«Αν γνωρίζατε εμένα»
Μόνο γνωρίζουμε για τον Σωτήρα ή αυξάνουμε τη γνώση μας για Εκείνον; Πώς μπορούμε να γνωρίσουμε τον Κύριο;
Όταν ο Σωτήρας τελείωνε την επί του όρους Ομιλία, έδωσε έμφαση στην αιώνια αλήθεια ότι «μόνο κάνοντας το θέλημα του Πατέρα είναι εφικτή η σωτήρια χάρη του Υιού».
Διακήρυξε:
«Δεν θα μπει μέσα στη βασιλεία των ουρανών καθένας που λέει σε μένα: Κύριε, Κύριε· αλλ’ αυτός που πράττει το θέλημα του Πατέρα μου, ο οποίος είναι στους ουρανούς.
»Πολλοί θα μου πουν κατά την ημέρα εκείνη: Κύριε, Κύριε, δεν προφητεύσαμε στο όνομά σου, και στο όνομά σου εκβάλαμε δαιμόνια, και στο όνομά σου κάναμε πολλά θαύματα;
»Και, τότε, θα ομολογήσω σ’ αυτούς, ότι: Ποτέ δεν σας γνώρισα· φεύγετε από μένα εσείς που εργάζεστε την ανομία».
Η κατανόησή μας αυτού του επεισοδίου διευρύνεται όταν σκεφτούμε την εμπνευσμένη αναθεώρηση του κειμένου. Κάτι σημαντικό, η φράση του Κυρίου που αναφέρθηκε στην μετάφραση της Βίβλου του Βασιλέως Ιακώβου, «Ποτέ δεν σας γνώρισα», άλλαξε στη μετάφραση του Τζόζεφ Σμιθ σε «Ποτέ δεν με γνωρίσατε».
Σκεφθείτε επίσης την παραβολή των δέκα παρθένων. Θυμηθείτε ότι οι πέντε μωρές και απροετοίμαστες παρθένες πήγαν να αποκτήσουν λάδι για τα λυχνάρια τους, αφού άκουσαν τη φωνή για να πάνε να συναντήσουν τον νυμφίο.
«Και ενώ έφευγαν για να αγοράσουν, ήρθε ο νυμφίος· και οι έτοιμες μπήκαν μαζί του μέσα στους γάμους, και η θύρα κλείστηκε.
»Και ύστερα, έρχονται και οι υπόλοιπες παρθένες, λέγοντας: Κύριε, Κύριε, άνοιξέ μας.
»Και εκείνος απαντώντας είπε: Σας διαβεβαιώνω, δεν σας γνωρίζω».
Τα συμπεράσματα αυτής της παραβολής για τον καθένα από εμάς διευρύνονται από άλλη εμπνευσμένη αναθεώρηση. Κυρίως η φράση «Ποτέ δεν σας γνώρισα» όπως αναφέρεται στην εκδοχή της Βίβλου του Βασιλέως Ιακώβου διευκρινίστηκε στη μετάφραση του Τζόζεφ Σμιθ σε «Ποτέ δε με γνωρίσατε».
Οι φράσεις «Ποτέ δεν με γνωρίσατε» και « δε με γνωρίσατε» πρέπει να είναι η αιτία μιας βαθιάς ενδοσκόπησης για τον καθένα μας. Μόνο γνωρίζουμε για τον Σωτήρα ή αυξάνουμε τη γνώση μας για Εκείνον; Πώς μπορούμε να γνωρίσουμε τον Κύριο; Αυτά τα ερωτήματα ψυχής είναι το επίκεντρο του μηνύματός μου. Ειλικρινά προσκαλώ τη βοήθεια του Αγίου Πνεύματος καθώς συλλογιζόμαστε αυτό το θέμα ζωτικής σημασίας.
Ερχόμενοι στη γνώση
Ο Ιησούς είπε:
«Εγώ είμαι ο δρόμος, και η αλήθεια, και η ζωή· κανένας δεν έρχεται στον Πατέρα, παρά μόνον διαμέσου εμού.
»Αν γνωρίζατε εμένα, θα γνωρίζατε και τον Πατέρα μου».
Γνωρίζουμε τον Πατέρα καθώς γνωρίζουμε τον Υιό Του τον Αγαπητό.
Ένας μεγαλειώδης σκοπός της θνητότητας δεν είναι απλώς να μαθαίνουμε για τον Μονογενή του Πατέρα, αλλά επίσης να πασχίζουμε να Τον γνωρίσουμε. Τέσσερα βασικά βήματα που μπορούν να μας βοηθήσουν να γνωρίσουμε τον Κύριο είναι να ασκούμε πίστη σε Εκείνον, να Τον ακολουθούμε, να Τον υπηρετούμε και να Τον πιστεύουμε.
Άσκηση πίστης σε Εκείνον
Η άσκηση της πίστης στον Ιησού Χριστό είναι να εμπιστευόμαστε την βοήθεια, το έλεος και τη χάρη Του. Αρχίζουμε να γνωρίζουμε τον Σωτήρα καθώς αυξάνουμε τις πνευματικές ικανότητες και πειραματιζόμαστε με τις διδασκαλίες Του, ακόμα και μέχρι να δώσουμε θέση στην ψυχή μας για ένα μέρος του λόγου Του. Καθώς αυξάνεται η πίστη μας στον Κύριο, Τον εμπιστευόμαστε και έχουμε εμπιστοσύνη στη δύναμή Του να μας λυτρώσει, να μας θεραπεύσει και να μας ενδυναμώσει.
Η αληθινή πίστη βασίζεται ή θεμελιώνεται στον Κύριο και πάντα οδηγεί σε δίκαιο έργο. «Η πίστη στον Χριστό [είναι] η πρώτη αρχή της αποκεκαλυμμένης θρησκείας… το θεμέλιο της χρηστότητας… και μια αρχή ενέργειας σε όλα τα διανοούμενα όντα». Επειδή το να ενεργούμε σύμφωνα με τις σωστές αρχές, τις οποίες ο Λυτρωτής διακήρυξε, είναι κεντρικό στο να λαμβάνουμε και να ασκούμε αληθινή πίστη «πίστη χωρίς έργα είναι νεκρή». Πρέπει να είμαστε «εκτελεστές τού λόγου, και όχι μονάχα ακροατές».
Το να ακούμε τον λόγο του Θεού και να λάβουμε τη πνευματική δωρεά της πίστης στον Σωτήρα είναι συνυφασμένα, καθώς «η πίστη [είναι] διαμέσου τής ακοής· η δε ακοή διαμέσου τού λόγου τού Θεού». Γνωρίζουμε Εκείνον και τη φωνή Του καθώς μελετάμε και χορταίνουμε με τα λόγια Του στις γραφές, προσευχόμαστε προς τον Πατέρα στο όνομά Του με πραγματική πρόθεση και αναζητούμε την συντροφιά του Αγίου Πνεύματος. Το να μάθουμε και να εφαρμόσουμε στη ζωή μας την διδαχή του Χριστού είναι προαπαιτούμενο για να λάβουμε τη δωρεά της πίστης σε Εκείνον.
Η άσκηση πίστης στον Κύριο είναι απαραίτητη προετοιμασία για να Τον ακολουθήσουμε.
Ακολουθώντας Τον
«Και ο Ιησούς περπατώντας κοντά στη θάλασσα της Γαλιλαίας, είδε δύο αδελφούς, τον Σίμωνα, που λέγεται Πέτρος, και τον Ανδρέα τον αδελφό του, να ρίχνουν δίχτυ στη θάλασσα· επειδή, ήσαν ψαράδες.
»Και τους λέει: Ελάτε πίσω μου, και θα σας κάνω ψαράδες ανθρώπων.
»Και εκείνοι, αφήνοντας αμέσως τα δίχτυα, τον ακολούθησαν».
Ο Πέτρος και ο Ανδρέας είναι δυνατά παραδείγματα για κάποιους που άκουσαν και ακολούθησαν τον Διδάσκαλο.
Ο Σωτήρας ομοίως διδάσκει εσάς κι εμένα: «Αν κάποιος θέλει νάρθει πίσω μου, ας απαρνηθεί τον εαυτό του, κι ας σηκώσει τον σταυρό του, κι ας με ακολουθεί». Το να σηκώσουμε τον σταυρό μας είναι να αρνηθούμε στον εαυτό μας από κάθε ανηθικότητα και κάθε επίγεια λαγνεία και να τηρούμε τις εντολές του Κυρίου.
Ο Σωτήρας μάς νουθέτησε να γίνουμε όπως Εκείνος. Έτσι, το να ακολουθούμε τον Κύριο συμπεριλαμβάνει να Τον μιμηθούμε. Συνεχίζουμε να γνωρίζουμε τον Κύριο καθώς αναζητούμε, μέσω της δύναμης της Εξιλέωσής Του, να γίνουμε όπως Αυτός.
Στη θνητή διακονία Του, ο Ιησούς χάραξε το μονοπάτι, καθοδήγησε στον δρόμο και έθεσε ένα τέλειο παράδειγμα. «Η σωστή ιδέα του χαρακτήρα, των τελειοτήτων και των γνωρισμάτων Του» παρέχει διαρκή σκοπό και ξεκάθαρη κατεύθυνση καθώς Τον ακολουθούμε στον δρόμο της αφοσιωμένης ιδιότητος του μαθητού.
Το να ακολουθούμε τον Σωτήρα επίσης μας δίνει τη δυνατότητα να λάβουμε «μία πραγματική γνώση ότι η πορεία της ζωής που επιδιώκ[ουμε] είναι σε συμφωνία με το θέλημα του Θεού. Τέτοια γνώση δεν είναι ένα άγνωστο μυστήριο και δεν είναι επικεντρωμένη κατά κύριο λόγο στις υλικές επιδιώξεις ή τις κοινές θνητές ανησυχίες. Αντίθετα, σταθερή και παρατετεμένη πρόοδος στο μονοπάτι της διαθήκης είναι η πορεία της ζωής που Τον ευχαριστεί.
Το όνειρο του Λεχί στο Βιβλίο του Μόρμον προσδιορίζει το μονοπάτι το οποίο θα πρέπει να ακολουθούμε, τις δυσκολίες που θα βρούμε και τις πνευματικές πηγές διαθέσιμες να μας βοηθήσουν στο να ακολουθούμε και να ερχόμαστε στον Σωτήρα. Το να συνεχίσουμε εμπρός στο στενό και στενόχωρο μονοπάτι είναι αυτό που θέλει να κάνουμε. Το να γευτούμε τον καρπό του δένδρου και βαθιά να «επιστρέ[ψουμε] προς τον Κύριο» είναι οι ευλογίες που λαχταρεί να μας δώσει. Ως εκ τούτου, μας γνέφει: «Έλα, ακολούθα με».
Τόσο το να εξασκούμε πίστη όσο και να ακολουθούμε τον Ιησού Χριστό είναι απαραίτητες προετοιμασίες για να Τον υπηρετούμε.
Υπηρετώντας Τον
«Γιατί πώς γνωρίζει ένας άνθρωπος τον κύριο τον οποίο δεν έχει υπηρετήσει, και ο οποίος του είναι άγνωστος, και απέχει πολύ από τις σκέψεις και τις προθέσεις της καρδιάς του;»
Μπορούμε να γνωρίζουμε πληρέστερα τον Κύριο καθώς Τον υπηρετούμε και εργαζόμαστε στη βασιλεία Του. Καθώς το κάνουμε αυτό, μας ευλογεί γενναιόδωρα με επουράνια βοήθεια, πνευματικές δωρεές και αυξημένη ικανότητα. Ποτέ δεν μένουμε μόνοι μας καθώς εργαζόμαστε στον αμπελώνα Του.
Διακήρυξε: «Εγώ θα βαδίζω ενώπιον τού προσώπου σας. Θα βρίσκομαι στα δεξιά σας και στα αριστερά σας, και το Πνεύμα μου θα είναι μέσα στην καρδιά σας, και οι άγγελοί μου τριγύρω σας, για να σας σηκώνουν».
Γνωρίζουμε τον Σωτήρα καθώς κάνουμε ό,τι καλύτερο μπορούμε να πάμε όπου θέλει να πάμε, καθώς προσπαθούμε να πούμε αυτά που θέλει να πούμε και καθώς γινόμαστε αυτό που θέλει να γίνουμε. Καθώς αναγνωρίζουμε υποτακτικά την απόλυτη εξάρτησή μας από Εκείνον, Εκείνος μεγαλώνει την ικανότητά μας να υπηρετούμε πιο αποτελεσματικά. Σταδιακά, οι επιθυμίες μας ευθυγραμμίζονται όλο και περισσότερο με τις επιθυμίες Του και ο σκοπός Του γίνεται σκοπός μας, τόσο ώστε «δεν θα ζητήσ[ουμε] εκείνο που είναι ενάντιο στο θέλημά [Του]».
Να Τον υπηρετούμε απαιτεί όλη την καρδιά, την ισχύ, τον νου και τη δύναμη. Συνεπώς, το να υπηρετούμε ανιδιοτελώς τους άλλους εξουδετερώνει τις εγωκεντρικές και εγωιστικές τάσεις του φυσικού ανθρώπου. Η αγάπη μας αυξάνεται για εκείνους που υπηρετούμε. Και επειδή το να υπηρετούμε τους άλλους είναι να υπηρετούμε τον Θεό, η αγάπη μας για Εκείνον, τους αδελφούς και τις αδελφές μας γίνεται πιο βαθιά. Τέτοιο είδος αγάπης είναι η εκδήλωση της πνευματικής δωρεάς της αγνής αγάπης του Χριστού.
«Να προσεύχεστε στον Πατέρα με όλη τη δύναμη της καρδιάς, να είστε γεμάτοι με την αγάπη αυτήν που εκείνος έχει απονείμει σε όλους όσοι είναι ειλικρινείς οπαδοί του Υιού του, Ιησού Χρίστου, ώστε να γίνετε γιοι του Θεού, ώστε όταν παρουσιαστεί να είμαστε σαν αυτόν, γιατί θα τον ιδούμε όπως είναι, ώστε να μπορούμε να έχουμε αυτήν την ελπίδα, ώστε να μπορούμε να εξαγνιστούμε ακριβώς όπως είναι και εκείνος αγνός».
Γνωρίζουμε τον Κύριο, καθώς γεμίζουμε με την αγάπη Του.
Πιστεύοντάς Τον
Είναι δυνατόν να ασκούμε πίστη προς Αυτόν, να Τον ακολουθούμε, να Τον υπηρετούμε αλλά να μην Τον πιστεύουμε;
Έχω γνωρίσει μέλη της Εκκλησίας τα οποία δέχονται ως αλήθεια τη διδαχή και τις αρχές που περιέχονται στις γραφές και που διακηρύττονται από αυτόν τον άμβωνα. Και ακόμα δυσκολεύονται να πιστέψουν ότι αυτές οι αλήθειες του Ευαγγελίου εφαρμόζονται συγκεκριμένα στη ζωή τους και στις περιστάσεις τους. Φαίνεται να έχουν πίστη στον Σωτήρα, αλλά δεν πιστεύουν ότι οι υπεσχημένες ευλογίες Του είναι διαθέσιμες για εκείνους ή ότι μπορούν να λειτουργήσουν στη ζωή τους. Επίσης συναντώ αδελφούς και αδελφές οι οποίοι εκπληρώνουν τις κλήσεις τους υπεύθυνα, αλλά για τους οποίους το αποκατεστημένο Ευαγγέλιο δεν έχει γίνει μια ζωντανή και μεταμορφωτική πραγματικότητα στη ζωή τους. Γνωρίζουμε τον Κύριο όχι μόνο όταν πιστεύουμε σε Εκείνον, αλλά επίσης όταν πιστεύουμε Εκείνον και τις επιβεβαιώσεις Του.
Στην Καινή Διαθήκη, ένας πατέρας ζήτησε από τον Σωτήρα να θεραπεύσει το παιδί του. Ο Ιησούς απάντησε:
«Αν μπορείς να πιστέψεις, όλα είναι δυνατά σ’ αυτόν που πιστεύει.
»Κι αμέσως ο πατέρας τού παιδιού, κράζοντας με δάκρυα, έλεγε: Πιστεύω, Κύριε· βοήθα με στην απιστία μου».
Έχω συλλογιστεί πολλές φορές την παράκληση αυτού του πατέρα: «Βοήθα με στην απιστία μου». Αναρωτιέμαι αν η πρόθεση της παράκλησης του ανδρός δεν ήταν πρωταρχικά να βοηθηθεί να πιστέψει στον Ιησού ως Λυτρωτή μας και στην θεραπευτική Του δύναμη. Μπορεί ήδη να είχε αναγνωρίσει τον Ιησού Χριστό ως τον Υιό του Θεού. Αλλά ίσως χρειαζόταν βοήθεια να πιστέψει ότι η θεραπευτική δύναμη του Διδασκάλου πράγματι μπορούσε να είναι τόσο ατομική και τόσο προσωπική όσο να ευλογήσει τον δικό του αγαπημένο υιό. Μπορεί να πίστευε γενικά στον Χριστό, αλλά δεν πίστευε τον Χριστό ειδικά και προσωπικά.
Συχνά καταθέτουμε μαρτυρία για αυτά που ξέρουμε ότι είναι αλήθεια, αλλά ίσως η πιο σχετική ερώτηση για τον καθένα από εμάς είναι αν πιστεύουμε αυτά που γνωρίζουμε.
Οι ιερές διατάξεις που εκτελούνται από την κατάλληλη εξουσία της ιεροσύνης είναι βασικές στο να πιστεύουμε τον Σωτήρα, στο να Τον γνωρίσουμε και τελικά στο να πιστέψουμε ότι γνωρίζουμε.
«Και [η Μελχισεδική] ιεροσύνη χορηγεί το ευαγγέλιο και κρατεί το κλειδί των διακονιών της βασιλείας, το κλειδί της γνώσεως του Θεού.
»Γι’ αυτό κατά τις διατάξεις της, η δύναμη της θεϊκότητας φανερώνεται».
Πιστεύουμε και γνωρίζουμε τον Κύριο καθώς το κλειδί της γνώσης του Θεού που χορηγείται μέσω της Μελχισεδικής Ιεροσύνης ξεκλειδώνει την πόρτα και καθιστά δυνατόν για τον καθένα από εμάς να λάβει τη δύναμη της θειότητας στη ζωή μας. Πιστεύουμε και γνωρίζουμε τον Σωτήρα καθώς Τον ακολουθούμε με το να λαμβάνουμε και πιστά να τιμούμε ιερές διατάξεις και να αυξάνεται η εικόνα Του στην όψη μας. Πιστεύουμε και γνωρίζουμε τον Χριστό καθώς βιώνουμε προσωπικά τη μεταμορφωτική, θεραπευτική, ενδυναμωτική και καθαγιαστική δύναμη της Εξιλέωσής Του. Πιστεύουμε και γνωρίζουμε τον Διδάσκαλο καθώς «[η] δύναμη του λόγου του [ριζώνει] μέσα μας», είναι γραμμένο στο μυαλό και την καρδιά μας, και να «εγκαταλειψ[ουμε] όλες τις αμαρτίες [μας] για να [Τον] γνωρίσ[ουμε]».
Το να Τον πιστεύουμε είναι να εμπιστευόμαστε ότι η πληθώρα των ευλογιών Του είναι διαθέσιμη και εφαρμόζεται στην προσωπική ζωή και την οικογένειά μας. Το να Τον πιστεύουμε με όλη την ψυχή μας έρχεται καθώς προχωράμε στο μονοπάτι της διαθήκης, ενδίδουμε το θέλημά μας στο δικό Του και υποτασσόμαστε στις προτεραιότητες και τον χρόνο Του για εμάς. Το να Τον πιστεύουμε --να δεχτούμε ως αλήθεια τη δύναμη και τις υποσχέσεις Του-- προσκαλεί προοπτική, ειρήνη και χαρά στη ζωή μας.
Υπόσχεση και μαρτυρία
Σε μια μελλοντική μέρα, «κάθε γόνατο θα λυγίσει και κάθε γλώσσα θα ομολογήσει» ότι ο Ιησούς είναι ο Χριστός. Εκείνη την ευλογημένη ημέρα, θα ξέρουμε ότι Εκείνος γνωρίζει τον καθένα από εμάς με το όνομά του. Και καταθέτω μαρτυρία και υπόσχομαι ότι δεν μπορούμε μόνο να γνωρίζουμε για τον Κύριο, αλλά επίσης να φθάσουμε στο σημείο να Τον γνωρίσουμε καθώς ασκούμε πίστη σε Αυτόν, Τον ακολουθούμε και Τον πιστεύουμε. Δίνω μαρτυρία γι’ αυτό, στο ιερό όνομα του Ιησού Χριστού, αμήν.