En weest ook barmhartig jegens sommigen, die twijfelen

Barbara Thompson

Tweede raadgeefster in het algemeen ZHV-presidium

De schoonheid van huisbezoek zie je als mensen veranderen, tranen gedroogd worden, een getuigenis versterkt wordt, als mensen elkaar liefhebben en gezinnen versterkt worden.

Lieve zusters, ik ervaar het als een grote zegen dat ik hier ben en de kracht van uw toewijding en liefde voor de Heer voel. Dank u voor de liefde en barmhartigheid die u dagelijks aan anderen betoont.

We weten dat de zusters in de eerste dagen van het bestaan van de zustershulpvereniging van huis tot huis gingen om elkaar te helpen. Ze keken naar de behoeften, brachten eten, zorgden voor de zieken en waren begaan met iedere vrouw en haar gezin.¹ Dit doet me denken aan een tekst in Judas: ‘En weest ook barmhartig jegens sommigen, die twijfelen’.² Als ik over deze tekst en zijn betekenis nadenk, gaan mijn gedachten naar de Heiland en bedenk ik hoe vaak de Schriften vermelden hoeveel liefde en erbarmen Christus voor iedereen had.

In het nieuwe testament lezen we vaak dat Christus ‘met ontferming bewogen’³ was jegens de mensen toen Hij hun noden lenigde. Hij had ontferming als Hij zag dat ze honger hadden en dan voedde Hij hen, of als ze ziek waren en dan genas Hij hen, of als ze geestelijke kracht nodig hadden en dan onderwees Hij hen.

Barmhartigheid betekent liefde en mededogen voelen jegens iemand anders. Het betekent medeleven hebben en een verlangen om andermans lijden te verlichten. Het betekent iemand vriendelijkheid en tederheid betonen.

De Heiland heeft ons gevraagd om de dingen te doen die Hij heeft gedaan⁴: elkaars lasten te dragen, hen te vertroosten die vertroosting nodig hebben, te treuren met hen die treuren⁵, de hongerigen te voeden, de zieken te bezoeken⁶, de zwakken te hulp te komen, de handen die slap neerhangen te verheffen⁷, en ‘elkaar in de leer van het koninkrijk (…) [te] onderwijzen’⁸. Voor mij beschrijven deze woorden en daden huisbezoeksters — zij die anderen dienen.

Huisbezoek geeft vrouwen de gelegenheid om over elkaar te waken, elkaar te versterken en elkaar te onderrichten. Net zoals een leraar in het Aäronisch priesterschap de verantwoordelijkheid heeft om ‘altijd over de kerk te waken, en bij hen te zijn en hen te versterken’⁹, zo toont een huisbezoekster haar liefde door iedere vrouw die ze dient gebedsvol in gedachte te houden.

Zuster Julie Beck heeft gezegd: ‘Omdat wij het voorbeeld en de leringen van Jezus Christus volgen, hechten wij waarde aan deze heilige taak om anderen namens Hem lief te hebben, te kennen, te helpen, te begrijpen, te onderrichten en te dienen.’¹⁰

Ik wil het vanavond over twee thema’s hebben:

Hoe u anderen tot zegen bent wanneer u als huisbezoekster dient.
En hoe u gezegend wordt door anderen te dienen.

Hoe u anderen tot zegen bent wanneer u als huisbezoekster dient

Niet lang geleden was ik op bezoek bij een groep vrouwen in Anchorage, Alaska. Er waren ongeveer twaalf vrouwen in de kamer en zes vrouwen in verschillende steden in Alaska luisterden via een telefoonlijn mee. Velen van hen woonden honderden kilometers van de kerk vandaan. Zij leerden mij iets over huisbezoek.

Om al die zusters persoonlijk te bezoeken zou je aangewezen zijn op reizen per vliegtuig, per boot of lange afstanden in de auto. Het is duidelijk dat de vereiste tijd en kosten bezoekjes thuis onmogelijk maakten. Niettemin voelden deze zusters zich sterk met elkaar verbonden doordat zij vurig voor elkaar baden en de leiding van de Heilige Geest zochten om te weten wat hun zusters nodig hadden, zelfs al waren zij niet vaak lijfelijk bij hen. Ze hielden goed contact per telefoon, via internet en email. Ze dienden met liefde omdat ze verbonden met de Heer hadden gesloten en ernaar verlangden om hun zusters tot zegen te zijn en te versterken.

Een heel ander koppel huisbzoeksters in de Democratische Republiek Kongo legde te voet een grote afstand af om een vrouw en haar baby te bezoeken. Deze zusters bereidden gebedsvol een boodschap voor en wilden weten hoe zij iets konden betekenen voor de lieve vrouw die ze bezochten. De vrouw was in de zevende hemel met hun bezoek. Voor haar was hun bezoek een boodschap uit de hemel speciaal voor haar. Dit huisbezoek in haar nederige huis was de zuster, haar gezin en de huisbezoeksters tot zegen en inspiratie. De lange voettocht leek geen offer. Deze huisbezoeksters hadden erbarmen en waren een zegen ten goede voor deze vrouw.

Lange afstanden, kosten en veiligheidskwesties maken persoonlijke maandelijkse contacten in sommige gebieden waar de kerk gevestigd is onmogelijk, maar door de macht van openbaring vinden zusters die elkaar echt willen liefhebben, en die over elkaar waken en elkaar versterken, zinvolle manieren om aan deze oproep van de Heer te voldoen.

Een geïnspireerde ZHV-presidente overlegt met haar bisschop, en maakt gebedsvol keuzes over huisbezoekopdrachten om hem te assisteren bij de zorg voor iedere vrouw in de wijk. Als we dit process van overleg en openbaring beter begrijpen, dan begrijpen we ook beter hoe belangrijk onze verantwoordelijkheid hierin is en kunnen we er met meer zekerheid op vertrouwen dat de Geest onze bezigheden leidt.

Ik ben zo iemand die iedere maand verscheidene vrouwen bezocht, en dan trots en met een zucht van opluchting zei: ‘Mijn huisbezoek is klaar!’ Nou, het deel waarover ik rapporteer was misschien klaar, maar wat jammer als dat voor mij de enige reden was om het te doen.

De schoonheid van huisbezoek ligt niet in de 100 procent op het rapport. De schoonheid van huisbezoek zie je als mensen veranderen, tranen gedroogd worden, een getuigenis versterkt wordt, als mensen elkaar liefhebben, gezinnen versterkt worden, mensen bemoedigd worden, de hongerigen gevoed worden, de zieken bezocht en als zij die treuren getroost worden. Feitelijk is huisbezoek nooit klaar, want we waken over en versterken elkaar altijd.

Een andere zegen van huisbezoek is een toename van eenheid en liefde. In de Schriften staat hoe we dat kunnen bereiken: ‘En hij gebood hun (…) dat zij eensgezind vooruit moesten kijken, met één geloof en één doop, en met hun hart samengevoegd in eenheid en liefde jegens elkaar.’¹¹

We hebben van veel vrouwen gehoord dat zij weer actief in de kerk zijn geworden omdat een getrouwe huisbezoekster maand na maand dienstbaar bij hen kwam om hen te redden, lief te hebben, tot zegen te zijn.

Soms is de boodschap die u hebt het belangrijkste wat u te bieden hebt. Sommige vrouwen ontvangen weinig geestelijke voeding in hun leven behalve de boodschap die u brengt. De boodschappen in de Liahona zijn evangelieboodschappen die iedere vrouw kunnen helpen om haar geloof te vermeerderen en haar gezin te versterken. En zij leggen de nadruk op behulpzaamheid en liefdevolle dienstbaarheid.

Soms is de grootste zegen van je bezoek dat je slechts luistert. Luisteren brengt troost, begrip, genezing. En bij andere bezoekjes moet je misschien je mouwen oprollen en in het huis aan de slag gaan of een huilend kind kalmeren.

Hoe u gezegend wordt door anderen te dienen

U wordt ruimschoots gezegend door anderen te dienen. Ik zei wel eens: ‘O, ik moet mijn huisbezoek nog doen!’ (Toen vergat ik dat ik vrouwen bezocht en onderwees. Toen zag ik het bezoek als een last in plaats van een zegen.) Ik kan eerlijk zeggen dat ik me altijd fijner voelde als ik op huisbezoek ging. Ik werd meestal meer opgebouwd, geliefd en gezegend dan zij die ik bezocht. Mijn liefde nam toe. Mijn verlangen om te dienen nam toe. En ik kon zien hoe mooi het plan van onze hemelse Vader is dat wij over elkaar waken en voor elkaar zorgen.

Nog een zegen van huisbezoek is dat we met zusters kennis maken en bevriend raken die we anders misschien helemaal niet hadden gekend. Soms mogen wij het antwoord zijn op iemands gebed. Verder zijn persoonlijke openbaring en geestelijke ervaringen nauw verbonden met huisbezoek.

Enkele van de meest eenvoudige, vreugdevolle en geestelijke ervaringen van mijn leven heb ik opgedaan in het huis van zusters van mijn eigen wijk of ergens op de wereld. We hebben elkaar het evangelie uitgelegd. We hebben samen gehuild, samen gelachen, samen problemen opgelost, en ik voelde me opgebouwd en gezegend.

Op zekere avond tegen het eind van de maand maakte ik me klaar om de stad uit te gaan, en ik had een van mijn zusters nog steeds niet bezocht. Het was al wat later op de avond en ik had geen afspraak met haar. Ik belde haar niet. Ik had geen partner. Maar ik besloot dat het belangrijk was om mijn vriendin, Julie, te bezoeken. Julie’s dochter Ashley was geboren met een botafwijking, waardoor haar botten heel bros waren. Hoewel Ashley bijna zes jaar was, was ze heel klein en niet in staat om meer te doen dan haar armen bewegen en praten. Ze lag de hele dag op een schapevacht, elke dag. Ashley was een opgewekt, vrolijk kind en ik vond het altijd fijn om bij haar te zijn.

Op de bewuste avond liet Julie me binnen en Ashley riep dat ze me iets wilde laten zien. Ik ging de kamer in en knielde aan een kant van Ashley neer en haar moeder aan de andere kant. Ashley zei: ‘Kijk eens wat ik kan!’ Toen draaide Ashley zich met een beetje hulp van haar moeder op haar zij en weer terug. Het had haar bijna zes jaar gekost om dit geweldige doel te bereiken. Terwijl we bij deze bijzondere gebeurtenis samen klapten en juichten en lachten en huilden, dankte ik mijn hemelse Vader dat ik op huisbezoek was gegaan en dit grote moment niet had gemist. Hoewel dat bezoekje jaren geleden plaats vond, en Ashley sindsdien is heengegaan, zal ik altijd dankbaar zijn dat ik die bijzondere belevenis met haar mocht meemaken.

Mijn eigen dierbare moeder was jaren lang een geweldige, toegewijde huisbezoekster. Ze dacht voortdurend na over hoe ze de gezinnen die ze bezocht kon helpen. Ze besteedde vooral aandacht aan de kinderen van de vrouwen die ze bezocht in de hoop die gezinnen te versterken. Ik weet nog hoe een kind van vijf jaar in de kerk naar mijn moeder toe rende en zei: ‘Jij bent mijn huisbezoekster. Ik houd van jou!’ Betrokken zijn bij fijne vrouwen en hun gezin was een zegen voor mijn moeder.

Niet al onze huisbezoekervaringen zijn warm en heerlijk. Soms is het moeilijk. Bij voorbeeld als u een huis bezoekt waar u niet welkom bent of als het veel moeite kost om een zuster te bezoeken die een heel druk leven heeft. Met sommige zusters duurt het langer om een goede relatie op te bouwen. Maar als we echt ons best doen om van een zuster te houden, voor haar te zorgen, en we voor haar bidden, dan zal de Heilige Geest ons helpen om een manier te vinden om over haar te waken en haar te steunen.

President Thomas S. Monson is een meester in dienstbetoon naar het voorbeeld van de Heiland. Je merkt dat hij steeds mensen bezoekt en helpt. Hij heeft gezegd: ‘Wij worden omringd door mensen die behoefte hebben aan onze aandacht, onze aanmoediging, onze steun, onze troost en onze vriendelijkheid. (…) Wij zijn de handen van de Heer hier op aarde, en wij hebben de opdracht om al zijn kinderen te dienen en op te beuren. Hij is afhankelijk van ieder van ons.’¹²

‘En niemand kan aan dit werk meewerken tenzij hij ootmoedig en vol liefde is, geloof, hoop en naastenliefde heeft, en beheerst is in alle dingen, wat er ook aan zijn zorg zal worden toevertrouwd.’¹³

De vrouwen aan wie wij huisbezoek brengen zijn aan onze zorg toevertrouwd. Laten wij liefde en erbarmen hebben, en op die manier iets betekenen voor hen die aan onze zorg zijn toevertrouwd.

Zusters, ik hou van u. Ik bid dat u de liefde van onze hemelse Vader en onze Heiland, Jezus Christus, zult voelen. Ik getuig tot u dat de Heiland leeft. In de naam van Jezus Christus. Amen.