Το μεγάλο σχέδιο της απολύτρωσης
Ξέρω πως όταν ειλικρινώς μετανοούμε για τις αμαρτίες μας, πραγματικά φεύγουν -- δίχως ίχνος!
Μερικούς μήνες πριν πεθάνει ο Πρόεδρος Μπόιντ Πάκερ, γενικοί ηγέτες ιεροσύνης και βοηθητικών οργανώσεων είχαμε την πολύτιμη ευκαιρία να τον έχουμε να μας μιλήσει. Δεν μπόρεσα να σταματήσω να σκέφτομαι για αυτά που είπε. Μας είπε ότι είχε σκεφτεί για όλα τα πράγματα που είχε κάνει κατά τη διάρκεια της ζωής του, ψάχνοντας για αποδείξεις των αμαρτιών που είχε διαπράξει και ειλικρινώς είχε μετανοήσει και δεν μπορούσε να βρει κανένα ίχνος τους. Χάριν της εξιλεωτικής θυσίας του αγαπημένου Σωτήρα μας, Ιησού Χριστού, και μέσω της ειλικρινούς μετάνοιας, οι αμαρτίες του δεν υπήρχαν πια, σαν να μην είχαν συμβεί ποτέ. Ο Πρόεδρος Πάκερ τότε μας επιφόρτισε ως ηγέτες εκείνη την ημέρα να καταθέσουμε μαρτυρία ότι είναι αληθινό για τον καθέναν από εμάς που μετανοεί ειλικρινώς.
Γνωρίζω έναν άνδρα ο οποίος ήταν αναμεμιγμένος σε ηθικές παραβάσεις πολλά χρόνια πριν. Για πολύ καιρό, αυτός ο άνδρας αισθανόταν πολύ ντροπιασμένος και πολύ ανήσυχος για να μιλήσει για αυτό στη σύζυγό του και στους ηγέτες του της ιεροσύνης. Ήθελε να μετανοήσει πλήρως, αλλά στην πραγματικότητα εξέφρασε ότι ήταν πρόθυμος να εγκαταλείψει την δική του αιώνια σωτηρία παρά να περάσει η σύζυγος και τα παιδιά του από θλίψη, τη ντροπή ή άλλες επιπτώσεις που μπορεί να προκληθούν από την εξομολόγησή του.
Όταν έχουμε αμαρτήσει, ο Σατανάς συχνά προσπαθεί να μας πείσει ότι το ανιδιοτελές πράγμα που έχουμε να κάνουμε είναι να προστατεύσουμε τους άλλους από την καταστροφή που θα έλθει από τη γνώση για τις αμαρτίες μας, συμπεριλαμβανομένης της αποφυγής εξομολόγησης στον επίσκοπό μας, ο οποίος μπορεί να ευλογήσει τη ζωή μας μέσω των κλειδιών της ιεροσύνης του στον ρόλο του ως γενικός κριτής του Ισραήλ. Η αλήθεια, ωστόσο, είναι ότι το ανιδιοτελές και σαν τον Χριστό πράγμα να κάνουμε είναι να εξομολογηθούμε και να μετανοήσουμε. Αυτό είναι το μεγάλο σχέδιο απολύτρωσης του Επουράνιου Πατέρα.
Τελικώς, αυτός ο αγαπητός άνδρας εξομολογήθηκε στην πιστή σύζυγό του και στους ηγέτες του της Εκκλησίας, εκφράζοντας βαθιά μεταμέλεια. Αν και ήταν το πιο δύσκολο πράγμα που είχε κάνει ποτέ, συναισθήματα ανακούφισης, γαλήνης, ευγνωμοσύνης, αγάπης για τον Σωτήρα μας και η γνώση ότι ο Κύριος σήκωνε το βαρύ φορτίο του και τον μετέφερε προκάλεσε χαρά μεγαλύτερη από ότι μπορούσε να εκφράσει, ανεξαρτήτως του αποτελέσματος και του μέλλοντος του.
Ήταν βέβαιος ότι η σύζυγός και τα παιδιά του θα ήταν συντετριμμένοι --και ήταν· και ότι θα υπήρχε πειθαρχική ενέργεια και απελευθέρωση από την κλήση του-- και υπήρξε. Ήταν βέβαιος πως η σύζυγός του θα είναι συντριμμένη, πληγωμένη και θυμωμένη -- και ήταν. Και ήταν πεπεισμένος ότι θα τον άφηνε, παίρνοντας τα παιδιά μαζί της -- αλλά δεν το έκανε.
Μερικές φορές σοβαρές παραβάσεις οδηγούν σε διαζύγιο και ανάλογα τις περιστάσεις, αυτό μπορεί να είναι απαραίτητο. Αλλά προς έκπληξη αυτού του άνδρα, η σύζυγος του τον αποδέχθηκε και αφιέρωσε τον εαυτό της για να τον βοηθήσει με κάθε τρόπο που μπορούσε. Με τον καιρό, ήταν ικανή να τον συγχωρέσει πλήρως. Είχε νιώσει τη θεραπευτική δύναμη τής Εξιλέωσης του Σωτήρα για εκείνη. Χρόνια αργότερα, αυτό το ζευγάρι και τα τρία παιδιά τους είναι δυνατοί και πιστοί. Οι σύζυγοι υπηρετούν στον ναό και έχουν έναν θαυμάσιο, όμορφο γάμο. Το βάθος της μαρτυρίας αυτού του άνδρα και η αγάπη και η ευγνωμοσύνη του για τον Σωτήρα είναι πολύ εμφανής στη ζωή του.
Ο Αμουλέκ κατέθεσε μαρτυρία: «Θα ήθελα να προχωρήσετε και να μη σκληρύνετε πια την καρδιά σας …αν μετανοήσετε…, αμέσως το μεγάλο σχέδιο τής απολύτρωσης θα εφαρμοστεί σε σας».
Όταν υπηρέτησα με τον σύζυγό μου ενώ προήδρευε σε μία ιεραποστολή, πήγαμε στο αεροδρόμιο για να παραλάβουμε μια μεγάλη ομάδα ιεραποστόλων ένα πρωινό. Ένας συγκεκριμένος νέος άνδρας τράβηξε την προσοχή μας. Έμοιαζε λυπημένος, επιβεβαρυμένος, σχεδόν απελπισμένος. Τον παρατηρήσαμε προσεκτικά εκείνο το απόγευμα. Κατά το απόγευμα, αυτός ο νέος άνδρας έκανε μια καθυστερημένη εξομολόγηση και οι ηγέτες του της ιεροσύνης αποφάσισαν ότι χρειάζεται να επιστρέψει στο σπίτι. Αν και ήμασταν πολύ θλιμμένοι που υπήρξε ανειλικρινής και δεν μετανόησε πριν έρθει στην ιεραποστολή του, στον δρόμο για το αεροδρόμιο ειλικρινά και στοργικά τον επαινούσαμε που είχε το κουράγιο να παραδεχτεί το λάθος του και υποσχεθήκαμε να μείνουμε σε επικοινωνία μαζί του.
Αυτός ο νέος άνδρας ήταν ευλογημένος να έχει θαυμάσιους γονείς, σπουδαίους ηγέτες ιεροσύνης και ένα υποστηρικτικό, στοργικό τομέα. Μετά από έναν χρόνο σκληρής δουλειάς για να μετανοήσει πλήρως και να γίνει κοινωνός της Εξιλεώσεως του Σωτήρος, μπόρεσε να επιστρέψει στην ιεραποστολή μας. Είναι δύσκολο για εμένα να περιγράψω τα συναισθήματα χαράς που νιώσαμε όταν παρέλαβε αυτόν τον νέο άντρα από το αεροδρόμιο. Ήταν πλήρης πνεύματος, χαρούμενος, με πεποίθηση στην παρουσία του Θεού και ενθουσιώδης να εκπληρώσει μία πιστή ιεραποστολή. Έγινε ένας εξαιρετικός ιεραπόστολος και αργότερα ο σύζυγος μου και εγώ είχαμε το προνόμιο να παρευρεθούμε στην επισφράγησή του στον ναό.
Εν αντιθέσει, ξέρω μία άλλη ιεραπόστολο η οποία, επειδή ήξερε ότι μία αμαρτία που είχε διαπράξει πριν από την ιεραποστολή της θα την έστελνε σπίτι πρόωρα, έκανε το δικό της σχέδιο να εργαστεί περισσότερο σκληρά κατά τη διάρκεια της ιεραποστολής της και να εξομολογηθεί στον πρόεδρο ιεραποστολής μόνο μερικές μέρες πριν ολοκληρώσει την ιεραποστολή της. Της έλειπε η λύπη κατά Θεόν και προσπάθησε να αποφύγει την διαδικασία της μετάνοιας που ο στοργικός Σωτήρας μας προσέφερε στον καθένα μας.
Κατά τη διάρκεια της ιεραποστολής μας, μία φορά συνόδευσα τον σύζυγό μου όταν πήγε να πάρει συνέντευξη σε έναν άνδρα για βάπτιση. Την ώρα που ο σύζυγός μου διεύθυνε την συνέντευξη, περίμενα έξω με τις αδελφές ιεραποστόλους που δίδαξαν αυτόν τον άνδρα. Όταν η συνέντευξη τελείωσε, ο σύζυγός μου ενημέρωσε τους ιεραποστόλους ότι ο άνδρας θα μπορούσε να βαπτισθεί. Αυτός ο αγαπητός άνδρας έκλαψε πολύ καθώς εξήγησε ότι ήταν βέβαιος ότι οι αμαρτίες που είχε διαπράξει στη ζωή του θα τον εμπόδιζαν από το να μπορεί να βαπτισθεί. Σπανίως έχω γίνει μάρτυρας της χαράς και της ευτυχίας κάποιου που αφήνει πίσω του μια ζωή αμαρτίας και πνευματικής άγνοιας και εισέρχεται σε μια ζωή αγνότητας, ελπίδας και αλήθειας όμοιας με αυτά που βίωσα εκείνη την ημέρα.
Ο Πρεσβύτερος Τοντ Κριστόφερσον κατέθεσε μαρτυρία:
«Με πίστη στον ευσπλαχνικό Λυτρωτή [μας] και στη δύναμή Του, η πιθανή απόγνωση μετατρέπεται σε ελπίδα. Η καρδιά και οι επιθυμίες κάποιου αλλάζουν και η αλλοτινή ελκυστική αμαρτία γίνεται ολοένα και αποτροπιαστική…
»…Όποιο κι αν είναι το κόστος της μετανοίας, εξαφανίζεται στην αγαλλίαση της συγχωρήσεως».
Αυτές οι εμπειρίες μου θυμίζουν τον Ενώς στο Βιβλίο του Μόρμον, ο οποίος «αναφώνησε προς τον Κύριο με θερμότατη προσευχή» και μετά άκουσε μια φωνή να λέει: «Ενώς, οι αμαρτίες σου συγχωρούνται…
»Και εγώ, ο Εvώς, ήξερα ότι ο Θεός δεv μπoρoύσε vα πει ψέματα. Γι’ αυτό, η αvoχή μoυ απoσαρώθηκε.
»Και είπα: Κύριε πώς γίνεται αυτό;
»Και εκείνος μου είπε: Χάρη στην πίστη σου προς τον Χριστό…, πήγαινε λοιπόν, η πίστη σου σε έσωσε».
Στην προετοιμασία αυτής της ομιλίας, ήθελα να αποκτήσω κατανόηση για το πώς τα εγγόνια μας κατανοούν την μετάνοια και πώς νιώθουν για τον Σωτήρα μας, έτσι ζήτησα από τα παιδιά μας να τους θέσουν τα ακόλουθα ερωτήματα. Συγκινήθηκα από τις απαντήσεις των εγγονών μας.
Τι είναι η μετάνοια; «Όταν χτυπήσεις κάποιον, μπορείς να πεις “συγγνώμη” και να τον βοηθήσεις».
Πώς αισθάνεσαι όταν μετανοείς; «Μπορείς να Τον αισθανθείς· μπορείς να αισθανθείς τη θαλπωρή Του και το άσχημο συναίσθημα απομακρύνεται».
Πώς αισθάνεστε για τον Ιησού και τον Επουράνιο Πατέρα όταν μετανοείτε; «Αισθάνομαι ότι ο Ιησούς νιώθει ότι άξιζε να κάνει την Εξιλέωση και είναι χαρούμενος που μπορούμε να ζήσουμε μαζί Του και πάλι».
Γιατί θέλει ο Ιησούς και ο Επουράνιος Πατέρας να μετανοήσω; Με τα λόγια του εφήβου εγγονού μου: «Επειδή Εκείνοι με αγαπούν! Προκειμένου να προοδεύσω και να γίνω σαν κι Αυτούς, πρέπει να μετανοήσω. Θέλω επίσης το Πνεύμα να είναι μαζί μου, έτσι πρέπει να μετανοώ καθημερινώς, για να έχω την υπέροχη συντροφιά Του. Δεν θα μπορέσω ποτέ να Τους ευχαριστήσω αρκετά».
Όταν η τετράχρονη Μπρύνλι άκουσε αυτές τις ερωτήσεις είπε: «Δεν ξέρω μπαμπά. Δίδαξέ με εσύ».
Στην προηγούμενη γενική συνέλευση ο Πρεσβύτερος Τζέφρυ Χόλλαντ δήλωσε: «Όσο αργοπορημένοι και να νομίζετε ότι είστε, όσες πολλές ευκαιρίες νομίζετε ότι έχετε χάσει, όσα πολλά λάθη αισθάνεστε ότι έχετε κάνει… ή όσο μακριά από το σπίτι και την οικογένεια και τον Θεό αισθάνεστε ότι έχετε ταξιδέψει, καταθέτω μαρτυρία ότι δεν έχετε ταξιδέψει πέρα από την απόσταση της θεϊκής αγάπης. Δεν είναι δυνατό να βουλιάξετε πιο χαμηλά από ό,τι το αιώνιο φως της Εξιλέωσης του Χριστού φωτίζει».
Ω πόσο θέλω κάθε ένα από τα παιδιά, εγγόνια μου και κάθε ένας από εσάς, αδελφοί και αδελφές μου, να αισθανθούμε τη χαρά και την εγγύτητα προς τον Επουράνιο Πατέρα και τον Σωτήρα μας καθώς καθημερινά μετανοούμε από τις αμαρτίες και τις αδυναμίες μας. Κάθε υπεύθυνο παιδί του Επουράνιου Πατέρα χρειάζεται την μετάνοια. Συλλογισθείτε για ποιες αμαρτίες πρέπει να μετανοήσουμε; Τι μας εμποδίζει από το να μετανοήσουμε; Με ποιους τρόπους χρειάζεται να βελτιωθούμε;
Ξέρω, όπως ο Πρόεδρος Πάκερ βίωσε και κατέθεσε μαρτυρία, ότι όταν ειλικρινώς μετανοούμε για τις αμαρτίες μας, πράγματι φεύγουν -- χωρίς κανένα ίχνος! Έχω προσωπικά αισθανθεί την αγάπη, τη χαρά, την ανακούφιση και την πεποίθηση ενώπιον του Κυρίου καθώς έχω μετανοήσει ειλικρινά.
Για εμένα, τα μεγαλύτερα θαύματα σε αυτή τη ζωή δεν είναι ο χωρισμός της Ερυθράς Θάλασσας, η μετακίνηση των βουνών ή ακόμα η θεραπεία του σώματος. Το μεγαλύτερο θαύμα συμβαίνει όταν ταπεινά προσεγγίζουμε τον Πατέρα μας στους Ουρανούς με προσευχή, ενθέρμως παρακαλούμε να συγχωρεθούμε και τότε καθαριζόμαστε από αυτές τις αμαρτίες μέσω της εξιλεωτικής θυσίας του Σωτήρα μας. Στο ιερό όνομα του Ιησού Χριστού, αμήν.