อะไรสำคัญต่อฉันมากที่สุด
เอลีโอโนรา ซอนเนลลินี, เมืองตรีเอสเต อิตาลี
ภาพประกอบโดย สแตน เฟลโลว์ส
เมื่อเรียนมหาวิทยาลัยปีสามได้ราวครึ่งปี ดิฉันรู้ตัวว่าเงินที่เก็บไว้จ่ายค่าเช่าและค่าสาธารณูปโภคคงจะไม่พอให้ดิฉันอยู่พ้นฤดูร้อน ช่วงเวลานั้นของปีดิฉันน่าจะทำงานหาเงินมาใช้เทอมถัดไปได้ ดิฉันได้งานนอกเวลาเป็นพนักงานร้านค้า
ทุกอย่างราบรื่นดีจนกระทั่งตารางงานเปลี่ยนเป็นต้องทำวันอาทิตย์ด้วย ในช่วงสัมภาษณ์งาน ดิฉันไม่ได้พูดอะไรเลยเรื่องการไม่ทำงานวันอาทิตย์เพราะตอนนั้นร้านปิดวันอาทิตย์ แต่งานสำคัญต่อดิฉัน และดิฉันชอบงานที่ทำอยู่ ดิฉันทำงานกับเพื่อนคนหนึ่ง ระหว่างเราจะว่างวันอาทิตย์สองวันและทำงานวันอาทิตย์อีกสองวัน ด้วยเหตุนี้จึงทำให้ดิฉันเข้าร่วมการประชุมของศาสนจักรได้บ้างและทำการเรียกของดิฉัน
แต่ไม่นานก็พบว่าดิฉันไม่สามารถทำตามตารางเดิมได้ ดิฉันมีความรู้สึกอยู่แล้วว่าไม่สามารถทำความรับผิดชอบวันอาทิตย์ให้สมบูรณ์ถึงแม้จะไม่ได้ทำงานทุกวันอาทิตย์ ดิฉันเริ่มถามตนเองว่าจะทำอะไรได้บ้างเพื่อเปลี่ยนสถานการณ์นี้ หลังจากสวดอ้อนวอนทูลขอวิธีทำให้หัวหน้างานใจอ่อน ดิฉันอ่าน 1 นีไฟ 7 ดิฉันจำได้ขณะอ่านข้อ 19 หลังจากนีไฟสวดอ้อนวอน ใจพี่ๆ ของท่านอ่อนลง ในที่สุด ดิฉันก็สามารถพูดกับนายจ้างเรื่องไม่ทำงานวันอาทิตย์ได้
ดิฉันบอกหัวหน้างานว่าดิฉันเป็นสมาชิกศาสนจักรของพระเยซูคริสต์แห่งวิสุทธิชนยุคสุดท้าย พวกเขาถามว่าวิสุทธิชนยุคสุดท้ายเชื่ออะไร เมื่อดิฉันถามพวกเขาว่าจะหยุดวันอาทิตย์ได้ไหม คำตอบคือไม่ได้ พวกเขาชี้ให้เห็นว่าในระหว่างสัมภาษณ์ดิฉันครั้งแรก ดิฉันพูดว่าดิฉันทำงานได้ทุกวันและไม่เคยเอ่ยเรื่องศาสนา
หลายเดือนผ่านไปโดยไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงจนกระทั่งวันอาทิตย์วันหนึ่งดิฉันรีบออกจากการประชุมที่โบสถ์เพื่อไปทำงาน ดิฉันถามตนเองว่า “อะไรสำคัญต่อคุณมากที่สุด” คำตอบมาทันทีและแทบไม่ต้องคิด ศาสนจักร พระกิตติคุณ การรับใช้ในการเรียกของดิฉัน การเข้าร่วมการประชุมวันอาทิตย์ด้วยสุดใจของดิฉัน และการเป็นสานุศิษย์ในคำพูดและการกระทำ
ดิฉันตัดสินใจว่าจะขอไม่ทำงานวันอาทิตย์อีกครั้ง แต่คราวนี้ดิฉันจะถือจดหมายลาออกไปด้วยในกรณีที่พวกเขาปฏิเสธครั้งที่สอง
ดิฉันสวดอ้อนวอน อดอาหาร และได้รับข้อความหนุนใจจากเพื่อนๆ
ช่วงที่สัมภาษณ์ ถึงแม้ใจดิฉันจะเต้นรัว แต่ดิฉันรู้สึกสงบเพราะรู้ว่ากำลังทำสิ่งถูกต้อง ครั้งนี้หัวหน้างานตอบตกลง คำสวดอ้อนวอนของดิฉันได้รับคำตอบ ดิฉันฉีกจดหมายลาออกทันทีที่ถึงบ้าน
ดิฉันได้รับพรมากมายจากประสบการณ์นี้ แต่พรที่จับต้องได้และเกิดขึ้นทันทีคือดิฉันสามารถทำงานนี้ต่อและยังคงรักษาวันสะบาโตให้ศักดิ์สิทธิ์ได้เหมือนเดิม ดิฉันสำนึกคุณต่อพระเจ้าจริงๆ สำหรับพรนั้น