Onze persoonlijke Heiland
Door zijn zoenoffer heeft de Heiland de macht om ons één voor één te reinigen, genezen en versterken.
Ik ben dankbaar dat ik op deze prachtige paasochtend bij u kan zijn. Als ik aan Pasen denk, herhaal ik in gedachten graag de woorden van de engelen die bij het graf stonden: ‘Waarom zoekt u de Levende bij de doden? Hij is hier niet, maar Hij is opgewekt.’1 Ik getuig dat Jezus van Nazareth is herrezen en dat Hij leeft.
Wat denkt u over de Christus?
34 jaar geleden kwamen mijn zendingscollega en ik in contact met een zeer intellectuele man die artikelen voor een plaatselijke krant in Davao City (Filipijnen) schreef. We vonden het fijn om hem les te geven omdat hij veel vragen stelde en veel respect voor onze geloofsovertuiging had. De opmerkelijkste vraag die hij stelde, was: ‘Wat denkt u over de Christus?’2 Wij vertelden hem uiteraard enthousiast over onze gevoelens, en gaven ons getuigenis van Jezus Christus. Hij publiceerde later een artikel over dat onderwerp, met prachtige woorden en zinsneden over de Heiland. Ik herinner me dat ik wel onder de indruk was, maar niet echt opgebouwd. Er stond goede informatie in, maar het artikel voelde leeg aan en ontbrak aan geestelijke kracht.
Hem steeds beter leren kennen
‘Wat denkt u over de Christus?’ Hoe goed ik de Heiland ken, heeft grote invloed op mijn vermogen om Hem te horen, en op de manier waarop ik reageer. Enkele jaren geleden heeft ouderling David A. Bednar in een toespraak de volgende vragen gesteld: ‘Kennen we de Heiland alleen van horen zeggen, of leren we Hem steeds beter kennen? Hoe leren we de Heer kennen?’3
Na er in mijn studie over nagedacht te hebben, kwam ik tot het onthutsende besef dat ik wel veel over de Heiland wist maar Hem niet echt kende. Ik nam me toen voor om Hem beter te leren kennen. Ik ben heel dankbaar voor de Schriften en voor het getuigenis van getrouwe mannelijke en vrouwelijke discipelen van Jezus Christus. In de voorbije jaren is mijn studiereis langs vele onontdekte paden gegaan. Ik bid dat de Heilige Geest u een boodschap zal influisteren die veel belangrijker is dan de gebrekkige woorden die ik heb opgeschreven.
Ten eerste moeten we erkennen dat het leren kennen van de Heiland het belangrijkste doel van ons leven is. Niets is belangrijker dan dat.
‘En dit is het eeuwige leven, dat zij U kennen, de enige waarachtige God, en Jezus Christus, Die U gezonden hebt.’4
‘Jezus zei tegen hem: Ik ben de Weg, de Waarheid en het Leven. Niemand komt tot de Vader dan door Mij.’5
‘Ik ben het Licht der wereld; wie Mij volgt, zal beslist niet in de duisternis wandelen, maar zal het licht van het leven hebben.’6
Ten tweede, wanneer we de Heiland steeds beter leren kennen, zullen Schriftteksten en de woorden van de profeten zoveel betekenis voor ons krijgen dat ze onze eigen woorden worden. Het gaat er niet om dat we de woorden, gevoelens en ervaringen van anderen kopiëren, maar dat we zelf, op unieke wijze, de woorden beproeven7 en een getuigenis van de Heilige Geest krijgen. De profeet Alma heeft gezegd:
‘Denkt u niet dat ik die dingen voor mijzelf weet? Zie, ik getuig tot u te weten dat deze dingen waarover ik heb gesproken, waar zijn. En hoe denkt u dat ik dit zo zeker weet?
‘Zie, ik zeg u: ze worden mij bekendgemaakt door de Heilige Geest van God. Zie, ik heb vele dagen gevast en gebeden om deze dingen voor mijzelf te kunnen weten. En nu weet ik inderdaad voor mijzelf dat ze waar zijn, want de Here God heeft ze mij door zijn Heilige Geest geopenbaard; en dat is de geest van openbaring die in mij is.’8
Ten derde, door een toenemend begrip dat de verzoening van Jezus Christus op ons persoonlijk van toepassing is, zullen we Hem beter leren kennen. Het is vaak eenvoudiger om in algemene termen over de verzoening na te denken en te spreken dan te herkennen hoe belangrijk die voor ons is. In omvang en diepgang is de verzoening van Jezus Christus eeuwig en allesomvattend, maar haar gevolgen zijn diep persoonlijk. Door zijn zoenoffer heeft de Heiland de macht om ons één voor één te reinigen, genezen en versterken.
Vanaf het prilste begin al is het enige verlangen en doel van de Heiland de wil van de Vader te doen. De wil van de Vader was dat Hij ertoe zou bijdragen ‘de onsterfelijkheid en het eeuwige leven van de mens tot stand te brengen’,9 door onze ‘Voorspraak bij de Vader’ te worden.10 En: ‘Hoewel Hij de Zoon was, heeft Hij toch gehoorzaamheid geleerd uit wat Hij heeft geleden. En toen Hij volmaakt was geworden, is Hij voor allen die Hem gehoorzamen, een oorzaak van eeuwige zaligheid geworden.’11
‘En Hij zal uitgaan en pijnen en benauwingen en allerlei verzoekingen doorstaan. […]
‘En Hij zal de dood op Zich nemen, om de banden van de dood […] los te maken; en Hij zal hun zwakheden op Zich nemen, opdat zijn binnenste met barmhartigheid zal worden vervuld, […] opdat Hij naar het vlees zal weten hoe zijn volk te hulp te komen naargelang hun zwakheden. […]
‘De Zoon van God [lijdt] naar het vlees om de zonden van zijn volk op Zich te nemen, om hun overtredingen uit te wissen volgens zijn macht ter bevrijding.’12
Ik wil u graag een eenvoudig voorbeeld geven waaruit blijkt hoe moeilijk het soms is om het persoonlijke karakter van de verzoening van de Heiland te aanvaarden.
Jaren geleden heb ik op uitnodiging van mijn priesterschapsleider het hele Boek van Mormon gelezen en de verzen gemarkeerd die betrekking op de verzoening van de Heiland hadden. Hij had me ook gevraagd om een samenvatting van een enkele pagina te maken over wat ik leerde. Ik dacht: een enkele pagina? Dat wordt makkelijk. Maar tot mijn verbazing merkte ik dat het uitermate moeilijk was, en het lukte me niet.
Ik ben sindsdien tot de conclusie gekomen dat het me niet lukte, omdat ik het ware doel ervan niet begreep en onjuiste veronderstellingen had. Ten eerste ging ik ervan uit dat de samenvatting iedereen moest inspireren. Maar ze was voor mij alleen bedoeld. Het was de bedoeling dat ik mijn gevoelens en emoties over de Heiland en wat Hij voor mij gedaan heeft, zou vastleggen, zodat er, elke keer als ik het las, prachtige, aangrijpende en persoonlijke geestelijke ervaringen naar boven zouden komen.
Ten tweede ging ik ervan uit dat de samenvatting gewichtig en gedetailleerd moest zijn, met mooie woorden en zinsneden. Maar het had niets met mooie woorden te maken. Het was bedoeld als een duidelijke en eenvoudige verklaring van mijn overtuiging. ‘Want mijn ziel schept behagen in duidelijkheid; want aldus werkt de Here God onder de mensenkinderen. Want de Here God geeft licht aan het verstand.’13
Ten derde verwachtte ik dat ze perfect zou zijn, de samenvatting van alle samenvattingen – een definitief meesterwerk waaraan niets toe te voegen viel, in plaats van een document in ontwikkeling, waaraan ik een woord of zinsnede kan toevoegen naarmate mijn begrip van de verzoening van Jezus Christus toeneemt.
Getuigenis en aansporing
Als jongeman had ik veel aan mijn gesprekken met de bisschop. In die jonge jaren ging ik van deze woorden van een lievelingslofzang houden:
’k Sta spraak’loos dat Christus zo’n liefde mij schenken kan,
verward dat Hij mij zo genadig bedenken kan.
’t Ontroert mij ten diepst dat Hij zo voor mijn schulden leed,
dat voor mij, een zondaar, Hem ’t kruis zoveel dulden deed.
O, het is wonderbaar dat Hij zo hield van mij
dat Hij ’s ontzield voor mij!
O, het is wonderbaar, wonderbaar voor mij!14
De profeet Moroni heeft ons aangemoedigd: ‘En nu wil ik u aansporen die Jezus – over wie de profeten en de apostelen hebben geschreven – te zoeken.’15
President Russell M. Nelson heeft beloofd dat ‘als [we] alles over Jezus Christus [leren] wat [we kunnen], [we] zonde beter op afstand […] kunnen houden. [Ons] verlangen om de geboden te onderhouden zal sterk worden.’16
Mogen wij op deze paaszondag, net zoals de Heiland uit zijn rotsgraf kwam, uit onze geestelijke sluimering ontwaken. En mogen wij boven de wolken van twijfel, de klauwen van angst, de bedwelming van trots, en de stilte van zelfgenoegzaamheid uitstijgen. Jezus Christus en onze hemelse Vader leven. Ik getuig van hun volmaakte liefde voor ons. In de naam van Jezus Christus. Amen.