Przyspieszyć dzieło zbawienia
Stajemy się prawdziwymi uczniami Jezusa Chrystusa i przyspieszamy dzieło zbawienia, jeśli mówimy ludziom o Kościele, jeśli okazujemy im miłość i pomagamy im.
Aktywność pełnoetatowych misjonarzy w Internecie i oprowadzanie przez nich grup po domach spotkań budzi ekscytację, ale jest to tylko maleńki wycinek wielkiego obrazu dzieła zbawienia. Daleko ważniejszy jest wkład członków w przyspieszenie dzieła zbawienia. Nie prosi się nas o udział w jakimś nowym programie. Jesteśmy po prostu zachęcani do tego, by być prawdziwymi uczniami Jezusa Chrystusa. Nasza rola to zanurzyć się w miłości i służbie na rzecz ludzi wokół nas — pocieszyć kolegę z pracy, zaprosić naszych przyjaciół na uroczystość chrztu, pomóc starszemu sąsiadowi w pracy w ogrodzie, zaprosić mniej aktywnego członka Kościoła na obiad czy pomóc sąsiadce w poznawaniu historii jej rodziny. To są naturalne, radosne sposoby zapraszania mniej aktywnych członków Kościoła i osób, które nie wyznają naszej wiary, do naszego życia i w konsekwencji — do ujrzenia światła ewangelii. Dzieląc z nimi czas zabawy i czas oddawania czci, każdy z nas może w najbardziej efektywny sposób „trudzić się w […] winnicy [Jezusa Chrystusa] dla zbawienia dusz człowieczych” (NiP 138:56).
Czym jest dzieło zbawienia?
Dzieło zbawienia to dzieło Ojca Niebieskiego, które ma „przynieść nieśmiertelność i wieczny żywot człowiekowi” (Mojżesz 1:39). To ważne dzieło obejmuje działalność misjonarską członków, zatrzymanie nawróconych, uaktywnianie mniej aktywnych członków, obrzędy świątynne i poznawanie historii własnej rodziny oraz nauczanie ewangelii1. Zbyt często myślimy, że te aspekty ewangelii są ze sobą niezwiązane. Jednak podczas Światowego Szkolenia Przywódców pt.: Dzieło zbawienia, które odbyło się 23 czerwca 2013 roku, Starszy Russell M. Nelson z Kworum Dwunastu Apostołów uczył, że „to jedna i ta sama praca. Te starania nie są odseparowane. One wszystkie są częścią jednego dzieła zbawienia”2.
Określenie „przyspieszyć dzieło zbawienia” — nazwa strony internetowej towarzyszącej szkoleniu przywódców (hasteningthework.lds.org) — odnosi się do obietnicy Pana: „Oto przyspieszę me dzieło w jego czasie” (NiP 88:73).
Podstawowe obrzędy kapłańskie — chrzest, konfirmacja, ustanowienie w kapłaństwie dla mężczyzn, obrzędy świątynne — są jak kamienie milowe w naszej powrotnej drodze do Ojca w Niebie. Idziemy drogą przymierzy, zachęcamy do tego innych — i w ten sposób bierzemy udział w dziele zbawienia.
Członkowie Kościoła i misjonarze współpracują pod przewodnictwem kluczy kapłaństwa
Nadszedł czas, by na nowo spojrzeć na fundamentalną zasadę mówiącą, że członkostwo w Kościele Pana oznacza powołanie do pełnego zaangażowania w Jego dzieło zbawienia. Prezydenci palików i biskupi dzierżą klucze kapłaństwa dla działalności misjonarskiej w im podległej jednostce Kościoła3 i wspierają członków w robieniu tego, co robią prawdziwi uczniowie Chrystusa — w dzieleniu się światłem ewangelii. Prezydenci misji dzierżą klucze kapłaństwa, które umożliwiają im kierowanie pracą podległych im misjonarzy4. Pełnoetatowi misjonarze są szkoleni, by uczyć ludzi, którzy zostali przygotowani na przyjęcie ewangelii. Pomagają członkom w działalności misjonarskiej, nie na odwrót. Pełnoetatowi misjonarze i członkowie-misjonarze są zatem partnerami w niesieniu ewangelii do życia ludzi, których Pan przygotował na jej przyjęcie.
Podczas szkolenia Prezydent Thomas S. Monson powiedział: „Teraz jest czas, by członkowie i misjonarze zjednoczyli swe siły, by wspólnie pracowali, by trudzili się w winnicy Pana, aby przyprowadzić do Niego dusze ludzkie. Pan przygotował dla nas wiele różnych sposobów na dzielenie się ewangelią i będzie nas wspierał w tym dziele, jeśli będziemy z wiarą pracować nad jego wypełnieniem”5.
Starszy Neil L. Andersen z Kworum Dwunastu Apostołów mówił o ważnej roli miłości. Powiedział: „Pracujemy razem w wierze i jedności: wierze w to, że Pan będzie prowadził nasze stopy i jedności między członkami i misjonarzami, zawsze motywowani miłością do [Jezusa Chrystusa], do siebie nawzajem i do osób, którym służymy”6.
Rady okręgu przewodzą, przywódcy misyjni koordynują
Pod kierunkiem biskupa rada okręgu usprawnia, wspiera i koordynuje wysiłki członków poprzez planowanie dzieła zbawienia i przewodzenie temu dziełu w okręgu7.
Jako członek rady okręgu, przywódca misyjny okręgu „koordynuje w okręgu działania mające na celu znajdowanie, nauczanie i chrzczenie osób zainteresowanych. Koordynuje te działania z pracą misjonarzy pełnoetatowych”8.
Przemawiając do przywódców misyjnych w okręgu, Starszy Nelson powiedział: „Pomóżcie [misjonarzom] zapełnić terminarz naprawdę ważnymi okazjami do dyskusji i samymi dyskusjami, tak by nie mieli czasu pukać do drzwi w poszukiwaniu ludzi do nauczania. […] [Wy jesteście] ogniwem łączącym misjonarzy, radę okręgu i jego członków”9.
Prawdziwa miara sukcesu
Jako Święci w Dniach Ostatnich jesteśmy błogosławieni tym, że żyjemy w czasie, gdy Pan przyspiesza Swoje dzieło. Możemy zrobić więcej, niż nam się wydaje, bo Bóg celowo umieścił nas na ziemi w tym czasie. Nie poniesiemy porażki, o ile będziemy wyciągać ręce z życzliwością i miłością do osób, które potrzebują naszej przyjaźni i pomocy. Sukces misjonarski nadejdzie, jeśli będziemy iść za natchnieniem, które spłynie do naszych umysłów i serc, i po prostu otworzymy przed ludźmi nasze życie skoncentrowane na ewangelii. Miarą sukcesu jest samo zaproszenie, a nie chrzest czy uaktywnienie kogoś w Kościele. Jak powiedział Starszy Jeffrey R. Holland z Kworum Dwunastu Apostołów o wielkiej armii misjonarzy wchodzących właśnie na pole misyjne: „Nadeszła godzina, gdy wszyscy musimy powiedzieć: ‘Oni przyszli do nas’. Wszyscy musimy zaplanować i skorzystać z niebiańskich zasobów w najlepszy możliwy sposób”10.
Nastał czas, gdy wszyscy musimy lepiej zrozumieć naszą rolę w przyspieszaniu dzieła zbawienia. Jeśli działalność misjonarska, zatrzymanie nawróconych, uaktywnianie mniej aktywnych członków, obrzędy świątynne i badanie historii własnej rodziny oraz nauczanie ewangelii staną się naturalną częścią naszego życia, doświadczymy wielkiej radości i zostaniemy obdarowani duchowymi darami, których potrzebujemy, by umocnić Kościół w XXI wieku.
Zdjęcie — David Stoker
Zdjęcia — John Luke i Cody Bell