Tot we elkaar weerzien
Wat ben ik waard?
De klant bepaalt of hij iets niet te duur vindt.
Na vier jaar geen televisie en zes jaar tweedehands televisies te hebben gehad, besloten mijn vrouw en ik eindelijk om een nieuwe tv te kopen. Omdat het zo duur was, vergeleken we zorgvuldig het model, het merk, de functies en de prijs voordat we er uiteindelijk eentje kochten. Interessant genoeg leverde me dat niet alleen een tv op, maar ook een belangrijk inzicht in hoe je iemands eigenwaarde bepaalt.
Door die ervaring kwamen we erachter dat onze waarde wordt afgemeten aan onze broers en zussen, klasgenoten, leeftijdgenoten en collega’s. Als je een tv koopt, bepaal je hoeveel hij waard is door hem met andere te vergelijken, maar in het echte leven zijn wij de tv’s.
Onszelf met anderen vergelijken om onze eigenwaarde te bepalen is net zo onlogisch als een tv die in de winkel naar andere tv’s kijkt en wenst dat hij 100 cm in plaats van 70 cm was. Het slaat nergens op, want ‘wie van u kan, door bezorgd te zijn, één el aan zijn lengte toevoegen’ (Matteüs 6:27) of één centimeter aan de breedte van zijn scherm? De apostel Paulus waarschuwde voor onverstandige mensen. Hij zei: ‘Zij meten zich af naar en vergelijken zich met zichzelf, zonder het zelf te begrijpen’ (2 Korintiërs 10:12).
Wij moeten ook niet luisteren naar mensen die ons met anderen vergelijken en ons vertellen hoeveel zij ons waard achten. Hoewel een verkoper de prijs van een tv bepaalt, bepaalt hij of zij niet de waarde ervan.
Het werkt zo: het is de klant die naar de prijs kijkt, de waarde van het product inschat en bepaalt of het niet te duur is. En in dit leven is er maar één Consument die dat doet.
Onze Heiland, Jezus Christus, schat de waarde van ‘het product’ in — van ons dus, individueel en samen. Hij kende de enorme goddeloosheid van het menselijk geslacht.1 Hij begreep dat Hij een vreselijke, onschatbare prijs zou moeten betalen ‘welk lijden [Hem], God, de grootste van allen, van pijn deed sidderen en uit iedere porie bloeden, en zowel lichamelijk als geestelijk deed lijden’ (LV 19:18).
En zelfs toen Hij dat wist, vond Hij het de moeite waard.
Hoeveel ik ook tekortschiet in vergelijking met anderen, hoe weinig waarde anderen mij ook toekennen, Jezus vond dat ik de moeite waard was om voor mij de prijs te betalen.
Een aanval op onze eigenwaarde doen is een van Satans meest subtiele maar snode tactieken. Ik vind het belangrijk om te geloven dat de Zoon van God niet alleen voor de zonden van de wereld is gestorven, maar ook voor mijn zonden. Als de tegenstander me iets anders kan laten geloven, weerhoudt mijn twijfel mij ervan om de verzoenende genade van de Heiland na te streven en terug te keren naar zijn tegenwoordigheid.
Als u aan uw eigenwaarde twijfelt, haal dan de enige productbeoordeling die ertoe doet bij de Consument. President Henry B. Eyring, eerste raadgever in het Eerste Presidium, heeft gezegd: ‘We kunnen vol vertrouwen bidden dat we de liefde van de Heiland voor ons kunnen voelen.’ ‘[…] Hij heeft ons […] voldoende liefgehad om de prijs voor al onze zonden te betalen.’2
Als wij vertrouwen op die liefde, kan de Verlosser ons leven veranderen en zijn aankoop mee naar huis nemen.
Christus’ beeltenis, Heinrich Hofmann, gepubliceerd met toestemming van C. Harrison Conroy Co.