Kamo Wala Magpuasa
Ketty Constant, Guadeloupe
Niadtong 1998 naganahan kaayo ko isip batan-ong inahan. Apan, usa ka adlaw, nalisang ko sa dihang ang akong unom ka bulan nga anak ingon og managhoy kon siya moginhawa ug dili makatulon bisag unsa. Ang doktor nakahiling dayon nga kini bronchiolitis, ang paghubag sa pinakagamay nga agianan sa hangin sa baga tungod sa viral infection. Iyang gireseta nga moinom og tambal ug magpa-physical therapy.
Ang pag-adto sa physical therapist usa ka pagsulay sa akong anak ug kanako. Dili komportable ang akong anak nga palihok-lihokon, ug nabalaka ko nga ang therapy sakit kaniya. Hinoon, mibati ko og kaisug, sa dihang ang therapist mipasabut sa kaayohan sa therapy.
Apan bisan sa pag-inom og tambal ug sa therapy, wala maayo ang kondisyon sa akong anak. Gamay siya og kaunon, ug padayon nga daw nanaghoy. Ang doktor mi-prescribe og dugang 5 ka sesyon ngadto sa 10 nga amo na nga natambongan uban sa physical therapist.
Atol sa ika-13 nga sesyon, nakabasa ko og artikulo nga gipapilit sa klinika sa doktor nga giulohan og “Ang Bronchiolitis Makamatay.” Samtang nagbasa, nakaamgo ko nga mahimong mamatay ang akong anak. Ingon og gikumot akong kasingkasing. Paghuman sa sesyon, ang therapist miingon nga wala mausab ang kondisyon sa akong anak. Dili ko sigurado giunsa nako pagpauli kay dili ko kakita og klaro tungod sa mga luha.
Gitawagan nako akong bana ug dayon nag-ampo. Misulti ko sa Langitnong Amahan nga kon Iyang kabubut-on nga kuhaon akong anak, Iya kong hatagan og kusog nga akong madala kini.
Human sa pag-ampo naghunahuna ko unsa pa ang mahimong buhaton dugang sa pag-ampo ug sa panalangin sa priesthood nga nadawat sa among anak. Midalikyat ko og tan-aw sa butanganan og libro ug nakakita og Liahona (L’Étoile niadtong higayona). Giablihan ko kini bisan asa, nangita og tabang, ug nakakita og artikulo nga giulohan og “Nagpuasa Ko alang sa Akong Gamayng Anak.” Dayon klaro kong nakadungog og tingog, “Wala pa ka nagpuasa alang sa imong gamayng bata.”
Wala pa, busa diha-diha dayon nagpuasa ko alang kaniya. Sa sesyon sa therapy pagkasunod adlaw, nagpuasa pa ko. Human sa paghiling sa akong anak, ang therapist natingala.
“Ginang,” miingon siya nako, “naayo na ang imong anak. Wala ko kasabut, apan wala na siya magkinahanglan og dugang sesyon.”
Dili ko makapugong sa akong luha sa kalipay. Pag-uli, miluhod ko aron pasalamatan ang Dios sa Iyang kalooy ug gugma. Gitawagan nako ang akong bana aron sultihan siya sa maayong balita. Dayon gitapos nako ang akong puasa uban sa kalinaw, wala magduhaduha sa pagtabang sa Ginoo.
Naayo ang akong anak, salamat sa hugot nga pagtuo, pag-ampo, mga panalangin sa priesthood, ug pagpuasa. Wala ko magduhaduha nga ang Langitnong Amahan nahigugma kanako ug sa akong anak. Masaligon ko nga Siya mopadayon sa pagtabang kanato sa pagbuntog sa atong kalisud.