ทุกคนสามารถเรียนรู้จากศาสดาพยากรณ์

เฮนรีย์ เซเรียน ซีเนียร์, รัฐฮาวาย สหรัฐอเมริกา

ภาพประกอบโดย อัลเล็น การ์นส์

เมื่อผมอายุ 17 ปี ผมทำงานที่โรงแรมเล็กๆ แห่งหนึ่งในเมืองไคลัว–โคนา รัฐฮาวาย สหรัฐอเมริกา ผมทำงานเป็นเด็กยกกระเป๋า ผมจึงเห็นคนมีชื่อเสียงหลายคนมาเป็นแขกของโรงแรม อาทิ จอห์น เวย์น, โดโรธี ลามัวร์ และเอสเธอร์ วิลเลียมส์

ค่ำวันหนึ่ง หลังจากแขกส่วนใหญ่มาถึง ผมกำลังพักอยู่หน้าโรงแรมขณะที่รถลิมูซีนสีดำมาจอดชิดขอบทางเดินและชายเจ็ดคนลงจากรถ พวกเขาสวมเสื้อสีขาว กางเกงสีดำ และผูกเน็กไท ชายอีกคนในชุดสูทสีดำมากับพวกเขาด้วย หลังจากคนขับจอดรถ พวกเขาทั้งหมดเข้าไปในห้องอาหารเพื่อรับประทานอาหารค่ำ ผมคิดว่าพวกเขาดูเหมือนเจ้าหน้าที่เอฟบีไอขณะผมกลับเข้าข้างในเพื่อทำหน้าที่รับโทรศัพท์สอบถามเรื่องบริการอาหารแขกที่มาพัก

ราวหนึ่งชั่วโมงต่อมา ผมสูบบุหรี่อยู่นอกโรงแรมขณะกลุ่มเดิมที่ผมเห็นกลับมาขึ้นรถซึ่งจอดรออยู่ที่ขอบทาง พวกเขาเดินไปขึ้นรถและเปิดประตูหลังให้ชายชุดสูทสีดำขึ้นรถ แต่แทนที่จะเข้าไปในรถ ชายชุดสูทสีดำกลับหยุดเดิน เหลียวมามองผมที่กำลังยืนพิงตึก และเดินมาหาผม

เขาเป็นคนสูงผอม ใส่แว่นตากรอบโลหะและมีเคราแพะเล็กๆ สีขาว เขายื่นมือมาจับมือผมและวางอีกมือบนบ่าผม ผมประหลาดใจที่ชายท่าทางมีเกียรติเช่นนั้นจะมาพูดกับผม คนหนุ่มที่เขาไม่รู้จักด้วยซ้ำ

ผมจำที่เขาพูดกับผมได้ไม่หมด แต่จำที่เขาพูดได้ว่า “พวกนี้ไม่ดีสำหรับคุณ” ซึ่งหมายถึงบุหรี่ของผม ความเมตตาและอากัปกิริยาของเขาทำให้ผมประทับใจมาก

หนึ่งปีต่อมาผมเรียนบทสนทนาจากผู้สอนศาสนาและรับบัพติศมา

ขณะมองดูภาพผู้นำของศาสนจักร ผมสังเกตเห็นรูปประธานจอร์จ อัลเบิร์ต สมิธ (1870–1951) และจำได้ทันทีว่าท่านคือชายที่มีเมตตาและมีเกียรติคนนั้นที่ผมพบหน้าโรงแรม ผมประทับใจมากขึ้นไปอีกที่ประธานศาสนจักรทำเช่นนั้นกับคนอย่างผม เด็กหนุ่มที่ไม่ได้เป็นสมาชิกของศาสนจักรและไม่มีความสำคัญเป็นพิเศษแต่อย่างใด

ท่านเป็นบุรุษที่ยิ่งใหญ่ผู้แสดงความรักและความห่วงใยต่อชายหนุ่มที่ทำงานตำแหน่งเล็กๆ และไม่เข้าใจพระกิตติคุณหรือความรักที่พระบิดาบนสวรรค์ทรงมีต่อเรา

หกสิบห้าปีต่อมา ผมมีความเข้าใจอย่างมากเรื่องความห่วงใยและความรักนั้น และผมพยายามมองคนรอบข้างเหมือนประธานสมิธมองผม