Kanon osobistego objawienia
Musimy zrozumieć kanony, jakimi kieruje się Duch Święty. Kiedy trzymamy się pewnych kanonów, Duch Święty może uwolnić nam zdumiewające spostrzeżenia.
Podobnie jak na wielu z was, na przestrzeni lat Starszy Dieter F. Uchtdorf miał na mnie wielki wpływ. Przynajmniej częściowo uzasadnia to tematykę mojego przemówienia1. Mam nadzieję, że mi wybaczy…
Dobrze wyszkoleni piloci latają w granicach możliwości samolotu i postępują według wskazówek kontrolerów ruchu lotniczego w kwestii korzystania z pasa startowego i ścieżki lotu. Krótko mówiąc, piloci działają zgodnie z pewnymi kanonami. Bez względu na to, jak bardzo są błyskotliwi czy utalentowani, jedynie latając zgodnie z tymi kanonami, mogą w bezpieczny sposób uwolnić ogromny potencjał samolotu, aby mógł on osiągnąć cudowne cele.
W podobny sposób otrzymujemy osobiste objawienie: zgodnie z pewnym kanonem. Po chrzcie otrzymujemy majestatyczny, ale i praktyczny dar — dar Ducha Świętego2. Kiedy staramy się trzymać ścieżki przymierza3, „[Duch Święty], [ukazuje] […] [nam] wszystko, co [mamy] czynić”4. Gdy odczuwamy niepewność lub niepokój, możemy prosić Boga o pomoc5. Obietnica Zbawiciela nie mogła być jaśniejsza: „Proście, a będzie wam dane […], każdy bowiem, kto prosi, otrzymuje”6. Z pomocą Ducha Świętego możemy przemienić naszą boską naturę w nasze wieczne przeznaczenie7.
Obietnica otrzymania osobistego objawienia za pośrednictwem Ducha Świętego budzi podziw, podobnie jak samolot w trakcie lotu. Podobnie jak piloci, musimy zrozumieć kanony, jakimi kieruje się Duch Święty, aby przekazać osobiste objawienie. Kiedy trzymamy się pewnych kanonów, Duch Święty może uwolnić nam zdumiewające spostrzeżenia, wskazówki i pocieszenie. Poza tym kanonem, bez względu na naszą błyskotliwość czy talent, możemy zostać zwiedzeni, rozbić się i spłonąć.
Pisma święte stanowią pierwszy element kanonu osobistego objawienia8. Delektowanie się słowami Chrystusa zawartymi w pismach świętych działa stymulująco na osobiste objawienie. Starszy Robert D. Hales powiedział: „Gdy chcemy rozmawiać z Bogiem, modlimy się. A kiedy chcemy, żeby On przemówił do nas, badamy pisma święte”9.
Z pism świętych uczymy się również, jak otrzymywać osobiste objawienie10. I prosimy o to, co jest prawe i dobre11, a nie o to, co jest sprzeczne z wolą Boga12. Nie „[modlimy się źle]”, czyli z niewłaściwych pobudek, dla własnej korzyści lub by zaspokoić własne przyjemności13. Przede wszystkim mamy prosić Ojca Niebieskiego w imię Jezusa Chrystusa14, wierząc, że otrzymamy15.
Drugim elementem tego kanonu jest zasada, że osobiste objawienie otrzymujemy jedynie w odniesieniu do tego, co pozostaje w naszej gestii, a nie w gestii innej osoby. Innymi słowy, startujemy i lądujemy na wyznaczonym pasie startowym. Znaczenie dobrze zdefiniowanych pasów startowych poznaliśmy na początku historii Przywrócenia. Hiram Page, jeden z Ośmiu Świadków Księgi Mormona, twierdził, że otrzymuje objawienia dla całego Kościoła. Kilku członków zostało zwiedzionych i uległo złemu wpływowi.
W odpowiedzi Pan objawił, że „nikt nie zostanie wyznaczony do otrzymywania przykazań i objawień w tym Kościele poza sługą [Jego], Józefem Smithem […], dopóki nie [wyznaczy] […] innego w jego zastępstwie”16. Doktryna, przykazania i objawienia dla Kościoła są w gestii żyjącego proroka, który otrzymuje je od Pana Jezusa Chrystusa17. To pas startowy proroka.
Wiele lat temu otrzymałem telefon od kogoś, kto został aresztowany za pewne wykroczenie. Powiedział mi, że otrzymał objawienie, iż pod podłogą budynku, do którego próbował się wedrzeć, ukryto dodatkowe pisma święte. Twierdził, że kiedy uzyska dodatkowe pismo święte, otrzyma też dar tłumaczenia, opublikuje nowe pismo święte, ukształtuje doktrynę i wyznaczy kierunek Kościoła. Powiedziałem mu, że się myli, ale on nalegał, abym pomodlił się w tej sprawie. Powiedziałem mu, że tego nie zrobię. Stał się agresywny werbalnie i odłożył słuchawkę18.
Nie musiałem modlić się w tej kwestii z jednego prostego, lecz zasadniczego, powodu — tylko prorok otrzymuje objawienie dla Kościoła. Otrzymanie przez kogoś innego takiego objawienia, które należy do pasa startowego proroka, byłoby „przeciwne zamysłom Boga”19.
Osobiste objawienie należy do osoby, która je otrzymuje. Możecie na przykład otrzymać objawienie na temat tego, gdzie zamieszkać, jaką ścieżkę kariery obrać lub kogo poślubić20. Przywódcy Kościoła mogą nauczać doktryny i dzielić się natchnionymi radami, ale odpowiedzialność za te decyzje spoczywa na was. To jest wasze objawienie, które możecie otrzymać; to jest wasz pas startowy.
Trzecim elementem kanonu jest zasada, że osobiste objawienie musi pozostawać w harmonii z przykazaniami Boga i przymierzami, które z Nim zawarliśmy. Zastanówcie się nad modlitwą, która brzmi mniej więcej tak: „Ojcze Niebieski, nabożeństwa kościelne są nudne. Czy mogę oddawać Ci cześć w dzień sabatu w górach lub na plaży? Czy mogę zostać zwolniony z uczęszczania do kościoła i przyjmowania sakramentu, ale nadal dostąpić obiecanych błogosławieństw wynikających z zachowywania świętości dnia sabatu?”21. Na taką modlitwę możemy spodziewać się następującej odpowiedzi Boga: „Moje dziecko, objawiłem już moją wolę odnośnie do dnia sabatu”.
Kiedy prosimy o objawienie w kwestii, co do której Bóg udzielił już jasnych wskazówek, otwieramy się na błędną interpretację naszych uczuć i usłyszenie tego, co chcemy usłyszeć. Pewien mężczyzna powiedział mi kiedyś o swoich zmaganiach związanych z ustabilizowaniem sytuacji finansowej swojej rodziny. Wpadł na pomysł, że defraudacja pieniędzy będzie rozwiązaniem, o które się modlił, i czuł, że otrzymał potwierdzające objawienie, aby to zrobić. Wiedziałem, że został zwiedziony, ponieważ dążył do otrzymania objawienia wbrew przykazaniu Boga. Prorok Józef Smith ostrzegał: „Nic nie czyni większej krzywdy dzieciom ludzkim, niż pozostawanie pod wpływem fałszywego ducha, kiedy myślą, że posiadają Ducha Bożego”22.
Niektóre osoby mogą zwrócić uwagę na to, że Nefi złamał przykazanie, gdy zabił Labana. Jednakże ten wyjątek nie neguje zasady — zasady, że osobiste objawienie będzie w zgodzie z przykazaniami Boga. Żadne proste wyjaśnienie tego zdarzenia nie jest całkowicie satysfakcjonujące, ale pozwólcie, że podkreślę pewne fakty. Ten epizod nie zaczął się od pytania Nefiego, czy może zabić Labana. To nie było coś, co chciał zrobić. Zabicie Labana nie stanowiło źródła osobistej korzyści dla Nefiego, ale zapewniło dostęp do pism świętych przyszłemu narodowi i ludowi przymierza. A Nefi miał pewność, że było to objawienie — w rzeczywistości, w tym przypadku, było to przykazanie od Boga23.
Czwartym elementem kanonu jest przyjęcie tego, co Bóg już objawił wam osobiście, oraz otwartość na dalsze objawienia od Niego. Jeśli Bóg odpowiedział na jakieś pytanie, a okoliczności się nie zmieniły, dlaczego mielibyśmy oczekiwać, że odpowiedź będzie inna? Józef Smith zmierzył się z taką problematyczną sytuacją w 1828 r. Gdy pierwsza część Księgi Mormona została przetłumaczona, Martin Harris, darczyńca i pierwszy skryba, poprosił Józefa o pozwolenie, aby mógł zabrać przetłumaczone strony i pokazać je swojej żonie. Józef, niepewny tego, co ma zrobić, modlił się o przewodnictwo. Pan powiedział mu, aby nie pozwolił Martinowi zabrać tych stron.
Martin poprosił Józefa, aby ponownie zapytał Boga. Józef tak uczynił i odpowiedź, co nie stanowi zaskoczenia, była taka sama. Jednak Martin błagał Józefa, aby po raz trzeci zapytał, i Józef to uczynił. Tym razem Bóg nie powiedział: „Nie”. Wyglądało to tak, jakby Bóg powiedział: „Józefie, wiesz co o tym myślę, ale masz wolną wolę, aby dokonać wyboru”. Gdy Józef poczuł się wolny od ograniczenia, zdecydował, że pozwoli Martinowi wziąć 116 stron rękopisu, by pokazać je kilkorgu członkom rodziny. Przetłumaczone strony zostały utracone i nigdy nie zostały odzyskane. Pan surowo zganił Józefa24.
Józef dowiedział się tego, czego nauczał prorok Jakub z Księgi Mormona: „Nie starajcie się […] udzielać rad Panu, lecz przyjmujcie rady z ręki Jego, gdyż […] radzi mądrze”25. Jakub ostrzegał, że gdy prosimy o coś, o co nie powinniśmy, dzieją się przykre rzeczy. Przepowiadał, że ludzie w Jerozolimie będą szukać „tego, czego nie mogą pojąć”, patrzeć „poza cel” i całkowicie przeoczą Zbawiciela świata26. Potknęli się, ponieważ prosili o coś, czego nie rozumieli i nie mogli zrozumieć.
Jeśli otrzymaliśmy osobiste objawienie, które dotyczy naszej sytuacji, a okoliczności się nie zmieniły, Bóg już odpowiedział na nasze pytanie27. Na przykład, czasami wielokrotnie prosimy o ponowne zapewnienie, że otrzymaliśmy przebaczenie. Jeśli odpokutowaliśmy, zostaliśmy napełnieni radością i spokojem sumienia oraz otrzymaliśmy odpuszczenie naszych grzechów, nie musimy prosić ponownie, ale możemy zaufać odpowiedzi, której udzielił już Bóg28.
Nawet, jeśli ufamy otrzymanym wcześniej odpowiedziom od Boga, wciąż musimy być otwarci na kolejne osobiste objawienia. Przecież do niewielu miejsc przeznaczenia w życiu docieramy lotem bezpośrednim. Powinniśmy uznać, że osobiste objawienie można otrzymywać „wiersz za wierszem i pojęcie na pojęciem”29, a wskazówki mogą i często są objawiane stopniowo30.
Elementy kanonu osobistego objawienia nakładają się na siebie i wzajemnie się wzmacniają. Jednak w tym kanonie Duch Święty może objawić i objawi nam wszystko, co jest potrzebne, abyśmy się wznieśli i zachowali rozpęd na ścieżce przymierza, abyśmy w ten sposób mogli zostać pobłogosławieni mocą Jezusa Chrystusa i stali się takimi, jakimi Ojciec Niebieski chce, abyśmy byli. Proszę was, abyście z zaufaniem dążyli do uzyskania osobistego objawienia dla siebie, dla tego, co jest w waszej gestii i w ramach waszej woli, rozumiejąc to, co Bóg objawił, a co jest w zgodzie z pismami świętymi i przykazaniami, które przekazał za pośrednictwem wyznaczonych przez Niego proroków. Wiem, że Duch Święty może ukazać i ukaże wam wszystko, co macie czynić31. W imię Jezusa Chrystusa, amen.