Μαθαίνοντας από τον Προφήτη Τζόζεφ
Σου Μπάρετ, Περιοδικά της Εκκλησίας
Μία εκ των αγαπημένων μας οικογενειακών βραδιών ήταν το παιγνίδι ρόλων της ιστορίας του Τζόζεφ Σμιθ και του Πρώτου Οράματος. Είπα την ιστορία. Κατόπιν τα εγγόνια μου έπαιξαν τους ρόλους, κάνοντας τους ιεροκήρυκες και τον Τζόζεφ Σμιθ. Ζωγράφισα ορισμένα δένδρα από χαρτί που αναπαριστούσαν το δάσος και τα κόλλησα στον τοίχο, στη γωνία του δωματίου, έκανε μερικές ταμπέλες που έλεγαν «ιεροκήρυκας» για τους ιεροκήρυκες και είχα μία καρέκλα και μία Βίβλο για να διαβάζει ο «Τζόζεφ».
Ο καθένας από τους ιεροκήρυκες έλεγε στον Τζόζεφ: «Η εκκλησία μου είναι η αληθινή. Προσχώρησε στην εκκλησία μου, Τζόζεφ». Και ο Τζόζεφ απήντησε: «Δεν ξέρω» ή «Πρέπει να το σκεφθώ». Αφού του μίλησαν όλοι οι ιεροκήρυκες, ο Τζόζεφ κάθισε στην καρέκλα και διάβασε από το Ιακώβου 1:5 δυνατά. Κατόπιν πήγε στο «δάσος» και γονάτισε, για να προσευχηθεί. Κανείς δεν έπαιξε τον ρόλο του Επουράνιου Πατρός ή του Ιησού Χριστού και όλοι ήμαστε ευλαβείς, όταν κάθε «Τζόζεφ» πήγαινε στο δάσος, για να προσευχηθεί. Κάθε παιδί με τη σειρά γινόταν ιεροκήρυκας και Τζόζεφ.
Κατόπιν μιλήσαμε σχετικώς με το τι έμαθε ο Τζόζεφ Σμιθ στο Πρώτο Όραμα, πώς παίρνουμε απαντήσεις στις προσευχές μας, μολονότι δεν βλέπουμε οράματα και πώς οι γραφές μπορούν να μας οδηγήσουν.