Het brood des levens
Het was een hete dag in Foz do Iguaçu, Paraná (Brazilië). Ik had enkele uren gereisd en was moe. Als leider in de kerkelijke onderwijsinstellingen moest ik iets bespreken met de plaatselijke bisschop, die me in het kerkgebouw zou ontmoeten. Maar toen ik aankwam, was hij nog even niet beschikbaar.
Toen ik zat te wachten, kwam er een vrouw de kerk binnen. Ze sprak me aan en vroeg nederig om een klein beetje geld om brood te kopen. Ze legde uit dat zij en haar man honger hadden, en hoewel ze zich schaamde, had ze naar eigen zeggen geen keus. ‘Alleen voor wat brood’, zei ze.
Ik werd erdoor aangegrepen en haalde wat geld uit mijn zak. Ze vond dat het een hoop geld was. Ik zei: ‘Koop maar wat brood, melk en vlees.’
Ze was dankbaar en zei dat haar man volgende week dinsdag met een nieuwe baan zou beginnen. Ze wilde me terugbetalen als hij zijn salaris zou krijgen.
Ik zei dat dat niet nodig was. Maar ze drong aan.
Ik zei: ‘In plaats van mij te betalen, kunt u zondagmorgen naar dit kerkgebouw komen. Als u hier bent, zeg dan tegen de mensen die u ziet dat u met de zendelingen wilt praten. Afgesproken?’ Daar ging ze mee akkoord.
De vrouw vertrok. Ik besprak met de bisschop wat we moesten bespreken en ging verder met mijn reis door Paraná, verder met mijn werk.
Er gingen vele maanden voorbij en ik moest voor een conferentie weer in het kerkgebouw in Foz do Iguaçu zijn. Het koor zong prachtig. Na de conferentie kwam een van de koorleden naar me toe. Ze stak haar hand uit, begroette me en zei emotioneel met een prachtige glimlach: ‘Dank u wel, broeder. U hebt me niet alleen brood gegeven om de honger van mijn man en mij te stillen, maar uw hebt me het brood des levens gegeven. Dank u wel.’
Ik voelde me heel blij toen ik de vrouw herkende die me enkele maanden eerder om wat geld had gevraagd. Ik besefte dat het evangelie van Jezus Christus — die Zichzelf het brood des levens noemde — het leven verandert van iedereen die het aanvaardt.