Ακλόνητη δέσμευση στον Ιησού Χριστό
Ο Θεός μάς προσκαλεί να πετάξουμε εντελώς τους παλιούς μας τρόπους μακριά και να ξεκινήσουμε μία νέα ζωή εν Χριστώ.
Τον περασμένο Απρίλιο είχα το προνόμιο να αφιερώσω τον Ναό της Κινσάσα στη Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό. Οι λέξεις δεν μπορούν να εκφράσουν τη χαρά που νιώσαμε οι πιστοί Κονγκολέζοι και εγώ, όταν βρεθήκαμε στην αφιέρωση του ναού στη χώρα τους.
Τα άτομα που εισέρχονται στον ναό της Κινσάσα βλέπουν έναν αυθεντικό πίνακα με τίτλο Οι Καταρράκτες του Κονγκό. Υπενθυμίζει με έναν μοναδικό τρόπο στους επισκέπτες του ναού την ακλόνητη δέσμευση που απαιτείται για να στηριχθούν στον Ιησού Χριστό και να ακολουθήσουν το μονοπάτι της διαθήκης του σχεδίου του Επουράνιου Πατέρα μας. Οι καταρράκτες που απεικονίζονται στον πίνακα καλούν τον νου σε μία πρακτική που ήταν κοινή εδώ και πάνω από έναν αιώνα, ανάμεσα στους πρώτους νεοφώτιστους του χριστιανισμού στο Κονγκό.
Πριν από τη μεταστροφή τους, λάτρευαν άψυχα αντικείμενα, πιστεύοντας ότι τα αντικείμενα είχαν υπερφυσικές δυνάμεις. Μετά τη μεταστροφή, πολλοί πήγαιναν για προσκύνημα κοντά σε έναν από τους αμέτρητους καταρράκτες κατά μήκος του ποταμού Κονγκό, όπως οι καταρράκτες του Νζόνγκο. Αυτοί οι νεοφώτιστοι έριχναν τα μέχρι πρότινος ειδωλολατρικά τους αντικείμενα στους καταρράκτες ως σύμβολο προς τον Θεό και τους άλλους ότι είχαν απορρίψει τις παλιές τους παραδόσεις και είχαν αποδεχθεί τον Ιησού Χριστό. Επίτηδες δεν έριχναν τα αντικείμενά τους σε ήρεμα, ρηχά νερά. Τα έριχναν στα ταραγμένα νερά ενός τεράστιου καταρράκτη, από όπου τα αντικείμενα δεν μπορούσαν να ανασυρθούν. Αυτές οι πράξεις ήταν ένδειξη μίας νέας αλλά ακλόνητης δέσμευσης στον Ιησού Χριστό.
Άνθρωποι σε άλλα μέρη και άλλες εποχές έδειξαν τη δέσμευσή τους στον Ιησού Χριστό με παρόμοιους τρόπους. Ο λαός στο Βιβλίο του Μόρμον, γνωστός ως Αντί-Νεφί-Λεχίτες, «κατέθεσαν τα όπλα της ανταρσίας τους» θάβοντάς τα «βαθιά μέσα στη γη» ως «μαρτυρία προς το Θεό… ότι ποτέ δε θα ξαναχρησιμοποιούσαν όπλα [τους]». Κάνοντάς το αυτό, υποσχέθηκαν να ακολουθήσουν τις διδασκαλίες του Θεού και ποτέ να μην αθετήσουν τη δέσμευσή τους. Αυτή η πράξη ήταν η αρχή της «[επιστροφής] προς τον Κύριο» και ποτέ πια δεν απομακρύνθηκαν.
«Μεταστροφή προς τον Κύριο» σημαίνει να αφήσουμε έναν δρόμο πορείας, που κατευθύνεται από ένα παλιό σύστημα πεποίθησης και να υιοθετήσουμε έναν νέο βάσει πίστης στο σχέδιο του Επουράνιου Πατέρα και στον Ιησού Χριστό και στην Εξιλέωσή Του. Η αλλαγή αυτή είναι παραπάνω από διανοητική αποδοχή ευαγγελικών διδασκαλιών. Διαμορφώνει την ταυτότητά μας, μετασχηματίζει την κατανόησή μας για το νόημα της ζωής και οδηγεί σε αμετάβλητη πίστη στον Θεό. Οι προσωπικές επιθυμίες, που είναι αντίθετες με εκείνες που στηρίζονται στον Σωτήρα και στο να ακολουθούμε το μονοπάτι της διαθήκης, εξασθενούν και αντικαθίστανται από την αποφασιστικότητα να υποταχθούμε στο θέλημα του Επουράνιου Πατέρα.
Η μεταστροφή προς τον Κύριο ξεκινά με μία σταθερή δέσμευση προς τον Θεό και συνεχίζει όταν αυτή η δέσμευση γίνει μέρος αυτού που είμαστε. Η εσωτερίκευση μίας τέτοιας δέσμευσης αποτελεί διά βίου διαδικασία που απαιτεί υπομονή και συνεχή μετάνοια. Τελικώς, αυτή η δέσμευση γίνεται μέρος αυτού που είμαστε, ενσωματωμένη στην αίσθηση του εαυτού μας και είναι πάντοτε παρούσα στη ζωή μας. Ακριβώς όπως δεν ξεχνάμε ποτέ το όνομά μας, ανεξάρτητα από οτιδήποτε άλλο σκεφτόμαστε, δεν ξεχνάμε ποτέ μία δέσμευση που χαράσσεται στην καρδιά μας.
Ο Θεός μάς προσκαλεί να πετάξουμε τους παλιούς μας τρόπους μακριά και να ξεκινήσουμε μία νέα ζωή εν Χριστώ. Αυτό συμβαίνει καθώς αναπτύσσουμε πίστη στον Σωτήρα, η οποία αρχίζει ακούγοντας τη μαρτυρία όσων έχουν πίστη. Έπειτα, η πίστη εμβαθύνεται καθώς ενεργούμε με τρόπους που μας στηρίζουν πιο γερά σε Εκείνον.
Θα ήταν ωραίο αν αυξημένη πίστη μεταδιδόταν όπως η γρίπη ή το κοινό κρυολόγημα. Τότε ένα απλό «πνευματικό φτέρνισμα» θα οικοδομούσε πίστη στους άλλους. Αλλά δεν λειτουργεί κατ’ αυτόν τον τρόπο. Ο μόνος τρόπος με τον οποίο μεγαλώνει η πίστη είναι να πράττει κάποιος με πίστη. Οι πράξεις αυτές συχνά προτρέπονται από προσκλήσεις που απευθύνουν άλλοι, αλλά δεν μπορούμε να «αυξήσουμε» την πίστη κάποιου άλλου ή να βασισθούμε αποκλειστικώς σε άλλους για να ενισχύσουμε τη δική μας. Για να αναπτυχθεί η πίστη μας, πρέπει να επιλέξουμε πράξεις που οικοδομούν πίστη, όπως η προσευχή, η μελέτη των γραφών, η συμμετοχή στη μετάληψη, η τήρηση των εντολών και η προσφορά υπηρεσίας σε άλλους.
Καθώς η πίστη μας στον Ιησού Χριστό μεγαλώνει, ο Θεός μάς προσκαλεί να Του δώσουμε υποσχέσεις. Οι διαθήκες αυτές, όπως είναι γνωστές τέτοιες υποσχέσεις, είναι εκδηλώσεις της μεταστροφής μας. Οι διαθήκες δημιουργούν επίσης ένα βέβαιο θεμέλιο για την πνευματική πρόοδο. Καθώς επιλέγουμε να βαπτισθούμε, αρχίζουμε να παίρνουμε επάνω μας το όνομα του Ιησού Χριστού και επιλέγουμε να ταυτισθούμε μαζί Του. Υποσχόμαστε να γίνουμε σαν Εκείνον και να αναπτύξουμε τα γνωρίσματά Του.
Οι διαθήκες μάς στηρίζουν στον Σωτήρα και μας ωθούν κατά μήκος του μονοπατιού που οδηγεί στην επουράνια οικία μας. Η δύναμη των διαθηκών μάς βοηθά να διατηρήσουμε τη μεγάλη αλλαγή στην καρδιά, να εμβαθύνουμε τη μεταστροφή μας στον Κύριο και να λάβουμε την εικόνα του Χριστού πληρέστερα στην όψη μας. Αλλά η δέσμευση με μισή καρδιά στις διαθήκες μας δεν θα μας εγγυάται τίποτα. Μπορεί να μπούμε σε πειρασμό να αοριστολογούμε, να ρίξουμε τους παλιούς μας τρόπους σε ήρεμο νερό ή να θάψουμε τα όπλα της εξέγερσης με τις λαβές να προεξέχουν. Όμως η αναποφάσιστη δέσμευση στις διαθήκες μας δεν θα ανοίξει την πόρτα στην καθαγιαστική δύναμη του Επουράνιου Πατέρα και του Ιησού Χριστού.
Η δέσμευση να τηρούμε τις διαθήκες μας δεν θα πρέπει να είναι υποθετική ή να εξαρτάται από τις μεταβαλλόμενες συνθήκες της ζωής μας. Η σταθερότητά μας στον Θεό θα πρέπει να είναι όπως ο αξιόπιστος ποταμός Κονγκό που ρέει κοντά στον ναό της Κινσάσα. Αυτός ο ποταμός, σε αντίθεση με τους περισσότερους ποταμούς στον κόσμο, έχει συνεχή ροή όλο τον χρόνο και χύνει σχεδόν 41,5 εκατομμύρια λίτρα νερού ανά δευτερόλεπτο στον Ατλαντικό Ωκεανό.
Ο Σωτήρας προσκάλεσε τους μαθητές Του να είναι αξιόπιστοι και σταθεροί. Είπε: «Βάλτε το, λοιπόν, στις καρδιές σας, ώστε να κάνετε τα πράγματα που εγώ διδάσκω και σας προστάζω». Η «σταθερή» αποφασιστικότητα να τηρούμε τις διαθήκες μας επιτρέπει την πλήρη πραγματοποίηση της υπόσχεσης του Θεού για διαρκή χαρά.
Πολλοί πιστοί Άγιοι των Τελευταίων Ημερών έχουν δείξει ότι είναι «σταθεροί» στην τήρηση των διαθηκών τους με τον Θεό και έχουν αλλάξει για πάντα. Επιτρέψτε μου να σας μιλήσω σχετικά με τρία τέτοια άτομα – τον αδελφό Μπάνζα Μουκιόκο, την αδελφή Μπάνζα Ρεγκίνε και τον αδελφό Μπούγι Νκιταμπούνγκι.
Το 1977 οι Μπάνζα ζούσαν στην Κινσάσα στη χώρα του Ζαΐρ, τώρα γνωστή ως Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό. Είχαν μεγάλο σεβασμό για αυτούς στην προτεσταντική εκκλησιαστική τους κοινότητα. Λόγω των ταλέντων τους, η εκκλησία τους κανόνισε η νέα τους οικογένεια να πάει στην Ελβετία για να μελετήσει και παρείχε υποτροφία σε πανεπιστήμιο.
Όσο βρίσκονταν στη Γενεύη, στη διαδρομή με το λεωφορείο προς το σχολείο, ο αδελφός Μπάνζα έβλεπε συχνά ένα μικρό οίκημα συγκεντρώσεων με το όνομα «Η Εκκλησία του Ιησού Χριστού των Αγίων των Τελευταίων Ημερών». Αναρωτιόταν: «Έχει ο Ιησούς Χριστός Αγίους τώρα, τις τελευταίες ημέρες;» Τελικά αποφάσισε να πάει και να δει.
Ο αδελφός και η αδελφή Μπάνζα έτυχαν θερμής υποδοχής στον κλάδο. Έκαναν κάποιες από τις επίμονες ερωτήσεις που είχαν για τη φύση του Θεού, όπως: «Αν ο Θεός είναι πνεύμα, όπως ο άνεμος, πώς θα μπορούσαμε να είχαμε δημιουργηθεί καθ’ ομοίωσή Του; Πώς θα μπορούσε να κάθεται επάνω σε θρόνο;» Δεν είχαν λάβει ποτέ μία ικανοποιητική απάντηση έως ότου οι ιεραπόστολοι εξήγησαν την αποκατεστημένη διδαχή σε ένα σύντομο μάθημα. Όταν έφυγαν οι ιεραπόστολοι, οι Μπάνζα είπαν κοιτάζοντας ο ένας τον άλλον: «Είναι αλήθεια αυτά που ακούσαμε;» Συνέχισαν να έρχονται στην Εκκλησία και να συναντιούνται με τους ιεραποστόλους. Ήξεραν ότι η βάπτιση στην αποκατεστημένη Εκκλησία του Ιησού Χριστού θα είχε συνέπειες. Θα τους αφαιρείτο η υποτροφία τους, θα τους ανακαλούντο οι βίζες τους και εκείνοι μαζί με τα δύο μικρά παιδιά τους θα έπρεπε να φύγουν από την Ελβετία. Επέλεξαν να βαπτιστούν και να επικυρωθούν τον Οκτώβριο του 1979.
Δύο εβδομάδες μετά το βάπτισμά τους, ο αδελφός και η αδελφή Μπάνζα επέστρεψαν στην Κινσάσα ως το πρώτο και δεύτερο μέλος της Εκκλησίας στη χώρα τους. Τα μέλη του κλάδου της Γενεύης παρέμειναν σε επαφή μαζί τους και τους βοήθησαν να συνδεθούν με ηγέτες της Εκκλησίας. Οι Μπάνζα ενθαρρύνθηκαν να περιμένουν πιστά την υπεσχημένη στιγμή που ο Θεός θα εγκαθιστούσε την Εκκλησία Του στο Ζαΐρ.
Εντωμεταξύ, ένας άλλος φοιτητής ανταλλαγής από το Ζαΐρ, ο αδελφός Μπούγι, μελετούσε στο Βέλγιο. Βαπτίσθηκε το 1980 στον τομέα των Βρυξελλών. Λίγο αργότερα, υπηρέτησε ιεραποστολή πλήρους απασχόλησης στην Αγγλία. Και ο Θεός έκανε τα θαύματά Του. Ο αδελφός Μπούγι επέστρεψε στο Ζαΐρ, ως το τρίτο μέλος της Εκκλησίας στη χώρα του. Με την άδεια των γονιών του, πραγματοποιήθηκαν αρχικώς συγκεντρώσεις της Εκκλησίας στο πατρικό του σπίτι. Τον Φεβρουάριο του 1986 έγινε αίτημα για επίσημη αναγνώριση της Εκκλησίας από την κυβέρνηση. Ήταν απαραίτητη η υπογραφή τριών πολιτών του Ζαΐρ. Οι τρεις ευτυχείς υπογράφοντες του αιτήματος ήταν ο αδελφός Μπάνζα, η αδελφή Μπάνζα και ο αδελφός Μπούγι.
Αυτά τα γενναία μέλη αναγνώρισαν την αλήθεια όταν την άκουσαν. Συνήψαν μία διαθήκη κατά το βάπτισμα που τους βοήθησε να στηριχθούν στον Σωτήρα. Μεταφορικά πέταξαν τους παλιούς τρόπους τους σε έναν μεγάλο καταρράκτη, χωρίς πρόθεση να τους ανακτήσουν. Το μονοπάτι της διαθήκης δεν ήταν ποτέ εύκολο. Η πολιτική αναταραχή, η έλλειψη συχνής επαφής με ηγέτες της Εκκλησίας και οι προκλήσεις που υπάρχουν στην οικοδόμηση μίας κοινότητας Αγίων, θα μπορούσαν να αποθαρρύνουν άτομα λιγότερο αφοσιωμένα. Όμως ο αδελφός και η αδελφή Μπάνζα και ο αδελφός Μπούγι διατήρησαν την πίστη τους. Ήταν παρόντες στην αφιέρωση του ναού της Κινσάσα, 33 χρόνια μετά την υπογραφή του αιτήματος που οδήγησε στην επίσημη αναγνώριση της Εκκλησίας στο Ζαΐρ.
Οι Μπάνζα είναι εδώ σήμερα στο Κέντρο Συνελεύσεων. Τους συνοδεύουν οι δύο γιοι τους, ο Τζούνιορ και ο Φιλ και οι νύφες τους, Άννι και Γιούγιου. Το 1986, ο Τζούνιορ και ο Φιλ ήταν τα πρώτα δύο άτομα που βαπτίστηκαν στην Εκκλησία στο Ζαΐρ. Ο αδελφός Μπούγι παρακολουθεί αυτές τις συγκεντρώσεις από την Κινσάσα με τη σύζυγό του Μαγκούι και τα πέντε παιδιά τους,
Αυτοί οι πρωτοπόροι κατάλαβαν την έννοια και τις συνέπειες των διαθηκών μέσω των οποίων ήλθαν σε «γνώση για τον Κύριο τον Θεό τους, και να αγαλλιάσουν για τον Ιησού Χριστό τον Λυτρωτή τους».
Πώς στηριζόμαστε στον Σωτήρα και παραμένουμε πιστοί όπως αυτοί και πολλές δεκάδες χιλιάδες Κονγκολέζων Αγίων που τους ακολούθησαν και εκατομμύρια άλλων σε όλον τον κόσμο; Ο Σωτήρας μάς δίδαξε πώς. Κάθε εβδομάδα μεταλαμβάνουμε και συνάπτουμε διαθήκη με τον Επουράνιο Πατέρα μας. Υποσχόμαστε να συνδέσουμε την ταυτότητά μας με εκείνη του Σωτήρος, υποσχόμενοι την προθυμία μας να πάρουμε επάνω μας το όνομά Του, να Τον θυμόμαστε πάντοτε και να τηρούμε τις εντολές Του. Η ευσυνείδητη προετοιμασία και η άξια σύναψη αυτών των διαθηκών κάθε εβδομάδα μας αγκυροβολεί στον Σωτήρα, μας βοηθά να εσωτερικεύσουμε τη δέσμευσή μας και μας ωθεί δυναμικά στο μονοπάτι της διαθήκης.
Σας προσκαλώ να δεσμευθείτε σε μία διά βίου διαδικασία της ιδιότητας μαθητού. Συνάψτε και τηρήστε διαθήκες. Πετάξτε τους παλιούς σας τρόπους σε βαθείς, ταραγμένους καταρράκτες. Θάψτε τελείως τα όπλα της εξέγερσης χωρίς να προεξέχουν οι λαβές. Χάρη στην Εξιλέωση του Ιησού Χριστού, η σύναψη διαθηκών με πραγματική πρόθεση να τις τιμήσετε άξια θα ευλογήσει τη ζωή σας για πάντα. Θα γίνετε περισσότερο σαν τον Σωτήρα καθώς Τον θυμάστε πάντοτε, Τον ακολουθείτε και Τον λατρεύετε. Καταθέτω μαρτυρία ότι Εκείνος είναι το θεμέλιο γερό. Είναι αξιόπιστος και οι υποσχέσεις Του είναι βέβαιες. Στο όνομα του Ιησού Χριστού, αμήν.