สัญญาว่าจะไม่ทะเลาะกัน
ผู้เขียนอาศัยอยู่ในรัฐยูทาห์ สหรัฐอเมริกา
“พวกเขานำดาบ, และอาวุธทั้งหมดของตน … มา, และพวกเขาฝังมันไว้ลึกในดิน” (แอลมา 24:17)
วันนี้เป็นวันที่ดีมาก แมดีลูกพี่ลูกน้องของทิมมีจะมา เธอจะพักที่นี่ทั้งสัปดาห์! เขาอดใจรออวดของเล่นและเล่นกับเธอแทบไม่ไหว
เมื่อแมดีมา การผจญภัยเริ่มทันที สองวันแรกพวกเขาเล่นตุ๊กตาไดโนเสาร์และสมมติตัวเองเป็นโจรสลัด สนุกมาก แต่ในวันที่สาม สถานการณ์ไม่สู้ดี ทิมมีกับแมดีไม่เห็นพ้องต้องกันใน บางเรื่อง
“ไปเล่นข้างนอกและเปลี่ยนบ้านต้นไม้เป็นยานอวกาศกันเถอะ!” ทิมมีบอก
“ฉันไม่อยากไป อยู่ในบ้านแล้ววาดรูปกันดีกว่า” แมดีพูด
“ข้างในน่าเบื่อจะตาย!”
“ไม่เห็นน่าเบื่อตรงไหน! เราเล่นเกมที่ นาย อยากเล่นมาตลอด ทำไมนายต้องเป็นฝ่ายเลือกทุกครั้งว่าเราจะทำอะไร”
ทิมมีกับแมดีเถียงกันไม่หยุด พวกเขาไม่สนุกอีกแล้ว ทิมมีไม่ชอบความรู้สึกเมื่อพวกเขาทะเลาะกัน จากนั้นเขาก็คิดบางอย่างออก
“เฮ้ แมดี” ทิมมีบอก “เราเล่นเป็นชาวแอนไท-นีไฟ-ลีไฮกันเถอะ”
“เล่นเป็นใครนะ”
“ชาวแอนไท-นีไฟ-ลีไฮ พวกเขาเป็นผู้คนในพระคัมภีร์มอรมอนที่ฝังดาบของพวกเขา พวกเขาต่อสู้มาเยอะมาก พวกเขาเสียใจ พวกเขาจึงกลับใจ และสัญญากับพระบิดาบนสวรรค์ว่าพวกเขาจะไม่ต่อสู้อีก จากนั้นพวกเขาก็ฝังอาวุธไว้ในดินเพื่อแสดงให้เห็นว่าพวกเขาต้องการรักษาสัญญา”
ทิมมีนึกอะไรบางอย่างได้ทันที “เราทำดาบของเล่นและฝังดาบกันดีกว่า เราสัญญาว่าเราจะไม่ทะเลาะกันอีก”
“โอเค” แมดีตอบ
ทิมมีกับแมดีได้ของเล่นพลาสติกมาจากห้องของทิมมีและเอามาต่อเป็นดาบแบบต่างๆ จากพลาสติกเหล่านั้น ยาวบ้าง สั้นบ้าง บางอันมีหลายสี เมื่อต่อเสร็จแล้ว ทิมมีกับแมดีขนอาวุธไปวางไว้บนพรมผืนใหญ่ตรงทางเข้าบ้าน
“สมมติให้พรมเป็นหลุมใหญ่แล้วกัน” ทิมมีบอก
พวกเขานั่งตรงขอบพรม จากนั้นก็วางดาบไว้บนพรมทีละอัน ทำทีว่ากำลังฝังดาบ
“ฉันสัญญาว่าจะไม่ทะเลาะอีก” ทิมมีบอก พลางทิ้งดาบของเล่นชิ้นสุดท้ายบนกองนั้น
“ฉันด้วย” แมดีพูด “ตอนนี้เราไปเล่นกันเถอะ! นายอยากเล่นอะไร”
“วาดรูปกันเถอะ” ทิมมีพูดยิ้มๆ
แมดียิ้มตอบ “งั้นเราไปเล่นยานอวกาศข้างนอกกันเถอะ”
ทิมมีกับแมดีรักษาสัญญาของพวกเขาตลอดวันที่เหลือของสัปดาห์นั้น พวกเขาเล่นด้วยกันสนุกมากหลังจากไม่ทะเลาะกัน