Thuis zinvol lesgeven

Darren E. Schmidt

Vier manieren waarop we onze kinderen belangrijke levenslessen bijbrengen.

Het is moeilijk om van elk moment gebruik te maken om onze acht kinderen iets te leren, maar het loont. Maar we weten dat ‘het gezin […] de eerste en belangrijkste plaats [is] waar kinderen de levenslessen leren’,¹ dus hebben mijn vrouw en ik gedaan wat we konden om onze kinderen die lessen bij te brengen. Deze beginselen hebben ons geholpen.

Doe de beste dingen

Omdat onze kinderen zich met steeds meer dingen bezighouden, wordt het steeds belangrijker om prioriteiten te stellen. Ouderling Dallin H. Oaks van het Quorum der Twaalf Apostelen heeft ons gezegd: ‘Dat iets goed is, is niet voldoende reden om het te doen. […] Sommige dingen zijn béter dan goed, en dát zijn de dingen die we voorrang moeten geven.’ Verder heeft hij gezegd: ‘Ouders moeten ingrijpen om tijd te reserveren voor gezinsgebed, gezamenlijke schriftstudie, gezinsavond, en de kostbare tijd samen die een gezin hechter maakt en de kinderen eeuwige waarden bijbrengt. Ouders moeten hun kinderen evangelieprioriteiten bijbrengen door de dingen die zij samen met hen doen.’²

Die raad is goed voor ons gezin geweest. Toen mijn vrouw en ik over de bezigheden van de kinderen buitenshuis nadachten en baden, bleek dat sommige dingen die we eerst belangrijk vonden, eigenlijk niet nodig waren. Ik was vooral verwonderd toen ik aan mijn kinderen vroeg of ze in een basketbalteam met mij als coach wilden spelen. Ze antwoordden: ‘Mooi niet’, en: ‘Papa, we hebben een basket in de voortuin. We vinden het leuk om daar met jou en met de buren te spelen. Dan krijgen we de bal vaker!’

Bestudeer en handel naar de Schriften

Er is een groot verschil tussen de Schriften lezen en ze bestuderen. In de oudheid schreef de profeet Jozua hoe we de Schriften het beste kunnen bestuderen. Hij schreef: ‘Overpeins ze dag en nacht’ en handelt ‘nauwgezet […] overeenkomstig alles wat daarin geschreven is’ (Jozua 1:8; cursivering toegevoegd). We bestuderen als gezin de Schriften het beste als we onze kinderen de tijd geven om over bepaalde vragen na te denken en hen dan uitnodigen om te handelen ‘overeenkomstig alles wat daarin geschreven is.’

Op een avond aten we buiten een versnapering en lazen we in het Boek van Mormon over de val van de Nephieten. Ik kreeg de ingeving om de kinderen te vragen waarom zij dachten dat de Nephieten zo slecht waren geworden. Celeste (zes jaar) zei dat ze dacht dat de Nephieten en Lamanieten waren opgehouden dagelijks te bidden. We waren het er allemaal over eens dat de val van de Nephieten kwam doordat ze vergeten waren om te bidden en andere schijnbaar kleine dingen te doen. Op dat moment kwam de gedachte in me op om de kinderen te vragen om met meer diepgang en gevoel te bidden.

De volgende dag vroeg ik hen hoe het er met hun gebeden voor stond. Ze vertelden me hoe ze het hadden ervaren en ik kon nogmaals mijn getuigenis over het gebed geven. Schriftstudie met het gezin is niet altijd goed gegaan, maar de keren dat we erover praatten en ze verzochten om iets te doen, kregen de Schriften meer betekenis.

Leer kinderen verantwoordelijkheid

We zijn sterker geworden door onze kinderen taken te geven en hen zelf de details te laten uitzoeken. Als we onze kinderen ergens betrekken en hen mee laten beslissen, is de kans groter dat ze actief meedoen. Ze krijgen het gevoel dat ze iets bezitten en daar verantwoordelijk voor zijn. Zo leren ze om ‘vele dingen uit eigen vrije wil te doen en veel gerechtigheid tot stand te brengen’ (LV 58:27). Door deze dingen zijn onze kinderen verantwoordelijker geworden:

Help ze bij hun voorbereiding op een zelf gekozen gezinsavondles, tekst of talent.
Laat hen een lofzang uitkiezen die u aan het begin van uw gezamenlijke Schriftstudie zingt en vraag een kind om een gebed uit te spreken.
Laat hen meeplannen en maak hen medeverantwoordelijk voor een uitstapje met het gezin.
Bespreek geldzaken met hen in de gezinsraad en laat hen over aankopen meebeslissen.
Leer hen een bepaalde klus te klaren en laat hen daar een week lang de leiding over nemen.
Doe elke maand een dienstbetoonproject en laat hen beslissen welk gezin ze gaan helpen.
Laat hen om de beurt iemand uitkiezen die u samen op bepaalde zondagen gaat bezoeken.
Laat ze één bepaalde avond per maand een gezinsactiviteit uitkiezen.

Hoed hen

Af en toe voelde het alsof mijn vrouw en ik schapenhoeders waren die onze kinderen de omheining van gebed en Schriftstudie binnen moesten leiden. Maar we hebben ook een lieflijke geest gevoeld op momenten dat we onze kleine kudde werkelijk hoedden en verzorgden. Als we niet uitkijken, gaan die herdersmomenten aan ons voorbij.

Dat gebeurde bijvoorbeeld een keer toen ik onze kinderen in bed stopte. Een van mijn zoontjes vroeg: ‘Papa, met welke verleidingen heb jij te maken?’

De vraag verbaasde mij.

Toen zei hij: ‘We hebben het over soorten verleidingen gehad, en we vroegen ons af met welke jij te maken hebt.’

Ik wist dat dit een perfect leermoment was, maar ik was uitgeput omdat ik een lange dag op werk had gehad. Ik had geen zin om zo laat nog een diep gesprek met twee jongetjes aan te gaan, vooral omdat ze de volgende dag weer naar school moesten.

Maar ik moest denken aan het verhaal van de Heiland bij de bron. Hoewel Hij zo’n 48 kilometer te voet had afgelegd, nam hij toch nog de tijd om de vrouw uit Samaria iets te leren (zie Johannes 4). Ik bedacht dat dit net zo’n moment was als bij de bron, dus ging ik zitten en vroeg of ze dachten dat het een zonde is om verleid te worden. Het was een tijdje stil. Daarna praatten we en luisterden we naar elkaar. Ik vertelde hen over de confrontatie van de Heiland met Satan (zie Matteüs 4) en getuigde van de zegeningen die we krijgen als we verleiding weerstaan.

Het was voor mij als ouder een bijzonder moment. We gingen een beetje later dan gewoonlijk naar bed, maar de vreugde die ik voelde, was ondanks een korte nachtrust zeker de moeite waard.

‘We hebben de dringende taak om een kind antwoord te geven als hij een oprechte vraag stelt. Bedenk dat ze niet altijd vragen stellen, dat ze niet altijd iets willen leren en dat ze niet altijd luisteren’, aldus ouderling Richard L. Evans (1906–1971) van het Quorum der Twaalf Apostelen. ‘We moeten die kans vaak grijpen op hun voorwaarden, op hun tijd en niet altijd op onze voorwaarden of op onze tijd. […] Als ze erachter komen dat ze ons in vertrouwen onbeduidende vragen kunnen stellen, komen ze wellicht later met belangrijkere naar ons toe.’³

Gekozen en gesteund door de Heer

Over Gods kinderen waken, is een zware taak. Telkens wanneer ik voel dat ik als ouder niet genoeg doe, denk ik aan de woorden van ouderling Neal A. Maxwell (1926–2004) van het Quorum der Twaalf Apostelen: ‘Dezelfde God die een bepaalde ster precies in de juiste kring had geplaatst, voordat die duizenden jaren later tijdens de viering van de geboorte van het Kind in Betlehem was verschenen, heeft ieder van ons minstens net zo aandachtig in de juiste menselijke kring geplaatst, zodat we het landschap van ons eigen leven kunnen verlichten als wij daartoe gewillig zijn, zodat ons licht anderen niet alleen leidt maar ook opwarmt.’⁴

Door die uitspraak word ik opgebouwd als ik ontmoedigd ben. We worden er zelfverzekerd door dat we bekwame ouders zijn, wetende dat onze kinderen niet voor niets in onze ‘kring’ zijn geplaatst en dat onze hemelse Vader ons vertrouwt.

Moge Hij uw gezin zegenen wanneer u samen het evangelie bestudeert, uw kinderen verantwoordelijk maakt en van die kostbare leermomenten gebruik maakt.

Het verloren schaap, Del Parson