Mesih ile Antlaşma İlişkisi Doğrultusunda Yürümek

Başkan Emily B. Freeman

Genç Hanımlar Genel Başkanı

Bizim için ezilen ve yaralanan Kişi, ölümlü hayatın içimizdeki kendi işini yapmasına izin verir, fakat bizden bu zorluklarla tek başımıza yüzleşmemizi istemez.

Yakın arkadaşım İlan sayesinde, İsrail’de bir yolu öğrendim. “Buraya İsa’nın Yolu deniyor” dedi, “çünkü birçok kişi burayı, İsa’nın Nasıra’dan Kefernahum’a kadar yürüdüğü yol olduğunu düşünüyor.” O anda karar verdim ve o yolda yürümek istedim ve İsrail’e bir gezi planlamaya başladım.

Yolculuğa altı hafta kala ayak bileğimi kırdım. Kocam ayak bileğim konusunda endişeliydi; benim en büyük endişem ise, bir ay sonra İsa’nın Yolu’nda nasıl yürüyeceğimdi. Yapım gereği inatçıyımdır, bu yüzden uçak biletlerini iptal etmedim.

O güzel haziran sabahı İsrailli rehberimizle tanıştığımı hatırlıyorum. Minibüsten indim ve ardından bir koltuk değneği seti ve diz scooterı’nı çıkardım. Rehberimiz Mya alçıma baktı ve “Ah, bu durumda bu yolda yürüyebileceğini sanmıyorum” dedi.

“Belki de hayır” diye cevap verdim. “Ama denememe engel olan hiçbir şey yok.” Hafifçe başını salladı ve başladık. Onu bunun için seviyorum, kırık bilekle yol yürüyebileceğime inandığı için.

Kısa bir süre dik yolu ve kayaları tek başıma dolaşıp yönümü belirledim. Sonra kararlılığımın samimiyetinden etkilenen Mya ince bir ip çıkardı, onu scooter’ımın gidonuna bağladı ve çekmeye başladı. Beni tepelere doğru, limon bahçelerinin arasından ve Celile Denizi kıyısı boyunca çekti. Yolculuğun sonunda, kendi başıma asla başaramayacağım bir şeyi başarmama yardımcı olan tatlı rehberimize minnettarlığımı ifade ettim.

Rab Hanok’u ülkede yolculuk yapması ve O’nun hakkında tanıklık etmesi için hizmete çağırdığında, Hanok tereddüt etti.¹ O henüz genç bir çocuktu, dili tutuktu. Bu durumdayken, bu yolu nasıl yürüyebilirdi? İçinde kırılan bir şey onu kör etmişti. Rab’bin, onu engelleyen şeye verdiği cevap basitti ve anında geldi: “Benimle beraber yürü.”² Tıpkı Hanok gibi, bizim için ezilen ve yaralanan Kişi’nin, ölümlü hayatın içimizdeki kendi işini yapmasına izin vereceğini,³ fakat bizden bu zorluklarla tek başımıza yüzleşmemizi istemediğini hatırlamalıyız.⁴ Hikayemizin ağırlığı ya da yolumuzun şu andaki seyri ne olursa olsun, O bizi Kendisiyle birlikte yürümeye davet eder.⁵

Issız bir yerde Rab ile karşılaşan, başı dertte olan genç bir adamı düşünün. Yakup evinden çok uzaklara yolculuk etmişti. Gecenin karanlığında, sadece bir merdiveni değil aynı zamanda önemli antlaşma vaatlerini de içeren bir rüya gördü, buna benim beş parmak vaadi adını verdiğim şey de dahildir.⁶ O gece Rab, Yakup’un yanında durdu, Kendisi’ni Yakup’un babasının Tanrısı olarak tanıttı ve sonra şu sözü verdi:

Seninle birlikteyim.
Seni koruyacağım.
Seni bu topraklara geri getireceğim.
Senden ayrılmayacağım.
Sana verdiğim sözü yerine getireceğim.⁷

Yakup’un yapması gereken bir seçim vardı. Hayatını sadece babasının Tanrısı’nı tanıyarak yaşamayı seçebilir ya da hayatını O’nunla kendini adamış bir antlaşma ilişkisi içinde yaşamayı seçebilirdi. Yıllar sonra Yakup, Rab’bin antlaşma vaatlerine uygun bir hayat sürdüğüne dair tanıklık etti: Tanrı … sıkıntı çektiğim günlerde yakarışımı duydu, gittiğim her yerde benimle birlikte oldu ”⁸ Rab tıpkı Yakup için yaptığı gibi, eğer hayatımızı O’nunkine bağlamayı seçersek, O sıkıntılı günümüzde her birimize cevap verecektir. Bu yolda bizimle birlikte yürümeye söz verdi.

Biz buna antlaşma yolu deriz; bu, vaftiz antlaşmasıyla başlayan ve tapınakta yaptığımız daha derin antlaşmalara götüren bir yoldur. Belki de bu kelimeleri duyuyor ve onay kutularını düşünüyorsunuz. Belki de gördüğünüz tek şey şartların olduğu bir yoldur. Daha yakından bakınca, daha ilgi çekici bir şey ortaya çıkar. Her ne kadar önemli olsa da, bir antlaşma sadece bir kontratla ilgili değildir. Bu bir ilişkiyle ilgilidir. Başkan Russell M. Nelson şöyle öğretti, “Antlaşma yolu tamamen Tanrı ile olan ilişkimizle ilgilidir.”⁹

Bir evlilik antlaşmasını düşünün. Düğün tarihi önemlidir, ancak aynı derecede önemli olan, daha sonra birlikte yaşanan hayat boyunca kurulan ilişkidir. Aynı durum Tanrı ile olan antlaşma ilişkisi için de geçerlidir. Koşullar belirlenmiştir ve yol boyunca beklentiler olacaktır. Yine de O, her birimizi elimizden geldiği kadar yüreğimizin tüm içtenliğiyle gelmeye ve O’nun vaat ettiği kutsamaların geleceğine güvenerek, O’nunla birlikte “ileri doğru atılmaya”¹⁰ davet eder. Kutsal yazılar bize bu kutsamaların genellikle O’nun kendi zamanında ve kendi yoluyla geldiğini hatırlatır: 38 yıl,¹¹ 12 yıl,¹² hemen.¹³ Yolunuzun gerektirdiği gibi, O’nun yardımı da öyle olacaktır.¹⁴

O’nun görevi, bir tevazu görevidir. İsa Mesih bizi olduğumuz yerde, olduğumuz gibi karşılayacaktır. Bu, bahçenin, çarmıhın ve mezarın nedenidir. Kurtarıcı, galip gelmemize yardım etmek için gönderildi.¹⁵ Ancak bulunduğumuz yerde kalmak, aradığımız kurtuluşu getirmeyecektir. Tıpkı Yakup’u orada, tozun toprağın içinde bırakmadığı gibi, Rab hiçbirimizi bulunduğumuz yerde bırakmaya niyetli değildir.

O’nun görevi, aynı zamanda bir yükseltme görevidir. Bizi bulunduğu yere yükseltmek için içimizde çalışacak¹⁶ ve bu süreçte O’nun gibi olmamızı sağlayacaktır. İsa Mesih bizi yukarı kaldırmaya geldi.¹⁷ O, bizim [gerektiği gibi] olmamıza yardım etmek ister. Bu, tapınağın nedenidir.

Şunu hatırlamalıyız: Bizi yücelten şey sadece yol değil, yol arkadaşımız, Kurtarıcımız’dır. Ve bu, antlaşma ilişkisinin nedenidir.

İsrail’deyken Ağlama Duvarı’nı ziyaret ettim. Yahudiler için burası İsrail’in en kutsal yeridir. Tapınaklarından geriye sadece burası kaldı. Çoğu kişi, bu kutsal yeri ziyaret ederken en güzel kıyafetlerini giyer. Giysi seçimleri Tanrı ile olan ilişkilerine olan bağlılıklarının bir sembolüdür. Kutsal yazıları okumak, ibadet etmek ve içini dökerek dualar etmek için bu duvarı ziyaret ederler. Kendi aralarında bir tapınağın olması için yalvarmak, her günlerini, her dualarını tüketir, bu bir antlaşma evinin özlemidir. Onların bağlılıklarına hayranım.

İsrail’den evime döndüğümde, çevremde antlaşmalarla ilgili konuşulanları daha yakından dinledim. İnsanların şunu sorduğunu fark ettim: Neden bir antlaşma yolunda yürümeliyim? Antlaşma yapmak için bir eve mi girmem gerekiyor? Neden kutsal giysiyi giyiyorum? Rab ile bir antlaşma ilişkisine yatırım yapmalı mıyım? Bu güzel ve önemli soruların cevabı basittir: Bu, İsa Mesih ile ne derece bir ilişki yaşamak istediğinize bağlıdır.¹⁸ Her birimizin bu son derece kişisel sorulara, kendi cevabımızı keşfetmesi gerekecektir.

İşte benimki: Bu yolda, ilahi olarak bilinen²⁰ ve derinden güvenilen²¹ “cennetteki ebeveynlerin sevgili bir kızı”¹⁹ olarak yürüyorum. Antlaşmanın bir çocuğu olarak, vaat edilen kutsamaları²² almaya hak sahibiyim. Rab ile yürümek için seçildim²³. Mesih’in bir şahidi olarak durmaya çağrıldım²⁴. Yol bunaltıcı göründüğünde, mümkün kılan lütufla güçlenirim²⁵. O’nun evinin eşiğinden her geçtiğimde, O’nunla daha derin bir antlaşma ilişkisi yaşarım. O’nun Ruh’u ile kutsallaştırıldım²⁶, O’nun gücü ile kuşatıldım²⁷ ve O’nun krallığını inşa etmek üzere görevlendirildim²⁸. Günlük tövbe etme ve haftalık olarak Rab’bin sofrasından yiyip içme aracılığıyla kararlı olmayı²⁹ ve iyi olanı yapmaya devam etmeyi öğrenirim.³⁰ Bu yolda, İsa Mesih’le yürürüm ve O’nun tekrar geleceği vaat edilen günü sabırsızlıkla beklerim. O zaman O’nun olarak mühürleneceğim ³¹ ve Tanrı’nın kutsal³² bir kızı olarak yukarı kaldırılacağım.

Bu yüzden antlaşma yolunda yürürüm.

Bu yüzden antlaşma vaatlerine sıkı sıkıya bağlı kalırım.

Bu yüzden O’nun antlaşma evine girerim.

Bu yüzden kutsal giysiyi sürekli bir hatırlatma olarak giyerim.

Çünkü O’nunla antlaşmaya bağlı bir ilişki içinde yaşamak isterim.

Muhtemelen siz de öyle yapıyorsunuzdur. Bulunduğunuz yerden başlayın.³³ Durumunuzun sizi engellemesine izin vermeyin. Unutmayın, yoldaki hız veya konum, ilerleme kadar önemli değildir.³⁴ Güvendiğiniz, antlaşma yolunda olan birisinden, sizi tanıdıkları Kurtarıcı ile tanıştırmasını isteyin. O’nun hakkında daha fazlasını öğrenin. O’nunla antlaşma yaparak bu ilişkiye yatırım yapın. Yaşınız ya da durumunuz önemli değildir. O’nunla birlikte yürüyebilirsiniz.

İsa’nın Yolu’nu yürümeyi bitirdikten sonra, Mya ipini geri almadı. Scooter’ıma bağlı halde bıraktı. Sonraki birkaç gün boyunca, genç yeğenlerim ve onların arkadaşları beni Kudüs sokaklarında sırayla çekerek gezdirdiler.³⁵ İsa’ya dair hikayeleri kaçırmamamı sağladılar. Yükselen kuşağın gücü bana hatırlatıldı. Sizden öğrenebiliriz. Rehberiniz İsa Mesih’i tanıma konusunda gerçek bir arzunuz var. Bizi O’na bağlayan ipin gücüne güveniyorsunuz. Başkalarını O’nda toplama konusunda alışılmadık derecede yeteneklisiniz.³⁶

Çok şükür bu yolda birlikte yürüyoruz, yol boyunca cesaretleniyoruz.³⁷ Kişisel tecrübelerimizi Mesih’le paylaştıkça, kişisel bağlılığımızı güçlendireceğiz. İsa Mesih’in adıyla buna şahitlik ederim, amin.