Wala Kita Mag-inusara
Usa ka adlaw kamo molingi ug motan-aw sa inyong kalisdanan, ug inyong mahibaloan nga Siya anaa kanunay uban kaninyo.
Akong minahal nga mga sister, ang espiritu nga atong gibati karong gabhiuna usa ka pamatuod sa inyong kalig-on, debosyon ug kaayo. Sama sa gisulti sa Magtutudlo: “Kamo mao ang asin alang sa yuta. … Kamo mao ang kahayag alang sa kalibutan.”1
Samtang namalandong sa akong oportunidad nga mamulong kaninyo, akong nahinumduman ang gugma sa akong minahal nga asawa, si Frances, alang sa Relief Society. Sa buhi pa siya nakaserbisyo siya og daghang katungdanan diha sa Relief Society. Dihang siya ug ako 31 anyos pa lang, gitawag ako isip presidente sa Canadian Mission. Sa tulo ka tuig niana nga assignment, si Frances ang midumala sa tibuok nga Relief Society nianang dakong lugar, nga naglangkob sa mga probinsya sa Ontario ug Quebec. Duna siyay nahimong suod nga mga higala tungod niana nga assignment, ingon man tungod sa mga calling nga iyang gidawat sa Relief Society sa among ward. Usa siya ka matinud-anong anak nga babaye sa atong Langitnong Amahan, akong pinangga nga kauban, ug pinakamahal nga higala. Dili matukib sa pulong ang akong kamingaw niya.
Gimahal usab nako ang Relief Society. Ako mopamatuod ninyo nga kini giorganisar pinaagi sa inspirasyon ug importante kini nga bahin sa Simbahan sa Ginoo dinhi sa yuta. Dili maihap ang tanang kaayo nga nagagikan niini nga organisasyon ug ang tanang kinabuhi nga napanalanginan tungod niini.
Ang Relief Society gilangkuban sa nagkalainlaing mga babaye. Adunay mga dili pa minyo—tingali nag-eskwela, tingali nagtrabaho—apan nag-establisar og maayo ug nindot nga kinabuhi. Pipila ninyo busy nga mga inahan sa nagtubo nga mga anak. Ug ang pipila ninyo nawad-an sa inyong mga bana tungod sa diborsyo o kamatayon ug nanlimbasug sa pagpadako sa inyong mga anak nga walay tabang sa usa ka bana o amahan. Pipila ninyo dagko na og mga anak apan inyong nasayran nga nagkinahanglan pa gihapon sila sa inyong tabang. Daghan ninyo dunay tigulang na nga mga ginikanan nga nagkinahanglan sa pagpangga nga kamo lang ang makahatag.
Bisan asa pa man kita sa kinabuhi, dunay panahon nga kitang tanan dunay mga hagit ug panlimbasug. Bisan managlahi ang matag usa, kitang tanan aduna niini.
Daghan sa mga hagit nga atong giatubang anaa tungod kay kita nagpuyo niining mortal nga kalibutan, gipuy-an sa tanang matang sa mga tawo. Usahay mangutana kita, “Unsaon nako sa pagpabilin nga lig-ong mag-focus diha sa celestial samtang nagpuyo niining telestial nga kalibutan?”
Dunay mga panahon nga kamo makasinati og mga pagsulay ug panlimbasug. Tingali dunay mga panahon nga mobati kamo nga nahimulag—gani napalayo—gikan sa Tighatag sa matag maayo nga gasa. Nabalaka kamo nga kamo nag-inusara. Ang kahadlok mopuli sa pagtuo.
Kon nakita ninyo ang inyong kaugalingon niana nga kahimtang, ako mohangyo ninyo sa pag-ampo. Ganahan ko sa mga pulong ni Presidente Ezra Taft Benson bahin sa pag-ampo: Miingon siya:
“Sa tibuok nakong kinabuhi ang tambag nga mosalig sa pag-ampo ang labing bililhon kay sa ubang tambag nga akong … nadawat. Nahimo kining kabahin nako—ang angkla, tinubdan sa kalig-on, ug tinubdan sa akong kahibalo sa balaan nga mga butang. …
“… Bisan kon ang mga dimalas moabut, diha sa pag-ampo atong makaplagan ang kahupayan, kay ang Dios mamulong og kalinaw sa atong kalag. Kana nga kalinaw, kanang kalma nga pagbati, ang labing mahinungdanong panalangin sa kinabuhi.”2
Si Apostol Pablo miawhag:
“Ipahibalo ninyo sa Dios ang inyong mga hangyo.
“Ug ang kalinaw sa Dios, nga lapaw sa tanang pagpanabut, magabantay sa inyong mga kasingkasing ug sa inyong mga hunahuna diha kang Kristo Jesus.”3
Pagkamahimayaon nga saad! Ang kalinaw mao ang atong gipangita, ang atong gitinguha.
Wala kita gibutang dinhi sa yuta aron mag-inusara. Pagkanindot nga tinubdan sa gahum, kalig-on, ug kahupayan alang sa matag usa nato. Siya nga mas nakaila nato kay sa atong kaugalingon, Siya nga mas nakakita ug nasayud sa katapusan gikan sa sinugdanan, mipaniguro nato nga anaa Siya kanunay aron motabang kon mangayo lang kita og tabang. Kita gisaaran: “Pag-ampo sa kanunay, ug pagmatuohon, ug ang tanan nga mga butang maghiusa sa paglihok alang sa inyong kaayohan.”4
Kon mag-ampo kita sa Dios, atong hinumduman ang mga pulong nga gitudlo sa Manluluwas. Dihang nag-atubang siya og hilabihan nga kasakit didto sa Getsemani ug sa krus, nag-ampo Siya sa Amahan, “Dili ang akong pagbuot maoy matuman, kondili ang imo.”5 Lisud man usahay, kita usab, mosalig sa atong Langitnong Amahan nga labing nasayud unsaon ug kanus-a ug sa unsang paagi ihatag ang tabang nga atong gitinguha.
Ganahan ko sa pulong sa magbabalak:
Kon unsaon wala ko mahibalo,
Apan niini nasayud ko, ang Dios motubag sa pag-ampo.
Nasayud ko nga Siya nag-ingon,
Nga ang pag-ampo kanunayng paminawon,
Ug tubagon, unya o diha-diha dayon.
Ug busa ako nag-ampo ug naghulat nga malinawon.
Wala ko masayud kon ang akong gitinguha
Moabut ba sama sa akong gihunahuna;
Apan isalig ko Kaniya ang akong pag-ampo,
Kinsa mas maalamon kay kanako,
Siguradong Iyang ihatag ang akong gihangyo,
O mohatag og tubag nga mas makaayo kanako.6
Siyempre, ang pag-ampo dili lang para sa panahon nga may problema. Kanunay kitang giingnan diha sa kasulatan nga “mag-ampo kanunay”7 ug mag-ampo diha sa atong kasingkasing.8 Ang mga pulong sa paborito ug pamilyar nga himno nangutana nga maoy atong ipangutana sa atong kaugalingon kada adlaw: “Naghunahuna ka ba sa pag-ampo?”9
Dugang sa pag-ampo aron matabangan kita nga makalahutay sa atong lisud nga kalibutan mao ang pagtuon sa kasulatan. Ang pulong sa kamatuoran ug pagdasig nga makita diha sa atong upat ka sumbanan nga kasulatan bililhon nga mga butang alang nako. Dili gyud ko mapul-an sa pagbasa niini. Madasig ko sa espirituhanon sa higayon nga mosiksik ko sa kasulatan. Kining balaang pulong sa kamatuoran ug gugma ang naggiya sa akong kinabuhi ug nagtudlo sa dalan sa mahangturong kahingpitan.
Kon kita magbasa ug mamalandong sa kasulatan, masinati nato ang paghunghong sa Espiritu sa atong kalag. Makaplagan nato ang mga tubag sa atong mga pangutana. Masayran nato ang bahin sa mga panalangin nga moabut pinaagi sa pagsunod sa mga sugo sa Dios. Makabaton kita og tinuod nga pagpamatuod sa atong Langitnong Amahan ug sa atong Manluluwas, si Jesukristo, ug sa Ilang gugma kanato. Kon ang pagbasa sa kasulatan ubanan sa atong pag-ampo, kita masayud uban sa kasiguroan nga ang ebanghelyo ni Jesukristo tinuod.
Miingon si Presidente Gordon B. Hinckley, “Ang Ginoo mipanalangin sa matag usa nato nga magpakabusog sa iyang balaang [mga pulong] ug mokuha gikan [niini] kanang kalig-on, kanang kalinaw, ug kanang kahibalo ‘nga lapaw sa tanang pagpanabut.’ (Mga Taga-Filipos 4:7).”10
Kon kita mahinumdom sa pag-ampo ug mogahin og panahon sa pagbasa sa kasulatan, ang atong kinabuhi mas mapanalanginan ug ang atong palas-anon mas mogaan.
Mahimo bang akong ipakigbahin ninyo ang istorya kon giunsa pagtubag sa atong Langitnong Amahan ang pag-ampo ug pangamuyo sa usa ka babaye ug mihatag kaniya og kalinaw ug kahupayan nga gitinguha niya pag-ayo?
Ang kalisdanan ni Tiffany nagsugod sa miaging tuig dihang siya dunay mga bisita sa iyang balay alang sa Thanksgiving ug dayon sa Pasko. Ang iyang bana anaa sa medical school ug karon anaa na sa ikaduhang tuig sa iyang pagbansay diha sa ospital. Tungod sa taas nga oras sa pagtrabaho nga gikinahanglan sa iyang bana, dili siya makatabang niya bisan gustohon nilang duha, ug busa tanang buluhaton niining holiday season, dugang sa pag-atiman sa ilang upat ka anak, responsibilidad ni Tiffany. Nasagmuyo siya, ug dayon iyang nasayran nga usa sa iyang minahal na-diagnose nga may kanser. Ang kakapoy ug kabalaka nakapabug-at niya og maayo, miabut siya sa punto nga nawad-an og paglaum ug nagkadepresyon. Nangayo siya og medikal nga tabang, apan walay kausaban. Nawad-an siya og gana nga mokaon, ug mius-us iyang timbang, nga dili maayo sa iyang gamayng lawas. Nangita siya og kalinaw diha sa kasulatan ug nag-ampo nga luwason gikan sa kangitngit nga mibuntog niya. Dihang morag walay kalinaw o tabang nga miabut, mibati siya nga gipasagdan sa Dios. Ang iyang pamilya ug mga higala nag-ampo alang niya ug naningkamot sa pagtabang niya. Gidad-an nila siya sa iyang paboritong mga pagkaon sa paningkamot nga mahimsog siya, apan mokaon lang siya og gamay ug dili tiwason.
Usa ka adlaw, usa ka higala misulay sa pagdani niya sa mga pagkaon nga ganahan kaayo niya apan wala mosalir. Dihang walay nahitabo, ang higala miingon, “Morag dunay usa ka butang nga ganahan ka.”
Naghunahuna si Tiffany sa makadiyot ug miingon, “Ang butang lang nga akong mahunahunaan nga morag nindot mao ang homemade nga pan.”
Apan walay homemade nga pan.
Pagkasunod hapon ang doorbell nilang Tiffany mibagting. Ang iyang bana anaa sa balay ug maoy miabli. Pagbalik niya, nagbitbit siya og homemade nga pan. Si Tiffany nahingangha dihang gisultihan siya sa iyang bana nga gikan kini ni Sherrie, nga dili kaayo nila suod. Higala siya sa igsoon ni Tiffany nga si Nicole, nga nagpuyo sa Denver, Colorado. Si Sherrie gipaila-ila ngadto ni Tiffany ug sa iyang bana pipila ka bulan ang milabay dihang si Nicole ug ang iyang pamilya miistar sa ilang Tiffany alang sa Thanksgiving. Si Sherrie, nga nagpuyo sa Omaha, miadto sa balay ni Tiffany aron mobisita ni Nicole.
Karon, mga bulan na ang milabay, nagbitbit sa lami nga pan, gitawagan ni Tiffany ang iyang igsoon nga si Nicole aron pasalamatan siya sa iyang pagsugo ni Sherrie. Apan, iyang nasayran nga si Nicole wala mosugo sa pagbisita ug wala masayud bahin niini.
Nahibaloan ang istorya dihang gisusi ni Nicole ang iyang higala nga si Sherrie kon unsay nakapaaghat niya nga magdala nianang pan. Ang iyang nasayran nakapadasig kaniya, kang Tiffany, kang Sherrie—ug nakapadasig kini nako.
Nianang buntaga sa pagdala sa pan, si Sherrie naaghat sa paghimo og duha ka loaf nga pan imbis usa ra ang iyang giplano nga himoon. Miingon siya nga nadasig siya nga dad-on ang ikaduhang loaf sa iyang sakyanan nianang adlawa, bisan og wala siya masayud kon ngano. Human sa paniudto sa balay sa usa ka higala, ang iyang usa ka tuig nga anak nga babaye mihilak ug kinahanglang iuli sa balay aron pakatulgon. Nagduha-duha si Sherrie dihang gibati niya nga kinahanglan niyang ihatag ang usa ka loaf sa pan ngadto sa igsoon ni Nicole nga si Tiffany, nga nagpuyo 30 minutos ang gilay-on sa pikas bahin sa lungsod ug dili kaayo niya suod. Gisulayan niya nga ibaliwala ang iyang hunahuna, gustong iuli sa balay ang iyang gikapoy nga anak ug mibati og kaulaw nga mohatag og pan sa tawo nga dili niya kaila. Apan, ang pagbati nga moadto sa balay ni Tiffany kusog kaayo, busa gisunod niya ang pag-aghat.
Dihang miabut siya, ang bana ni Tiffany ang miabli sa pultahan. Si Sherrie mipahinumdom niya nga higala siya ni Nicole nga nakaila nila og kadiyot sa Thanksgiving, gitunol niya ang pan, ug mibiya.
Ug mao nga nahitabo nga gipadala sa Ginoo ang usa ka estranghero sa pagdala dili lang sa ganahan nga homemade nga pan kondili sa klaro usab nga mensahe sa gugma ngadto ni Tiffany. Unsa ang nahitabo niya dili mapasabut sa laing paagi. Nagkinahanglan siya diha-diha dayon nga mobati nga wala siya mag-inusara—nga ang Dios nakaila niya ug wala siya pasagdi. Kana nga pan—ang butang nga iyang ganahan—gihatud kaniya sa usa ka tawo nga dili kaayo niya suod, nga wala masayud sa iyang panginahanglan, apan naminaw sa pag-aghat sa Espiritu ug misunod niana nga pag-aghat. Klaro kining timailhan kang Tiffany nga ang iyang Langitnong Amahan nasayud sa iyang panginahanglan ug nahigugma niya mao nga gipadad-an siya og tabang. Gitubag Niya ang iyang pangamuyo alang sa kahupayan.
Minahal kong mga sister, ang inyong Langitnong Amahan nahigugma kaninyo—matag usa ninyo. Kana nga gugma dili gayud mausab. Dili kini maimpluwensyahan sa inyong panagway, mga kabtangan, o kantidad sa kwarta nga anaa sa inyong bank account. Dili kini mausab sa inyong mga talento ug mga abilidad. Anaa ra kini. Anaa kini alang kaninyo kon kamo naguol o malipayon, nawad-an sa paglaum o malaumon. Ang gugma sa Dios anaa alang kaninyo dili igsapayan kon mobati man kamo nga angayan o dili sa gugma. Anaa ra kini kanunay.
Kon kita nagtinguha sa atong Langitnong Amahan pinaagi sa tinuod, sinsero nga pag-ampo ug makugihon, maunungon nga pagtuon sa kasulatan, ang atong pagpamatuod molig-on. Atong mahibaloan ang gugma sa Dios alang nato. Atong masabtan nga wala gayud kita mag-inusara. Ako mosaad nga usa ka adlaw kamo molingi ug motan-aw sa inyong kalisdanan, ug inyong mahibaloan nga Siya anaa kanunay uban kaninyo. Nasayud ako nga tinuod kini sa pagtaliwan sa akong mahangturong kapikas—si Frances Beverly Johnson Monson.
Akong ibilin kaninyo ang akong panalangin. Akong ibilin kaninyo ang akong pasalamat alang sa tanang maayo nga inyong gibuhat ug sa mga kinabuhi nga inyong gigiyahan. Nga kamo unta mapanalanginan sa matag maayong gasa mao ang akong pag-ampo sa pangalan sa atong Manluluwas ug Manunubos, nga mao si Jesukristo ang Ginoo, amen.