Η μεγάλη σας περιπέτεια
Ο Σωτήρας μας προσκαλεί, κάθε μέρα, να παραμερίσουμε τις ευκολίες και την ασφάλειά μας και να συμπράξουμε μαζί Του στο ταξίδι της ιδιότητος του μαθητού.
Περί χόμπιτ
Ένα αγαπημένο φανταστικό μυθιστόρημα για παιδιά που γράφτηκε πριν από πολλά χρόνια, αρχίζει με την πρόταση: «Σε μία τρύπα στο έδαφος ζούσε ένα χόμπιτ».
Η ιστορία του Μπίλμπο Μπάγκινς είναι για ένα κανονικότατο και κοινό χόμπιτ που του παρουσιάζεται μία αξιοσημείωτη ευκαιρία – η υπέροχη ευκαιρία για περιπέτεια και η υπόσχεση μίας μεγάλης ανταμοιβής.
Το πρόβλημα είναι ότι τα περισσότερα χόμπιτ που σέβονται τον εαυτό τους δεν θέλουν να έχουν σχέση με περιπέτειες. Η ζωή τους έχει να κάνει μόνο με την άνεση. Απολαμβάνουν να τρώνε έξι γεύματα την ημέρα, όταν μπορούν να τα έχουν, και περνούν τις ημέρες τους στον κήπο τους, λέγοντας ιστορίες με επισκέπτες, τραγουδώντας, παίζοντας μουσικά όργανα και απολαμβάνοντας τις απλές χαρές της ζωής.
Ωστόσο, όταν παρουσιάζεται στον Μπίλμπο η προοπτική μίας μεγαλοπρεπούς περιπέτειας, κάτι μέσα του ξαφνικά και δυνατά αποκτά ενδιαφέρον. Καταλαβαίνει από την αρχή ότι το ταξίδι θα είναι δύσκολο. Ακόμη και επικίνδυνο. Υπάρχει ακόμη και η πιθανότητα να μην επιστρέψει.
Κι όμως, η κλήση για περιπέτεια έχει φθάσει βαθιά στην καρδιά του. Κι έτσι, αυτό το κοινό χόμπιτ αφήνει την άνεση πίσω του και εισέρχεται στο μονοπάτι προς μία μεγαλοπρεπή περιπέτεια που θα τον πάει πέρα για πέρα «εκεί και πάλι πίσω».
Η περιπέτειά σας
Ίσως ένας από τους λόγους που αυτή η ιστορία έχει απήχηση σε τόσους πολλούς είναι επειδή είναι και δική μας ιστορία.
Πολύ καιρό πριν, πριν ακόμα γεννηθούμε, σε μία εποχή λησμονημένη από τα χρόνια και θαμπή στη μνήμη, κι εμείς προσκληθήκαμε να επιβιβασθούμε σε μία περιπέτεια. Προτάθηκε από τον Θεό, τον Επουράνιο Πατέρα μας. Η αποδοχή αυτής της περιπέτειας θα σήμαινε ότι θα αφήναμε την άνεση και την ασφάλεια της άμεσης παρουσίας Του. Θα σήμαινε ότι θα ερχόμασταν στη γη για ένα ταξίδι γεμάτο με άγνωστο κίνδυνο και δοκιμασία.
Ξέραμε ότι δεν θα ήταν εύκολο.
Όμως ξέραμε επίσης ότι θα κερδίζαμε πολύτιμους θησαυρούς, μεταξύ άλλων το υλικό σώμα και το βίωμα έντονων χαρών και θλίψεων της θνητότητας. Θα μαθαίναμε να αγωνιζόμαστε, να επιζητούμε και να παλεύουμε. Θα ανακαλύπταμε αλήθειες για τον Θεό και τον εαυτό μας.
Ασφαλώς, ξέραμε ότι κατά τη διαδρομή θα κάναμε λάθη. Όμως είχαμε επίσης μία υπόσχεση: ότι λόγω της μεγάλης θυσίας του Ιησού Χριστού, θα μπορούσαμε να καθαρισθούμε από τα παραπτώματά μας, να εξευγενισθούμε και να εξαγνισθούμε στο πνεύμα μας και, μία μέρα, να αναστηθούμε και να ενωθούμε εκ νέου με όσους αγαπούμε.
Μάθαμε πόσο πολύ μας αγαπά ο Θεός. Μας έδωσε ζωή και θέλει να επιτύχουμε. Επομένως, προετοίμασε έναν Σωτήρα για εμάς. «Όμως» είπε ο Πατέρας μας στους Ουρανούς «μπορείς να διαλέξεις μόνος σου, γιατί δίνεται προς εσένα».
Πρέπει να υπήρξαν μέρη της θνητής περιπέτειας που ανησύχησαν και ακόμη και τρομοκράτησαν τα τέκνα του Θεού, αφού ένας μεγάλος αριθμός των πνευματικών αδελφών μας απεφάσισαν εναντίον του.
Με τη δωρεά και τη δύναμη της ηθικής ελεύθερης βούλησης, αποφασίσαμε ότι η πιθανότητα αυτού που θα μπορούσαμε να μάθουμε και αιωνίως να γίνουμε άξιζε πραγματικά το ρίσκο.
Κι έτσι, έχοντας εμπιστοσύνη στις υποσχέσεις και τη δύναμη του Θεού και του Αγαπημένου Του Υιού, αποδεχθήκαμε τη δυσκολία.
Εγώ την αποδέχθηκα.
Κι εσείς το ίδιο.
Αποφασίσαμε να αφήσουμε την ασφάλεια της πρώτης μας κατάστασης και να επιβιβασθούμε στη δική μας μεγάλη περιπέτεια του «εκεί και πάλι πίσω».
Η κλήση για περιπέτεια
Κι όμως η θνητή ζωή έχει έναν τρόπο να μας αποσπά, έτσι δεν είναι; Έχουμε την τάση να λησμονούμε τη μεγάλη μας αναζήτηση, προτιμώντας την άνεση και την ευκολία από την πνευματική ανάπτυξη και πρόοδο.
Ωστόσο, παραμένει κάτι αναντίρρητο, βαθιά μέσα στην καρδιά μας, που πεινά για έναν ανώτερο και ευγενέστερο σκοπό. Ο πείνα αυτή είναι ένας λόγος που οι άνθρωποι έλκονται στο Ευαγγέλιο του Ιησού Χριστού. Υπό μία έννοια, το αποκατεστημένο Ευαγγέλιο είναι μία ανανέωση της κλήσης για περιπέτεια την οποία αποδεχθήκαμε τόσο πολύ καιρό πριν. Ο Σωτήρας μας προσκαλεί, κάθε μέρα, να παραμερίσουμε τις ευκολίες και την ασφάλειά μας και να συμπράξουμε μαζί Του στο ταξίδι της ιδιότητος του μαθητού.
Υπάρχουν πολλές στροφές σε αυτόν τον δρόμο. Υπάρχουν λόφοι, κοιλάδες και παρακάμψεις. Μπορεί να υπάρχουν ακόμη και μεταφορικώς αράχνες, τρολ και ακόμη και κάνα δυο δράκοι. Όμως αν παραμείνετε στο μονοπάτι και έχετε εμπιστοσύνη στον Θεό, θα βρείτε τελικώς τον δρόμο προς τον ένδοξο προορισμό σας και πίσω στην επουράνια οικία σας.
Επομένως, πώς αρχίζετε;
Είναι αρκετά απλό.
Να στρέψετε την καρδιά σας στον Θεό
Πρώτον, πρέπει να επιλέξετε να στρέψετε την καρδιά σας στον Θεό. Να αγωνίζεστε κάθε ημέρα να Τον βρίσκετε. Να μάθετε να Τον αγαπάτε. Και μετά αφήστε αυτήν την αγάπη να σας εμπνεύσει να μάθετε, να καταλάβετε και να ακολουθήσετε τις διδασκαλίες Του και να μάθετε να τηρείτε τις εντολές του Θεού. Το αποκατεστημένο Ευαγγέλιο του Ιησού Χριστού μας δόθηκε με έναν απλό και απέριττο τρόπο, που ένα παιδί μπορεί να καταλάβει. Όμως το Ευαγγέλιο του Ιησού Χριστού έχει τις απαντήσεις στις πιο πολύπλοκες ερωτήσεις στη ζωή και έχει τέτοιο βάθος και πολυπλοκότητα, που ακόμη και με διά βίου μελέτη και συλλογισμό, μετά βίας μπορούμε να κατανοήσουμε το πιο μικρό μέρος.
Αν διστάζετε σε αυτήν την περιπέτεια επειδή αμφιβάλλετε για την ικανότητά σας, θυμηθείτε ότι η ιδιότητα του μαθητού δεν έχει να κάνει με το να κάνουμε πράγματα τέλεια· έχει να κάνει με το να κάνουμε πράγματα εκ προθέσεως. Οι επιλογές είναι που δείχνουν τι είστε στην πραγματικότητα, πολύ πέρα από τις ικανότητές σας.
Ακόμη και όταν αποτυγχάνετε, μπορείτε να επιλέξετε να μην εγκαταλείψετε, αλλά αντιθέτως να ανακαλύψετε το θάρρος σας, να εξακολουθήσετε και να αποδεχθείτε την ευθύνη. Αυτή είναι η μεγάλη δοκιμή του ταξιδιού.
Ο Θεός γνωρίζει ότι δεν είστε τέλειοι, ότι θα αποτύχετε κάποιες φορές. Ο Θεός δεν σας αγαπά λιγότερο, όταν παλεύετε από όταν θριαμβεύετε.
Όπως ένας στοργικός γονέας, απλώς θέλει να εξακολουθείτε να προσπαθείτε με πρόθεση. Η ιδιότητα του μαθητού είναι σαν να μαθαίνεις να παίζεις πιάνο. Ίσως στην αρχή το μόνο που μπορείτε να κάνετε είναι να παίξετε μία μετά βίας αναγνωρίσιμη απόδοση μίας μελωδίας με δύο δάκτυλα. Όμως αν εξακολουθείτε να κάνετε εξάσκηση, οι απλές μελωδίες θα δώσουν μία μέρα τη θέση τους σε υπέροχες σονάτες, ραψωδίες και συναυλίες.
Τώρα, εκείνη η ημέρα μπορεί να μην έλθει κατά τη διάρκεια αυτής της ζωής, αλλά θα έλθει. Το μόνο που ζητεί ο Θεός είναι να εξακολουθείτε να αγωνίζεστε συνειδητά.
Προσεγγίστε με αγάπη τους άλλους
Υπάρχει κάτι ενδιαφέρον, σχεδόν παράδοξο, για το μονοπάτι αυτό που έχετε επιλέξει: ο μόνος τρόπος για να προοδεύσετε στην περιπέτειά σας του Ευαγγελίου είναι να βοηθήσετε άλλους να προοδεύσουν επίσης.
Το να βοηθήσετε άλλους είναι το μονοπάτι της ιδιότητος του μαθητού. Η πίστη, η ελπίδα, η αγάπη, η συμπόνια και η υπηρέτηση μας εξευγενίζουν ως μαθητές.
Μέσω των προσπαθειών σας να βοηθάτε τους φτωχούς και τους έχοντας ανάγκη, να προσεγγίζετε όσους είναι σε δυστυχία, ο δικός σας χαρακτήρας εξαγνίζεται και σφυρηλατείται, το πνεύμα σας διευρύνεται, και είστε με περισσότερη πεποίθηση.
Όμως αυτή η αγάπη δεν μπορεί να έλθει με προσδοκίες ανταπόδοσης. Δεν μπορεί να είναι το είδος της υπηρέτησης που αναμένει αναγνώριση, λατρεία ή χάρη.
Οι αληθινοί μαθητές του Ιησού Χριστού αγαπούν τον Θεό και τα τέκνα Του χωρίς να αναμένουν κάτι σε αντάλλαγμα. Αγαπούμε όσους μας απογοητεύουν, όσους μας αντιπαθούν. Ακόμη και όσους μας χλευάζουν, μας κακομεταχειρίζονται και επιζητούν να μας κάνουν κακό.
Όταν γεμίζετε την καρδιά σας με την αγνή αγάπη του Χριστού, δεν αφήνετε χώρο για μνησικακία, κρίση και πρόκληση ντροπής. Τηρείτε τις Εντολές του Θεού, επειδή Τον αγαπάτε. Κατά τη διαδικασία, σιγά-σιγά γίνεστε περισσότερο σαν τον Χριστό στις σκέψεις και τις πράξεις σας. Και τι περιπέτεια θα μπορούσε να είναι μεγαλύτερη από αυτήν;
Μοιραστείτε την ιστορία σας
Το τρίτο πράγμα που αγωνιζόμαστε να γίνουμε άριστοι σε αυτό το ταξίδι είναι να πάρουμε επάνω μας το όνομα του Ιησού Χριστού και να μην ντρεπόμαστε που είμαστε μέλη της Εκκλησίας του Ιησού Χριστού.
Δεν κρύβουμε την πίστη μας.
Δεν τη θάβουμε.
Αντιθέτως, μιλούμε για το ταξίδι μας με άλλους με κανονικούς και φυσικούς τρόπους. Αυτό κάνουν οι φίλοι – μιλούν για πράγματα που είναι σημαντικά γι’ αυτούς. Πράγματα που είναι κοντά στην καρδιά τους και κάνουν τη διαφορά γι’ αυτούς.
Αυτό κάνετε. Λέτε τις ιστορίες και τις εμπειρίες σας ως μέλος της Εκκλησίας του Ιησού Χριστού των Αγίων των Τελευταίων Ημερών.
Ενίοτε οι ιστορίες σας κάνουν τους ανθρώπους να γελούν. Ενίοτε τους κάνουν να κλαίνε. Ενίοτε θα βοηθήσουν τους ανθρώπους να εξακολουθήσουν με υπομονή, αντοχή και θάρρος, για να αντιμετωπίσουν μία άλλη ώρα, μία άλλη ημέρα και να έλθουν λίγο πιο κοντά στον Θεό.
Αναφέρετε τις εμπειρίες σας αυτοπροσώπως, στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, σε ομάδες, παντού.
Ένα από τα τελευταία πράγματα που είπε ο Ιησούς στους μαθητές Του ήταν ότι έπρεπε να πάνε στον κόσμο και να αναφέρουν την ιστορία του ανεστημένου Χριστού. Σήμερα αποδεχόμαστε κι εμείς με χαρά εκείνη τη μεγάλη προσταγή.
Τι ένδοξο μήνυμα έχουμε να αναφέρουμε: λόγω του Ιησού Χριστού, κάθε άνδρας, γυναίκα και παιδί μπορεί να επιστρέψει με ασφάλεια στην οικία, στην επουράνια οικία τους και, εκεί, να κατοικήσει με δόξα και χρηστότητα!
Υπάρχουν ακόμη περισσότερα καλά νέα που αξίζει να αναφερθούν.
Ο Θεός έχει εμφανισθεί στον άνθρωπο στην εποχή μας! Έχουμε έναν ζώντα προφήτη.
Επιτρέψατέ μου να σας υπενθυμίσω ότι ο Θεός δεν σας χρειάζεται για να «πωλήσετε» το αποκατεστημένο Ευαγγέλιο ή την Εκκλησία του Ιησού Χριστού.
Απλά αναμένει να μην το κρύψετε κάτω από το μόδι.
Και αν οι άνθρωποι αποφασίσουν ότι η Εκκλησία δεν κάνει γι’ αυτούς, αυτή είναι δική τους απόφαση.
Δεν σημαίνει ότι έχετε αποτύχει. Εξακολουθείτε να τους φέρεστε καλοσυνάτα. Ούτε αποκλείει να τους καλέσετε ξανά.
Η διαφορά μεταξύ πρόχειρων κοινωνικών επαφών και συμπονετικής, θαρραλέας ιδιότητος του μαθητού είναι – η πρόσκληση!
Αγαπούμε και σεβόμαστε όλα τα τέκνα του Θεού, ασχέτως της θέσης τους στη ζωή, ασχέτως της φυλής ή της θρησκείας τους, ασχέτως των αποφάσεων της ζωής τους.
Εμείς θα πούμε: «Ελάτε και δείτε! Ανακαλύψτε μόνοι σας πώς το να βαδίσετε στο μονοπάτι της ιδιότητας του μαθητού θα σας ικανοποιήσει και θα σας ανυψώσει».
«Προσκαλούμε τους ανθρώπους «να έλθουν και να βοηθήσουν, καθώς προσπαθούμε να κάνουμε τον κόσμο ένα καλύτερο μέρος».
Και λέμε: «Ελάτε και μείνετε! Είμαστε οι αδελφοί και οι αδελφές σας. Δεν είμαστε τέλειοι. Εμπιστευόμαστε τον Θεό και επιζητούμε να τηρούμε τις εντολές Του.
«Προσχωρήστε σε εμάς και θα μας κάνετε καλύτερους. Και στη διαδικασία θα γίνετε κι εσείς καλύτεροι. Ας δεχθούμε μαζί αυτήν την περιπέτεια».
Πότε θα πρέπει να αρχίσω;
Όταν ο φίλος μας, ο Μπίλμπο Μπάγκινς, ένιωσε την κλήση για περιπέτεια να αφυπνίζεται μέσα του, απεφάσισε να ξεκουραστεί καλά τη νύκτα, να απολαύσει ένα χορταστικό πρόγευμα και να ξεκινήσει πρωί-πρωί.
Όταν ξύπνησε ο Μπίλμπο, παρατήρησε ότι το σπίτι του ήταν άνω-κάτω και αποσπάσθηκε σχεδόν από το ευγενές σχέδιό του.
Όμως μετά ο φίλος του, ο Γκάνταλφ ήλθε και ρώτησε: «Πότε επιτέλους πρόκειται να έλθεις;» Για να προλάβει τους φίλους του, ο Μπίλμπο έπρεπε να αποφασίσει ο ίδιος τι να κάνει.
Κι έτσι, το κανονικότατο και κοινό χόμπιτ βρέθηκε να τρέχει από την εξώθυρά του προς το μονοπάτι της περιπέτειας τόσο γρήγορα, που ξέχασε το καπέλο του, τη βακτηρία και το μαντήλι τσέπης. Δεν τελείωσε καν το δεύτερο πρόγευμά του.
Ίσως υπάρχει ένα μάθημα εδώ για μας επίσης.
Αν εσείς κι εγώ έχουμε νιώσει τις προτροπές να συμμετάσχουμε στη μεγάλη περιπέτεια να ζήσουμε και να μοιρασθούμε ό,τι προετοίμασε ο στοργικός Επουράνιος Πατέρας μας πριν από πολύ καιρό, σας διαβεβαιώ ότι σήμερα είναι η ημέρα να ακολουθήσουμε τον Υιό του Θεού και Σωτήρα μας στο μονοπάτι Του της υπηρετήσεως και ιδιότητος του μαθητού.
Θα μπορούσαμε να περάσουμε μία ζωή περιμένοντας εκείνη τη στιγμή όπου τα πάντα ευθυγραμμίζονται τέλεια. Όμως τώρα είναι ο καιρός να δεσμευτούμε πλήρως να επιζητούμε τον Θεό, τελώντας διακονία στους άλλους και αναφέροντας την εμπειρία μας στους άλλους.
Αφήστε πίσω το καπέλο σας, τη βακτηρία σας, το μαντήλι σας και το ακατάστατο σπίτι σας.
Όσοι από εμάς βαδίζουμε ήδη στο μονοπάτι, να έχετε θάρρος, να ασκείτε συμπόνια, να έχετε πεποίθηση και εξακολουθήστε!
Όσοι έχουν αφήσει το μονοπάτι, παρακαλώ ελάτε πίσω, προσχωρήστε ξανά σε εμάς, κάντε μας δυνατότερους.
Και όσοι δεν έχετε αρχίσει ακόμη, γιατί το καθυστερείτε; Αν θέλετε να βιώσετε τα θαύματα αυτού του μεγάλου πνευματικού ταξιδιού, αρχίστε τη δική σας μεγάλη περιπέτεια! Μιλήστε με τους ιεραποστόλους. Μιλήστε με τους φίλους σας Αγίους των Τελευταίων Ημερών. Μιλήστε τους για το θαυμαστό έργο και εξαίσιο.
Είναι ώρα να αρχίσετε!
Ελάτε, προσχωρήστε μαζί μας!
Αν νιώσετε ότι η ζωή σας θα μπορούσε να έχει περισσότερο νόημα, ανώτερο σκοπό, δυνατότερους οικογενειακούς δεσμούς και στενότερη σύνδεση με τον Θεό, παρακαλώ, ελάτε, προσχωρήστε μαζί μας.
Αν επιζητείτε μία κοινότητα ανθρώπων που εργάζονται για να γίνουν καλύτεροι, βοηθούν όσους έχουν ανάγκη και κάνουν αυτόν τον κόσμο καλύτερο μέρος, ελάτε, προσχωρήστε μαζί μας!
Ελάτε και δείτε περί τίνος πρόκειται αυτό το θαυμαστό, υπέροχο και περιπετειώδες ταξίδι.
Κατά μήκος της οδού θα ανακαλύψετε τον εαυτό σας.
Θα ανακαλύψετε το νόημα.
Θα ανακαλύψετε τον Θεό.
Θα ανακαλύψετε το πιο περιπετειώδες και ένδοξο ταξίδι της ζωής σας.
Δίδω μαρτυρία γι’ αυτό, στο όνομα του Λυτρωτή και Σωτήρος μας, Ιησού Χριστού, αμήν.