Augurken, knolrapen en getuigenis: inspiratie uit het leven en de leringen van Lorenzo Snow
Door de leringen van president Lorenzo Snow dit jaar te bestuderen, leert u hem als profeet, ziener en openbaarder kennen. Zijn raad is in deze tijd bijzonder van toepassing.
Als u ooit een portret hebt gezien van president Lorenzo Snow, de vijfde president van De Kerk van Jezus Christus van de Heiligen der Laatste Dagen, weet u vast nog wel dat hij een baard en een vriendelijk gezicht had. En als u een paar minuten naar zo’n portret blijft kijken, vallen president Snows ogen u zeker op — moe maar niet mat, oud maar vol energie en licht.
U heeft wellicht gehoord dat president Snow geïnspireerd was om tiende te prediken, en misschien hebt u iets over zijn heilige ervaring in de Salt Laketempel gelezen,
maar weet u ook wat de aanleiding tot die tempelervaring was, en wat het gevolg was? Bent u nieuwsgierig naar het verhaal achter de openbaring die hij over de wet van tiende ontving?
En hoe zit het met zijn ogen en zijn gezicht? Een predikant van een andere kerk schreef na een ontmoeting met president Snow: ‘Zijn gezicht weerspiegelde de kracht van vrede, zijn aanwezigheid de zegen van vrede. Diep in de rust van zijn ogen lagen niet alleen stil gebed maar ook geestelijke kracht verscholen. […] Het vreemde gevoel bekroop me dat ik me “op heilige grond” bevond.”’1 Wilt u weten door welke combinatie van avonturen, beproevingen, overwinningen, verdriet, vreugde en openbaringen zo’n gezicht ontstaan was?
Dit jaar bestuderen de zusters van de ZHV en de Melchizedeks-priesterschapsdragers Leringen van kerkpresidenten: Lorenzo Snow. Doet u kennis op uit de leringen van president Snow en bespreekt u ze thuis en in de kerk, dan komt u erachter dat hij meer dan een vriendelijk uitziende man in een oud schilderij was. U komt te weten dat hij een man van God was — een profeet, ziener en openbaarder, en dat zijn raad opvallend relevant is in deze tijd.
Hier zijn alvast wat voorbeelden van de leringen en verhalen die u dit jaar tijdens uw studie gaat tegenkomen om u alvast een voorproefje te geven. De hoofdstuk- en paginanummers in de volgende alinea’s verwijzen naar Leringen van kerkpresidenten: Lorenzo Snow.
Misschien herinnert u zich nog dat ouderling David A. Bednar van het Quorum der Twaalf Apostelen in een toespraak het bekeringsproces met het inmaken van een augurk vergeleek.2 Ouderling Bednar was niet de eerste apostel die met die vergelijking kwam. President Snow vertelde 150 jaar eerder over een vergelijkbaar inzicht:
‘Doe een kleine komkommer in een pot azijn en u ziet in het eerste uur en ook in de eerste twaalf uur niet veel resultaat. Kijk maar eens goed: er is hooguit enig effect op de schil waar te nemen, want het kost meer tijd om er een augurk van te maken. Iemand die zich in deze kerk laat dopen, is daardoor weliswaar ten goede beïnvloed maar niet ogenblikkelijk behouden. De wet van het goede en van de plicht krijgt in hem de eerste 12 of 24 uur nog geen gestalte. Hij moet in de kerk blijven, zoals de komkommer in de azijn, tot hij doordrongen is van de juiste geest.’3
Toen President Snow over zijn bekering sprak, sprak hij uit ervaring. Hij had het vaak over twee gebeurtenissen — een die plaatsvond voordat hij lid van de kerk werd en een die vlak na zijn doop en bevestiging plaatsvond — waardoor hij werd ‘doordrongen […] van de juiste geest.’ U kunt over die ervaringen lezen op pp. 1, 3, 61, 63–64.
‘Waarom wordt iemand geroepen om anderen te presideren?’ vroeg president Snow een keer. ‘Is dat om invloed te verkrijgen en die invloed vervolgens direct aan te wenden om zichzelf te verheerlijken? Nee, integendeel. Hij is geroepen om in die positie te handelen op basis van hetzelfde beginsel waarop de Zoon van God het priesterschap ontving, namelijk om offers te brengen. Voor zichzelf? Nee, maar in het belang van de mensen die hij presideert. […] Om de dienaar van zijn broeders te worden, niet hun meester, met hun belang en welzijn voor ogen.’4
President Snow leefde dat beginsel als kerkleider na en deed dat soms op een creatieve manier. Op een keer gebruikte hij bijvoorbeeld rapen, lakens en stro om een groep lijdende heiligen op te beuren. Dat verhaal staat in hoofdstuk 7. In hoofdstuk 18 kunt u over enkele van zijn leringen en leiderschap in de kerk lezen.
President Snow was een krachtig, creatief en effectief leidsman omdat hij wist wie de echte Leidsman is. Hij zei: ‘Het grote werk dat nu gaande is — de vergadering van het volk vanuit de natiën der aarde is niet ontsproten aan het brein van enig mens of enige groep mensen, maar gaat uit van de almachtige Heer.’5 Als reactie op een samenkomst van leden van de kerk die hem op zijn 85e verjaardag eer betoonden, zei hij: ‘Ik voel dat wat ik heb mogen bereiken niet door Lorenzo Snow komt, en dat de gebeurtenissen die me tot deze positie als president van de kerk hebben gebracht niet het werk van Lorenzo Snow, maar van de Heer zijn.’6
Hij onderwees dat beginsel altijd tijdens zijn bediening, maar hij werd er nog eens op een heilige, persoonlijke wijze aan herinnerd net voordat hij president van de kerk werd. Hij werd senior apostel in de kerk toen president Wilford Woodruff op 2 september 1898 kwam te overlijden. Hij beschouwde zichzelf als onbekwaam om die verantwoordelijkheid te dragen, dus zonderde hij zich in een kamer van de Salt Laketempel af en bad. Hij smeekte om leiding maar kreeg geen antwoord op zijn gebed, dus liep hij na een tijdje de kamer uit de grote gang in. Daar kreeg hij antwoord. De opgestane Heiland stond vóór hem, ongeveer een meter boven de grond. Hij zei tegen hem dat hij door moest gaan met de kerk leiden. In hoofdstuk 20 kunt u meer over deze ervaring lezen.
President Snow staat erom bekend dat hij een openbaring over de wet van tiende ontving. De openbaring begon met een gedurfde uitspraak aan de leden van de kerk in 1899: ‘De tijd is aangebroken voor alle heiligen der laatste dagen die zich op de toekomst willen voorbereiden en op een stevig fundament willen bouwen, om de wil van de Heer te doen en hun volledige tiende te betalen. Dat is het woord van de Heer tot u.7
De leden van de kerk gaven gehoor aan de raad van de profeet, en de Heer zegende hen daarom zowel individueel als collectief. De invloed van die openbaring is in deze tijd nog geldig. Leden van de kerk over de hele wereld ontvangen geestelijke en stoffelijke zegeningen door de wet van tiende te gehoorzamen. In hoofdstuk 12 kunt u meer lezen over de ervaring die leidde tot deze openbaring en de zegeningen die daarop volgden.
Net zoals iedere andere profeet getuigde president Snow krachtig van Jezus Christus. Hij zei: ‘We zijn allemaal afhankelijk van Jezus Christus, van zijn komst in de wereld om de weg te openen die vrede, geluk en verhoging binnen ons bereik brengt. En als Hij zijn zending niet had vervuld, hadden we die zegeningen en voorrechten die ons in het evangelie door de bemiddeling van Jezus Christus worden gegarandeerd, niet kunnen verwerven.’8 Hij getuigde van de Heiland: van zijn geboorte, bediening, verzoening, persoonlijke betrokkenheid bij zijn herstelde kerk en van zijn wederkomst. In hoofdstuk 24 kunt u meer van zijn getuigenis van Jezus Christus lezen.
Natuurlijk is dit korte artikel slechts een voorproefje van president Snows leven en bediening. Tijdens uw studie van Leringen van kerkpresidenten: Lorenzo Snow zult u veel andere inspirerende verhalen tegenkomen, zoals de eerste les die hij als zendeling gaf, zijn totale verwondering toen hij tot het Quorum der Twaalf Apostelen werd geroepen, zijn gevoelens op een schip in de Atlantische Oceaan en vier gevallen waarbij hij met de macht van het priesterschap mensenlevens redde (waaronder zijn eigen leven). U kunt veel van zijn leringen over verschillende onderwerpen leren, waaronder eenheid, nederigheid, verbonden, tempelwerk, familiebanden, naar volmaking streven, priesterschap, ZHV en de vreugde van het evangelie uitdragen.
Als u de tijd hebt genomen om enkele verhalen in dit artikel te lezen en te overdenken — of als u zich zelfs alleen maar hebt voorgenomen om ze in de nabije toekomst te lezen — kunt u er zeker van zijn dat president Snow blij zou zijn met de moeite die u doet. Hij was altijd aan het leren en zei dat wij ons moeten ‘inzetten’, zodat we ‘in de waarheidsbeginselen […] groeien’ en ‘in hemelse kennis [toenemen].’9 Hij spoorde ons als volgt aan: ‘Elke afgelopen dag of elke afgelopen week behoort de beste te zijn die we ooit hebben meegemaakt. Dat wil zeggen: we dienen dagelijks enige vooruitgang te maken, in kennis en wijsheid, en in ons vermogen om iets goeds tot stand te brengen.’10
Moge uw leven dit jaar verrijkt worden door uw studie van Leringen van kerkpresidenten: Lorenzo Snow. U kunt bij uw studie een ervaring krijgen die te vergelijken is met die van de fijne predikant die de president in eigen persoon had ontmoet. Als u verder kijkt dan dat vriendelijke gezicht en die rustige ogen, kunt u ook het gevoel krijgen dat u zich op heilige grond bevindt — niet omdat u Lorenzo Snow kent, maar omdat u dichter tot uw hemelse Vader en Jezus Christus bent gekomen, van wie hij een getuige was.
President Snow heeft verkondigd dat we gezegend worden als we tiende betalen. Tiende werd in kantoren zoals deze hier in ontvangst genomen (Salt Lake City, jaren 1880’). Links: ter voorbereiding op de visite van een paar vrienden maakte president Snow kaarsenhoudertjes van rapen om zijn blokhut te verlichten.
Lorenzo Snow maakte hij iets heiligs mee: hij zag de opgestane Heer in de Salt Laketempel.
Links: achtergrond © Artbeats; portret John Willard Clawson © IRI; rechts: foto Robert Casey
V.l.n.r.: illustratie Brian Call; foto Robert Casey; foto geplaatst met toestemming van de Bibliotheek voor kerkgeschiedenis
Foto geplaatst met toestemming van de Bibliotheek voor kerkgeschiedenis; De wederkomst (detail), Grant Romney Clawson © IRI