Χαρά και πνευματική επιβίωση
Όταν το σημείο εστίασης της ζωής μας είναι στον Ιησού Χριστό και στο Ευαγγέλιό Του, μπορούμε να νιώσουμε χαρά άσχετα από το τι συμβαίνει --ή δεν συμβαίνει-- στη ζωή μας.
Αγαπητοί μου αδελφοί και αδελφές, σήμερα θα ήθελα να συζητήσω για μία αρχή που είναι το κλειδί της πνευματικής μας επιβίωσης. Είναι μία αρχή που θα γίνει πιο σημαντική μόνο καθώς οι τραγωδίες και οι παρωδίες γύρω μας αυξάνονται.
Αυτές είναι οι τελευταίες ημέρες, επομένως κανείς από εμάς δεν θα πρέπει να εκπλήσσεται όταν βλέπει να εκπληρώνεται κάποια προφητεία. Πάρα πολλοί προφήτες, συμπεριλαμβανομένων του Ησαΐα, του Παύλου, του Νεφί και του Μόρμον, προείδαν ότι θα έρχονταν επικίνδυνοι καιροί, ότι στην εποχή μας ολόκληρος ο κόσμος θα ήταν σε αναστάτωση, ότι οι άνθρωποι θα ήταν «φίλαυτοι… αχάριστοι… περισσότερο φιλήδονοι παρά φιλόθεοι», και ότι πολλοί θα γίνονταν υπηρέτες του Σατανά που υποστηρίζουν το έργο του εναντίου. Πράγματι, εσείς κι εγώ «η πάλη μας… είναι… ενάντια στους κοσμοκράτορες του σκότους τούτου τού αιώνα, [και] ενάντια στα πνεύματα της πονηρίας στα επουράνια».
Καθώς κλιμακώνονται οι διαμάχες ανάμεσα σε έθνη, καθώς οι τρομοκράτες σκοτώνουν αθώους και καθώς η διαφθορά στα πάντα από τις επιχειρήσεις μέχρι την κυβέρνηση ολοένα γίνεται κοινοτοπία, τι μπορεί να μας βοηθήσει; Τι μπορεί να βοηθήσει τον καθέναν από εμάς με τις προσωπικές μας πάλεις και με τη δριμεία δυσκολία να ζούμε αυτές τις τελευταίες ημέρες;
Ο προφήτης Λεχί δίδαξε μία αρχή για πνευματική επιβίωση. Πρώτον, σκεφθείτε τις συνθήκες ζωής του: Είχε υποστεί διωγμό επειδή κήρυξε την αλήθεια στην Ιερουσαλήμ και είχε προσταχθεί από τον Κύριο να αφήσει τα υπάρχοντά του και να καταφύγει με την οικογένειά του στην έρημο. Είχε ζήσει σε μία σκηνή και επιβιώσει με όποια τροφή μπορούσε να βρει καθοδόν προς άγνωστο προορισμό και είχε δει δύο από τους υιούς του, τον Λάμαν και τον Λεμουήλ, να επαναστατούν εναντίον των διδασκαλιών του Κυρίου και να επιτίθενται στους αδελφούς τους, στον Νεφί και τον Σαμ.
Ευκρινώς, ο Λεχί γνώριζε την αντίθεση, την ανησυχία, το ψυχικό άλγος, τον πόνο, την απογοήτευση και τη λύπη. Ωστόσο, δήλωσε με τόλμη και χωρίς επιφυλάξεις μία αρχή όπως απεκαλύφθη από τον Κύριο: «Οι άνθρωποι υπάρχουν για να μπορέσουν να έχουν αγαλλίαση». Φαντασθείτε το! Από όλες τις λέξεις που θα μπορούσε να είχε χρησιμοποιήσει για να περιγράψει τη φύση και τον σκοπό της ζωής μας εδώ στη θνητότητα, επέλεξε τη λέξη αγαλλίαση!
Η ζωή είναι γεμάτη από παρακάμψεις και αδιέξοδα, δοκιμασίες και δυσκολίες κάθε είδους. Καθένας μας πιθανόν να είχε στιγμές κατά τις οποίες η δυστυχία, η αγωνία και η απόγνωση σχεδόν τον κατέκλυσαν. Όμως είμαστε εδώ για να έχουμε αγαλλίαση;
Ναι! Η απάντηση είναι ένα ηχηρό ναι! Όμως πώς είναι αυτό δυνατόν; Και τι πρέπει να κάνουμε για να διεκδικήσουμε την αγαλλίαση που έχει διαφυλάξει για εμάς ο Επουράνιος Πατέρας;
Η Ιλάιζα Σνόου, δεύτερη Γενική Πρόεδρος της Ανακουφιστικής Εταιρείας, προσέφερε μία πάρα πολύ ενδιαφέρουσα απάντηση. Λόγω της διαβόητης εντολής εξόντωσης του Μιζούρι, εκδεδομένη στην έναρξη του πάρα πολύ δύσκολου χειμώνα του 1838, εκείνη και άλλοι Άγιοι εξαναγκάσθηκαν να φύγουν από την πολιτεία εκείνον τον ίδιο χειμώνα. Ένα βράδυ, η οικογένεια της Ιλάιζα πέρασε μία νύκτα σε ένα ξυλόσπιτο που χρησιμοποιούσαν οι πρόσφυγες Άγιοι. Μέγα μέρος από το υλικό που είχε τοποθετηθεί ανάμεσα στους κορμούς δένδρων για να κλείνουν οι τρύπες σε έναν τοίχο είχε αφαιρεθεί και καεί ως καυσόξυλα από αυτούς που προηγήθηκαν αυτών κι έτσι υπήρχαν τρύπες ανάμεσα στους κορμούς δένδρων αρκετά μεγάλες για να μπορέσει να συρθεί μέσα μία γάτα. Ήταν δριμύ ψύχος και το φαγητό τους ήταν παγωμένο σαν πέτρα.
Εκείνη τη νύκτα, κάπου 80 άνθρωποι στριμώχτηκαν μέσα σε εκείνη την καλύβα, μόνο 6,1 τετραγωνικών μέτρων. Οι περισσότεροι κάθονταν ή στέκονταν όλη νύκτα προσπαθώντας να διατηρηθούν ζεστοί. Έξω μία ομάδα ανδρών πέρασε τη νύκτα συγκεντρωμένη γύρω από μία δυνατή φωτιά, με ορισμένους να ψάλλουν ύμνους και άλλους να ψήνουν παγωμένες πατάτες. Η Ιλάιζα κατέγραψε: «Δεν ακούστηκε παράπονο -- όλοι ήσαν εύθυμοι και κρίνοντας από την εμφάνισή τους, οι ξένοι θα μας περνούσαν για ευχάριστους εκδρομείς παρά για μία ομάδα κυβερνητικών εξόριστων».
Η αναφορά της Ιλάιζα για εκείνη την εξαντλητική, κρύας μέχρι το κόκαλο βραδιά ήταν εντυπωσιακά αισιόδοξη. Δήλωσε: «Ήταν μία πολύ χαρούμενη νύκτα. Κανείς εκτός από τους Αγίους δεν μπορεί να είναι ευτυχισμένος κάτω από κάθε περίσταση».
Αυτό είναι! Οι Άγιοι μπορούν να είναι ευτυχισμένοι κάτω από κάθε περίσταση. Μπορούμε να αισθανόμαστε χαρά ακόμη κι όταν έχουμε μία κακή ημέρα, μία κακή εβδομάδα ή ακόμη κι έναν κακό χρόνο!
Αγαπητοί αδελφοί και αδελφές μου, η χαρά που αισθανόμαστε έχει λίγο να κάνει με τις συνθήκες της ζωής μας και τα πάντα με το σημείο εστίασης της ζωής μας.
Όταν το σημείο εστίασης της ζωής μας είναι στο σχέδιο σωτηρίας του Θεού, το οποίο ο Πρόεδρος Τόμας Μόνσον μόλις μας δίδαξε, και στον Ιησού Χριστό και στο Ευαγγέλιό Του, μπορούμε να νιώσουμε χαρά άσχετα από το τι συμβαίνει --ή δεν συμβαίνει-- στη ζωή μας. Η χαρά προέρχεται από Εκείνον και είναι χάριν Εκείνου. Είναι η πηγή κάθε χαράς. Την αισθανόμαστε την εποχή των Χριστουγέννων, όταν ψάλλουμε: «Χαρά στον κόσμο, ο Κύριος έχει έλθει». Και μπορούμε να την αισθανθούμε όλο τον χρόνο. Για τους Αγίους των Τελευταίων Ημερών, ο Ιησούς Χριστός είναι χαρά!
Γι’ αυτό οι ιεραπόστολοί μας αφήνουν το σπίτι τους για να κηρύξουν του Ευαγγέλιό Του. Στόχος τους είναι δεν είναι να αυξήσουν τον αριθμό των μελών της Εκκλησίας. Αντιθέτως, οι ιεραπόστολοί μας διδάσκουν και βαπτίζουν για να φέρουν χαρά στους ανθρώπους του κόσμου!
Όπως ο Σωτήρας προσφέρει ειρήνη που «υπερέχει κάθε νου», προσφέρει επίσης ένταση, βάθος και εύρος χαράς που αψηφά την ανθρώπινη λογική ή τη θνητή κατανόηση. Παραδείγματος χάριν, δεν φαίνεται δυνατόν να νιώθεις χαρά, όταν το παιδί σου υποφέρει από μία ανίατο ασθένεια ή όταν χάνεις τη δουλειά σου ή όταν σε προδίδει ο/η σύζυγός σου. Όμως αυτή είναι ακριβώς η χαρά που προσφέρει ο Σωτήρας. Η χαρά Του είναι συνεχής που μας διαβεβαιώνει ότι «τα βάσανα δε θα είναι παρά για μία μικρή στιγμή» και θα καθαγιαστούν προς όφελός μας.
Πώς, τότε, μπορούμε να διεκδικήσουμε εκείνη τη χαρά; Μπορούμε να αρχίσουμε «αποβλέποντας στον Ιησού, τον αρχηγό και τελειωτή τής πίστης [μας]» «σε κάθε σκέψη». Μπορούμε να δίνουμε ευχαριστίες προς Εκείνον στις προσευχές μας και με την τήρηση των διαθηκών που έχουμε συνάψει μαζί Του και με τον Επουράνιο Πατέρα μας. Καθώς ο Σωτήρας μας γίνεται ολοένα και πιο πραγματικός για εμάς και καθώς παρακαλούμε να μας δοθεί η χαρά Του, η χαρά μας θα αυξηθεί.
Η χαρά είναι δυνατή και η εστίαση στη χαρά φέρνει τη δύναμη του Θεού στη ζωή μας. Όπως στα πάντα, ο Ιησούς Χριστός είναι το υπέρτατο παράδειγμά μας, «ο οποίος, εξαιτίας τής χαράς που ήταν μπροστά του, υπέφερε σταυρό». Σκεφθείτε το αυτό! Για να μπορέσει να αντέξει την πιο σφοδρή εμπειρία που άντεξε κανείς επάνω στη γη, ο Σωτήρας μας εστιάσθηκε στη χαρά!
Και ποια ήταν η χαρά που ήταν εμπρός Του; Ασφαλώς περιελάμβανε τη χαρά της κάθαρσης, της ίασης και της ενδυνάμωσής μας· τη χαρά να πληρώσει για τις αμαρτίες όλων που θα μετανοούσαν· τη χαρά να καταστεί δυνατόν για εσάς και για μένα να επιστρέψουμε σπίτι --καθαροί και άξιοι-- για να ζήσουμε με τους Επουράνιους Γονείς και τις οικογένειές μας.
Αν εστιάσουμε στη χαρά που θα έλθει σε εμάς ή σε όσους αγαπούμε, τι μπορούμε να αντέξουμε που επί του παρόντος φαίνεται συντριπτικό, οδυνηρό, τρομερό, άδικο ή απλώς αδύνατον;
Ένας πατέρας σε μία πνευματικώς επισφαλή κατάσταση εστίασε στη χαρά που ήταν εντέλει καθαρός και σωστός με τον Κύριο --τη χαρά να είναι ελευθερωμένος από την ενοχή και τη ντροπή-- και τη χαρά να έχει ψυχική γαλήνη. Αυτή η εστίαση τού έδωσε το θάρρος να εξομολογηθεί στη σύζυγο και τον επίσκοπό του για το πρόβλημά του με την πορνογραφία και την επακόλουθη απιστία του. Τώρα κάνει όλα αυτά που ο επίσκοπός του τον συμβουλεύει να κάνει, προσπαθώντας με όλη του την καρδιά να επανακτήσει την εμπιστοσύνη της αγαπημένης συζύγου του.
Μία νέα γυναίκα εστίασε στη χαρά να παραμείνει σεξουαλικά αγνή για να την βοηθήσει να αντέξει την κοροϊδία των φίλων καθώς έφευγε από μία δημοφιλή και προκλητική αλλά πνευματικώς επικίνδυνη κατάσταση.
Ένας άνδρας ο οποίος συχνά μείωνε τη σύζυγό του και υπέκυπτε σε οργισμένα ξεσπάσματα στα παιδιά του, εστίασε στη χαρά να είναι άξιος να έχει το Άγιο Πνεύμα ως συνεχή σύντροφό του. Αυτή η εστίαση τον παρακίνησε να αποβάλει τον φυσικό άνθρωπο, στον οποίον είχε πολύ συχνά υποκύψει και να κάνει τις απαραίτητες αλλαγές.
Ένας αγαπητός συνάδελφος προσφάτως μου είπε για τις τελευταίες δύο δεκαετίες με έντονες δυσκολίες. Είπε: «Έχω μάθει να υποφέρω με χαρά. Τα δεινά μου απορροφήθηκαν με τη χαρά του Χριστού».
Τι θα είμαστε εις θέσιν, εσείς κι εγώ, να αντέξουμε καθώς εστιάζουμε στη χαρά που είναι «μπροστά» μας; Τι μετάνοια θα είναι μετά δυνατή; Ποια αδυναμία θα γίνει δυνατό σημείο; Ποια επιτίμηση θα γίνει ευλογία; Ποιες απογοητεύσεις, ακόμη και τραγωδίες, θα στραφούν για το καλό μας; Και ποια δύσκολη υπηρέτηση προς τον Κύριο θα μπορέσουμε να προσφέρουμε;
Καθώς εστιάζουμε επιμελώς στον Σωτήρα και μετά ακολουθούμε το πρότυπό Του εστίασης στη χαρά, χρειάζεται να αποφύγουμε αυτά τα πράγματα που μπορούν να διακόψουν τη χαρά μας. Θυμάστε τον Κοριχόρ, τον αντίχριστο; Εκτοξεύοντας αναλήθειες σχετικώς με τον Σωτήρα, ο Κοριχόρ πήγαινε από μέρος σε μέρος έως ότου προσήχθη ενώπιον ενός αρχιερέα, ο οποίος τον ρώτησε: «Γιατί πηγαίνεις και διαστρέφεις τους δρόμους τού Κυρίου; Γιατί διδάσκεις σε τούτο το λαό ότι δε θα υπάρξει Χριστός, για να διαταράξεις την αγαλλίασή τους;»
Οτιδήποτε αντιτίθεται στον Χριστό ή στη διδαχή Του θα διακόψει τη χαρά μας. Αυτό περιλαμβάνει τις φιλοσοφίες των ανθρώπων, τόσο άφθονες στο Διαδίκτυο και σε ιστολόγια, οι οποίες κάνουν αυτό ακριβώς που έκανε ο Κοριχόρ.
Αν κοιτάζουμε τον κόσμο και ακολουθούμε τις συνταγές του για ευτυχία, δεν θα γνωρίσουμε ποτέ τη χαρά. Οι φαύλοι μπορεί να βιώνουν πολλά συναισθήματα και αισθήσεις, αλλά δεν θα βιώσουν ποτέ χαρά! Η χαρά είναι ένα δώρο για τους πιστούς. Είναι το δώρο που προέρχεται από τη σκόπιμη προσπάθεια να ζούμε μία ενάρετη ζωή, όπως διδαχθήκαμε από τον Ιησού Χριστό.
Μας δίδαξε πώς να έχουμε χαρά. Όταν επιλέγουμε τον Επουράνιο Πατέρα να είναι ο Θεός μας και όταν μπορούμε να νιώθουμε την Εξιλέωση του Σωτήρος να λειτουργεί στη ζωή μας, θα είμαστε πλήρεις χαράς. Κάθε φορά που φροντίζουμε τον/τη σύζυγό μας και καθοδηγούμε τα παιδιά μας, κάθε φορά που συγχωρούμε κάποιον ή ζητούμε συγχώρηση, μπορούμε να νιώσουμε χαρά.
Κάθε μέρα που εσείς κι εγώ επιλέγουμε να ζήσουμε τους σελέστιους νόμους, κάθε μέρα που τηρούμε τις διαθήκες μας και βοηθούμε άλλους να κάνουν το ίδιο, η χαρά θα είναι δική μας.
Δώστε προσοχή σε αυτά τα λόγια του Ψαλμωδού: «Είχα τον Κύριο πάντοτε μπροστά μου· επειδή, είναι στα δεξιά μου, για να μη σαλευτώ. …Χορτασμός ευφροσύνης είναι το πρόσωπό [Του]». Καθώς στερεώνεται αυτή η αρχή στην καρδιά μας, κάθε ημέρα μπορεί να είναι μία ημέρα χαράς και ευφροσύνης. Καταθέτω μαρτυρία γι’ αυτό στο ιερό όνομα του Ιησού Χριστού, αμήν.