Prezydent Henry B. Eyring
Drugi Doradca w Radzie Prezydenta Kościoła

Kiedy Prezydent Henry Bennion Eyring zastanawia się nad nieoczekiwaną ścieżką życia, jaką podjął, uśmiecha się, wiedząc, że Bóg może dokonywać cudów w życiu Swoich dzieci, pomimo ich obaw i poczucia niekompetencji.

Czerpie siłę z tej wiedzy, kiedy zastanawia się nad tym, co nazywa „doniosłą odpowiedzialnością”, która przyszła wraz z jego powołaniem do Rady Prezydenta Kościoła. Prezydent Eyring zajął wolne miejsce po śmierci Prezydenta Jamesa E. Fausta, który odszedł 10 sierpnia 2007 roku.

Choć z niecierpliwością oczekuje bliższych kontaktów z Prezydentem Gordonem B. Hinckleyem i Prezydentem Thomasem S. Monsonem, to jednak brakuje mu Prezydenta Fausta.

„Staram się nie myśleć, że zajmę miejsce Prezydenta Fausta, ponieważ to niemożliwe — mówi. — Był on wyjątkowo przygotowany i był znakomitym Drugim Doradcą w Radzie Prezydenta Kościoła. Miał szczególne dary”.

Podczas konferencji prasowej, która odbyła się po ogłoszeniu tego powołania, 6 października, Prezydent Eyring przypomniał, jak wkrótce po powołaniu go do Kworum Dwunastu Apostołów, 1 kwietnia 1995 roku, został zaproszony do biura Prezydenta Fausta. Prezydent Faust, zamiast przekazać oczekiwane słowa zachęty, wskazał w górę, uśmiechnął się i powiedział: „Nie rozmawiaj ze mną. Rozmawiaj z Nim”. Prezydent Eyring wyjaśnił: „Zamiast próbować rozwiązać wszystkie moje problemy, odesłał mnie do Boga. Miał ten dar bycia bardzo wrażliwym i uprzejmym — bycia najdroższym przyjacielem i najlepszym mentorem, jakiego można mieć”.

Wyrażając wdzięczność Panu za Jego zawierzenie oraz Prezydentowi Hinckleyowi za jego zaufanie, Prezydent Eyring powiedział: „To wspaniała […] sposobność służyć z ludźmi, których kocham i których popieram jako proroków, widzących i objawicieli oraz prawdziwych Apostołów Pana Jezusa Chrystusa”.

W uznaniu wspierającej ręki Pana, dodaje: „Prezydent Hinckley zawsze mówi: ‘Wszystko się ułoży’. Też mam tę wiarę, nawet w obliczu tak doniosłej odpowiedzialności”.

Henry B. Eyring urodził się 31 maja 1933 roku w Princeton, w stanie New Jersey. Był drugim z trzech synów Henry’ego i Mildred Bennion Eyring. Jego ojciec, uznany na świecie chemik, zachęcał swojego syna, by podjął karierę naukową. Prezydent Eyring ukończył kursy z zakresu fizyki, a po odbyciu dwuletniej służby w Siłach Powietrznych Stanów Zjednoczonych zapisał się do Harvard Graduate School of Business, gdzie zdobył wyższe stopnie naukowe z zarządzania biznesem.

Latem 1961 roku, podczas wakacji na Harvardzie, spotkał Kathleen Johnson, która w Bostonie uczęszczała do szkoły letniej. Latem się spotykali, po jej powrocie do rodzinnej Kalifornii korespondowali ze sobą i w lipcu 1962 roku pobrali się w Świątyni Logan Utah. W tym samym roku Prezydent Eyring został docentem w Stanford Graduate School of Business, gdzie wykładał od 1962 do 1971 roku.

Prezydent Eyring opisuje swoją żonę jako „osobę, która zawsze sprawia, że [chce] być tak dobry, jak tylko jest to możliwe”. Ta cecha objawiła się w środku pewnej nocy w 1971 roku, kiedy obudziła swego męża i zapytała: „Jesteś pewien, że robisz w swoim życiu to, co trzeba?” Potem zapytała go, czy nie powinien pracować z Nealem A. Maxwellem, który wówczas był Komisarzem Kościelnego Systemu Edukacji.

Prezydent Eyring lubił nauczać w szkole Stanforda, być blisko teściów i służyć jako biskup Pierwszego Okręgu Stanford, ale zaczął się modlić w sprawie pytania swojej żony. Eyringowie nie znali Komisarza Maxwella, ale ten w ciągu kilku dni zadzwonił i zaprosił Prezydenta Eyringa do Salt Lake City, gdzie poprosił go, by został prezydentem Ricks College, obecnego BYU–Idaho. Prezydent Eyring przyjął propozycję i wkrótce przeniósł się do Rexburga, w Idaho, ze swoją rodziną, która dziś liczy 4 synów, 2 córki i 25 wnucząt.

Sześć lat później został wicekomisarzem Kościelnego Systemu Edukacji, a po kolejnych trzech latach Komisarzem KSE, służąc w tym powołaniu do kwietnia 1985 roku, kiedy to został powołany na Pierwszego Doradcę w Przewodniczącej Radzie Biskupiej. We wrześniu 1992 roku ponownie został Komisarzem KSE, służąc równocześnie jako członek Pierwszego Kworum Siedemdziesiątych, do którego został powołany miesiąc później.

Prezydent Eyring, znany z płynących z serca kazań i delikatnego ducha, mówi, że 12 lat służby w Kworum Dwunastu Apostołów nauczyło go ważnej lekcji na temat ratowania dzieci Ojca Niebieskiego.

„Dzięki doświadczeniu w Kworum Dwunastu jestem bardziej pewien, że jeśli po prostu dostosujemy się do tego, czego chcą Ojciec Niebieski i Zbawiciel, możemy uczynić o wiele więcej — mówi. — Bóg wpływa na życie ludzi za naszym pośrednictwem o wiele skuteczniej, niż moglibyśmy się spodziewać, i działa w naszym życiu bardziej, niż moglibyśmy sobie to wyobrazić”.

Dodaje, że pomimo naszych obaw i niedociągnięć Ojciec Niebieski nas poprowadzi: „Jeśli idziesz naprzód z wiarą i jeśli jesteś pokorny, usłyszysz Jego głos”.