จงมาหาพระองค์
ฉันเดินผ่านราตรีกาลเงียบงัน
เมื่อทุกแห่งพลันอ้างว้างโดดเดี่ยว
เดียวดายภายใต้แสงดาราพราว
แต่ฉันรู้พระเจ้าอยู่ที่นั่น
ฉันคุกเข่าสวดอ้อนวอนพระองค์
ทรงตอบคำอ้อนวอนในใจฉัน
ภาระทุกอย่างจึงห่างหายพลัน
ใจปวดร้าวนั้นตื้นตันยินดี
เมื่อฉันเปี่ยมด้วยพลังมุ่งหวัง
ทูลขอพระคุณหลั่งลงมาให้
มองไม่เห็นปาฏิหาริย์ใดใด
แต่ดวงใจท่วมท้นด้วยพระพร
ยามพายุโหมกระหน่ำพัดมา
ไร้พระพาหามาโอบกอดฉัน
แต่พายุร้ายเคลื่อนไปโดยพลัน
เมื่อฉันมั่นวางใจในพระองค์
ไม่สำคัญว่าจะเป็นฉันใด
ภ-ยัน-ต-รายหมายมาดมุ่งร้าย
พระทรงเป็นปราการป้องกันภัย
ทรงกำบังฉันไว้จากศัตรู
ผู้สิ้นหวังจงมามาหาพระองค์
ผู้ดำรงความผิดบาปทั้งหลาย
ผู้เหนื่อยล้ามุ่งหาที่พักกาย
มาหาพระองค์! มาหาพระองค์!