ศรัทธา ความหวัง และพระคุณ—ภาค 1
เสียงของ ความสงบ
ผู้เขียนอาศัยอยู่ในรัฐนิวเจอร์ซีย์ สหรัฐอเมริกา
“ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น พระผู้เป็นเจ้าจะทรงดูแลครอบครัวเรา” คุณแม่บอก
เกรซ วีลามเป็นเด็กหญิงอายุเก้าขวบในฮอลแลนด์ปี 1940 ช่วงสงครามโลกครั้งที่ 2 นาซีเยอรมันเพิ่งเริ่มโจมตีฮอลแลนด์
บูม! บูม!
เวลาตีสามของเช้าวันนั้น เมืองกำลังถูกระเบิด เกรซนอนอยู่บนเตียงได้ไม่นาน ทันใดนั้นคุณพ่อก็บอกให้ทุกคนไปอยู่ใต้ที่กำบัง เกรซขดตัวอยู่ใต้โต๊ะในครัวกับพ่อ แม่ และฮีเบอร์กับอัลวินน้องชายของเธอ เธอได้ยินเสียงระเบิดดังกึกก้องและกระจกด้านนอกแตก เสียงดังมาก!
“จะเกิดอะไรขึ้นกับเราคะ” เกรซถามพ่อ
พ่อลูบผมเธอ “พ่อไม่รู้หรอก” ท่านตอบ “เราสวดอ้อนวอนกันเถอะ”
ครอบครัววีลามกอดกันแน่น
“ข้าแต่พระบิดาบนสวรรค์” พ่อสวดอ้อนวอน “ขอทรงคุ้มครองครอบครัวเราให้ปลอดภัยด้วยเถิด”
ผ่านไปพักหนึ่ง เสียงเงียบลง ไม่มีเสียงระเบิดอีก พวกเขาปลอดภัย!
แม่จับมือเกรซและยิ้มให้เธอ “จำตอนที่เราผนึกในพระวิหารได้ไหม”
เกรซพยักหน้า เมื่อพวกเขาย้ายจากอินโดนีเซียมาฮอลแลนด์ พวกเขาแวะยูทาห์และรับการผนึกในพระวิหารซอลท์เลค
“ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น พระผู้เป็นเจ้าจะทรงดูแลครอบครัวเรา” แม่บอก
วันรุ่งขึ้น เกรซได้ยินเสียงไซเรนเตือนภัยขณะเธออยู่ที่ลานกลางเมือง เธอแหงนมองและเห็นเครื่องบินอยู่เหนือศีรษะ มีวัตถุสีดำเล็กๆ ตกลงมาจากเครื่อง เธอยืนจ้องอ้าปากค้างอยู่ตรงนั้น
ชายคนหนึ่งตะโกนบอกเธอ “วิ่ง! นั่นมันระเบิด!”
เกรซวิ่งกลับบ้าน ใจเต้นตูมตามขณะผ่านเข้าประตูบ้านอย่างปลอดภัย
ไม่กี่วันต่อมา พวกนาซี—ซึ่งเป็นหัวหน้ารัฐบาลเยอรมนี—ยึดครองฮอลแลนด์อย่างเป็นทางการ บางครั้ง พวกเขาจับกุมคนที่เคยเป็นทหารไปเป็นนักโทษ เพราะคุณพ่อเคยเป็นทหารในกองทัพเนเธอร์แลนด์ เจ้าหน้าที่นาซีจึงจับตาดูท่านอย่างใกล้ชิด
“แต่นั่นจะไม่เกิดขึ้นกับคุณพ่อ” เกรซคิด “เราเป็นสมาชิกศาสนจักร และคุณพ่อเป็นผู้นำในฝ่ายประธานคณะเผยแผ่ พระผู้เป็นเจ้าจะทรงคุ้มครองเรา”
หลังจากการทิ้งระเบิด ครอบครัววีลามต้องออกจากเมือง วันหนึ่งที่โรงเรียนใหม่ เกรซได้ยินนักเรียนคนอื่นกระซิบกัน
“วันนี้มีคนถูกจับไปเป็นนักโทษ!”
“พวกเขาจะกลับมาไหม”
เกรซกลัวมาก พ่อจะเป็นอะไรหรือเปล่า เธอวิ่งกลับบ้านเต็มฝีเท้า ตอนเธอวิ่งพรวดเข้าประตู เธอเห็นคุณแม่ในห้อง
“จริงหรือคะ” เกรซถาม “คุณพ่อไปแล้ว”
คุณแม่ไม่พูดอะไร แต่เกรซรู้จากแววตาเศร้าๆ ของคุณแม่ว่าคุณพ่อถูกจับตัวไป ท่านเป็นนักโทษสงคราม เกรซพิงผนัง เธอกลัวเกินกว่าจะร้องไห้
“ตอนนี้เราจะทำอย่างไรดี” เธอคิด
ทันใดนั้น เกรซได้ยินเสียงหนึ่งพูดว่า “หนูจะได้พบคุณพ่ออีก” เสียงนั้นเงียบและชัดเจน เกรซรู้ว่านั่นคือเสียงของพระวิญญาณบริสุทธิ์ เสียงนั้นทำให้เธอรู้สึกดีขึ้นบ้าง
เธอไม่รู้แน่ชัดว่าเกิดอะไรขึ้น แต่เธอรู้ว่าพระบิดาบนสวรรค์จะทรงดูแลเธอกับครอบครัว
โปรดติดตามตอนต่อไป …