθαρρημένοι, όταν προσπαθήσαμε να προσκαλέσουμε κάποιον να ακούσει το Ευαγγέλιο, επειδή το επιθυμητό αποτέλεσμα δεν ακολούθησε. Ασχέτως του αποτελέσματος, ο Κύριος μάς προσκαλεί να ανοίξουμε το στόμα μας και να διαδώσουμε το ευαγγελικό μήνυμα σε αυτούς.
Πριν από δύο χρόνια, ο Κύριος άγγιξε την καρδιά της αγαπητής μου μητέρας, κάτι που τη βοήθησε να αποφασίσει να λάβει τη διάταξη του βαπτίσματος. Περίμενα να λάβει χώρα εκείνη η ημέρα για περίπου 35 χρόνια. Προκειμένου να λάβει εκείνη την απόφαση, πολλά μέλη της Εκκλησίας πράγματι τέλεσαν διακονία προς εκείνη, όπως θα έκανε ο Χριστός. Μία Κυριακή, ένιωσε ότι θα έπρεπε να πάει στην εκκλησία. Ακολούθησε την προτροπή. Ενώ καθόταν στην πρώτη σειρά και περίμενε να αρχίσει η συγκέντρωση μεταλήψεως, ένα τετράχρονο αγόρι στάθηκε εμπρός της και την κοίταζε. Το χαιρέτισε με ένα χαμόγελο. Το μικρό αγόρι έφυγε από εμπρός της απότομα και πήγε πίσω στη θέση του, που ήταν στην άλλη πλευρά της σειράς από όπου καθόταν η μητέρα μου. Αυτό το μικρό αγόρι πήρε κάτι από τη θέση του και πήγε πίσω και έδωσε στη μητέρα μου ένα υμνολόγιο και πήγε πίσω στη θέση του. Η μητέρα μου παρατήρησε ότι ένα υμνολόγιο ήταν τοποθετημένο σε κάθε άλλη καρέκλα στην κυρίως εκκλησία. Θα μπορούσε να είχε πάρει ένα εύκολα από την καρέκλα δίπλα της. Ωστόσο, εντυπωσιάσθηκε με την αθώα πράξη καλοσύνης του αγοριού, που έμαθε στο σπίτι του και στην εκκλησία. Ήταν μια τρυφερή στιγμή για εκείνη. Είχε τη δυνατή εντύπωση ότι ο Θεός την προσκαλούσε να έλθει και να ακολουθήσει τον Σωτήρα. Ένιωσε ότι θα έπρεπε να βαπτισθεί. Αυτό το μικρό αγόρι δεν επιζητούσε αναγνώριση για ό,τι έκανε, αλλά απλά έκανε ό,τι καλύτερο μπορούσε για να ζήσει τον λόγο του Θεού και να αγαπά τον πλησίον του. Η καλοσύνη του δημιούργησε μία σημαντική αλλαγή στην καρδιά της μητέρας μου.
Τα λόγια του Χριστού θα αγγίξουν βαθέως καρδιές και θα ανοίξουν τα μάτια όσων δεν Τον βλέπουν ακόμη. Στον δρόμο προς τους Εμμαούς, δύο μαθητές βάδιζαν μαζί με τον Ιησού. Ήταν λυπημένοι και δεν κατανοούσαν ότι ο Σωτήρας είχε θριαμβεύσει επί του θανάτου. Στη θλίψη τους δεν αναγνώρισαν ότι ο ζων Χριστός βάδιζε μαζί τους. Μολονότι ο Ιησούς «τους εξηγούσε τα γραμμένα για τον εαυτό του σε όλες τις γραφές», ακόμη δεν Τον αναγνώρισαν ως τον ανεστημένο Σωτήρα, έως ότου κάθισαν και έκοψαν ψωμί μαζί Του. Τότε άνοιξαν τα «μάτια» τους. Καθώς εμείς –ή οι φίλοι, οι συνεργάτες και οι πλησίον μας– χορταίνουμε και κόβουμε ψωμί μαζί Του, τα μάτια της κατανόησής μας θα ανοίξουν. Όταν οι μαθητές στους Εμμαούς αναλογίσθηκαν τον χρόνο τους με τον ανεστημένο Σωτήρα, είπαν ότι η καρδιά τους έκαιγε μέσα τους, ενώ Εκείνος άνοιγε τις γραφές προς αυτούς (βλέπε Κατά Λουκάν 24:27-32). Αυτό θα ισχύει για όλους μας.
Συμπέρασμα
Συμπερασματικά, δίδω μαρτυρία ότι το να χορτάσουμε με τα λόγια του Χριστού μπορεί να γίνει οποτεδήποτε και σε οποιαδήποτε περίσταση, αν προετοιμάσουμε την καρδιά μας να τα λάβει. Το να χορτάσουμε με τα λόγια του Χριστού θα φέρει αποκάλυψη που στηρίζει τη ζωή, θα διαβεβαιώσει εκ νέου την πραγματική μας ταυτότητα και αξία ενώπιον του Θεού ως τέκνα Του και θα οδηγήσει τους φίλους μας προς τον Χριστό και την αιώνια ζωή. Επιτρέψτε μου να τελειώσω, επαναλαμβάνοντας την πρόσκληση του Νεφί, όταν είπε: «Βαδίστε με σταθερότητα προς τον Χριστό, έχοντας απόλυτη λαμπρή ελπίδα, και αγάπη προς τον Θεό και προς όλους τους ανθρώπους. Αν λοιπόν βαδίσετε εμπρός με εντατική προσπάθεια και χορτάσετε με τα λόγια του Χριστού, και υπομείνετε μέχρι τέλους, ιδέστε, έτσι είπε ο Πατέρας: Θα έχετε ζωή αιώνια» (Νεφί Β΄ 31:20). Στο όνομα του Ιησού Χριστού, αμήν.