เกร็ดความรู้ 10 ข้อสำหรับสอนเรื่องการกลับใจ

บางครั้งการกลับใจฟังดูน่ากลัวหรือทำให้เด็กและวัยรุ่นสับสน ต่อไปนี้เป็นเกร็ดความรู้บางข้อสำหรับสอนเรื่องการกลับใจด้วยความรักและทำให้ผู้เรียนรู้สึกมีพลังมากขึ้น

สอนให้เข้าใจง่าย ท่านสามารถสอนบุตรธิดาได้ว่า “เมื่อเราทำบาป เราหันหลังให้พระผู้เป็นเจ้า” แต่ “เมื่อเรากลับใจ เราหันกลับมาหาพระผู้เป็นเจ้า”¹ เราสามารถหันกลับมาหาพระผู้เป็นเจ้าโดยสำนึกในความผิดของเรา ทำสิ่งที่ถูกต้อง และพยายามทำดีมากขึ้น
มองในแง่บวก ไม่ว่าสถานการณ์เป็นเช่นไร “การกลับใจเป็นเรื่องดีเสมอ”² การกลับใจไม่ใช่การลงโทษเพราะประพฤติไม่ดี แต่เป็นโอกาสให้พยายามอีกครั้งและใกล้ชิดพระผู้เป็นเจ้ามากขึ้น กระตุ้นให้บุตรธิดานึกถึงสิ่งที่พวกเขาทำถูกต้องและคิดว่าจะทำถูกต้องมากขึ้นได้อย่างไร
เน้นย้ำทุกวัน การกลับใจมีไว้สำหรับบาปเล็กๆ น้อยๆ ไปจนถึงบาปใหญ่ การกลับใจทุกวันหมายถึงการแก้ไขอยู่เสมอ เหมือนเรือยังอยู่บนเส้นทางเดินเรือ ช่วยให้บุตรธิดารู้วิธีเล็กๆ น้อยๆ ที่พวกเขาจะปรับปรุงในแต่ละวัน
เปิดโอกาสให้มีความผิดพลาด ช่วยให้บุตรธิดาเข้าใจว่าความผิดพลาดเป็นส่วนหนึ่งของการเรียนรู้ ปล่อยให้พวกเขารับผลของการเลือกและช่วยให้พวกเขาคิดหาวิธีทำสิ่งที่ถูกต้องอีกครั้ง สอนให้พวกเขาหันไปขอความช่วยเหลือจากพระผู้เป็นเจ้า
เป็นแบบอย่าง ยอมรับเมื่อท่านทำผิด อ่อนน้อมถ่อมตนมากพอจะขอโทษต่อหน้าบุตรธิดา ให้พวกเขาเห็นว่าท่านกำลังพยายามทำให้ดีขึ้น และแบ่งปันประจักษ์พยานของท่านว่าพระผู้ช่วยให้รอดทรงช่วยท่านเปลี่ยนมาแล้วอย่างไร
ทำให้เป็นเรื่องใกล้ตัว ขณะที่ท่านสอนบุตรธิดาเรื่องหลักธรรมของการกลับใจ³ จงรับรู้ว่าขั้นตอนการกลับใจจะไม่เหมือนกันสำหรับทุกคนและทุกครั้ง การกลับใจไม่ได้เป็นช่องไว้ให้กากบาท แต่เป็นกระบวนการต่อเนื่องของการเติบโต เกี่ยวข้องกับความปราถนาของใจและวิธีที่เราพยายามทำตัวให้สอดคล้องกับพระผู้ช่วยให้รอด เรารู้ได้ว่าเรากลับใจสมบูรณ์แล้วเมื่อเรารู้สึกถึงสันติสุข ปีติ และการให้อภัย
มองให้ไกล ท่านท้อแท้ได้ง่ายเมื่อท่านเลือกไม่ดีเหมือนเดิมหลายครั้ง สอนบุตรธิดาว่าตราบใดที่พวกเขากลับใจ พระผู้เป็นเจ้าจะทรงให้อภัยพวกเขาต่อไป (ดู โมโรไน 6:8) อธิบายว่าความพยายามเป็นสิ่งสำคัญอย่างยิ่ง เราจะเป็นเหมือนพระผู้เป็นเจ้ามากขึ้นเมื่อเราพยายามและทิ้งความเป็นมนุษย์ปุถุชน (ดู โมไซยาห์ 3:19)
แยกแยะระหว่างความรู้สึกผิดกับความละอายใจ “ความเสียใจตามพระประสงค์ของพระเจ้า” เป็นข้อกำหนดสำหรับการกลับใจ (ดู 2 โครินธ์ 7:9–10) แต่ถ้าบุตรธิดารู้สึกไม่มีค่าควรหรือสิ้นหวังแม้หลังจากกลับใจแล้ว ความละอายใจอาจเป็นสาเหตุของความรู้สึกนี้⁴ เตือนพวกเขาว่าพระบิดาบนสวรรค์ทรงรักพวกเขาเสมอและ “หากเราทำบาป เรามีค่าควรน้อยลง แต่เราจะไม่มีวันไร้ค่า!”⁵ หากจำเป็น ท่านอาจพูดคุยกับอธิการหรือผู้ให้คำปรึกษามืออาชีพ
เข้าใจการชดใช้ของพระผู้ช่วยให้รอด สอนบุตรธิดาว่าพระเยซูคริสต์ทรงชดใช้ไม่เฉพาะบาปของเราเท่านั้นแต่ความทุกข์ทั้งหมดของเราด้วย (ดู แอลมา 7:11–12) ทำให้บุตรธิดามั่นใจว่าพวกเขา “ไม่ต้องรับผิดชอบความประพฤติที่เป็นภัยของผู้อื่น”⁶ ผู้ถูกกระทำทารุณกรรมคือผู้บริสุทธิ์ จงช่วยให้พวกเขาหันไปขอสันติสุขและการเยียวยาจากพระผู้ช่วยให้รอด
อ้างถึงพระผู้ช่วยให้รอดเสมอ สอนบุตรธิดาว่าพระผู้ช่วยให้รอดเข้าพระทัยสิ่งที่พวกเขากำลังต่อสู้และทรงช่วยพวกเขาเอาชนะได้ เป็นพยานถึงพระองค์บ่อยๆ ในบ้านของท่าน กระตุ้นให้บุตรธิดาสวดอ้อนวอน รับใช้ ศึกษาพระคัมภีร์ และทำสิ่งอื่นที่จะช่วยให้พวกเขารู้จักพระองค์ดีขึ้นเพื่อพวกเขาจะทูลขอความช่วยเหลือจากพระองค์จนเป็นนิสัยในการเอาชนะความอ่อนแอของตนเอง