การตัดสินใจเรื่อง โยโย่
ผู้เขียนอาศัยอยู่ในรัฐอิลลินอยส์ สหรัฐอเมริกา
“ผ่านเสียงสงบแผ่วเบา พระวิญญาณตรัสกับฉัน” (หนังสือเพลงสำหรับเด็ก, 106 [ภาษาอังกฤษ])
เลอากับคุณแม่ซื้อของเกือบเสร็จแล้ว แต่คุณแม่หยุดดูเสื้อผ้า
“แม่จะดูแค่ไม่กี่นาที” คุณแม่บอก
เลอาถอนหายใจ เมื่อคุณแม่บอกว่า “ไม่กี่นาที” บางทีหมายถึง 20 นาที!
เลอาพบชั้นของเล่นอยู่ใกล้ๆ เธอเปิดดูสมุดภาพระบายสีจากนั้นก็โยนลูกบอลยางสองสามครั้ง แต่เธอเบื่อเร็วมาก
เธอจึงดึงบางอย่างกลมๆ วาวๆ ออกมา โยโย่นั่นเอง! คล้ายกับโยโย่ที่ออสการ์เอามาโรงเรียนเมื่อสัปดาห์ที่แล้ว ช่วงพักออสการ์โชว์ลูกเล่นแพรวพราวอวดทุกคน ลูกเล่นต่างๆ มีชื่ออย่างเช่น “พาสุนัขไปเดินเล่น” และ “รอบโลก” เลอาถามเขาว่าเธอขอลองเล่นหน่อยได้ไหม แต่ออสการ์ไม่ยอมให้เธอลอง
เลอาสอดนิ้วเข้าไปในห่วงเชือก เธอปล่อยโยโย่ลงแล้วกระตุกเชือกเหมือนที่เห็นออสการ์ทำ โยโย่กระทบพื้นเสียงดัง แก๊ง เธอลองอีกครั้ง หลังจากลองสองสามครั้ง เธอก็สามารถทำให้โยโย่กลับเข้ามาในมือได้! ถ้าเธอทำได้เร็วขนาดนั้น เธอน่าจะฝึกลูกเล่นทั้งหมดที่ออสการ์เคยทำให้ดูได้
ตอนนั้นเองที่เลอาดูป้ายราคา เธอหน้านิ่ว เงินในกระปุกที่บ้านมีไม่เท่าค่าโยโย่!
“เกือบเสร็จแล้วจ้ะเลอา” คุณแม่เรียก
เลอาถอนหายใจ เธอกำลังจะวางโยโย่กลับที่เดิมเมื่อฉุกคิดอะไรบางอย่าง โยโย่ไม่ใหญ่มาก เธอจะแอบเอาใส่กระเป๋ากางเกงและเก็บไว้ก็ได้! เจ้าของร้านไม่เห็น จะไม่มีใครรู้แน่นอน เธอจะเก็บไว้ฝึกลูกเล่นใหม่ๆ และเพื่อนๆ ที่โรงเรียนจะคิดว่าเธอเท่
ขณะเลอามองดูโยโย่ในมือ เธอรู้สึกไม่ดีและกังวลมาก รู้สึกว่ามือมีเหงื่อออก เธอจับโยโย่แน่นขึ้น ความรู้สึกไม่ดีนี้คืออะไร เธออยากใหัมันออกไป
จากนั้นเธอก็นึกถึงสิ่งที่คุณพ่อบอกเธอก่อนรับบัพติศมา
“หลังจากลูกรับบัพติศมา ลูกจะได้รับของประทานแห่งพระวิญญาณบริสุทธิ์” คุณพ่อพูด “พระวิญญาณบริสุทธิ์จะทรงช่วยให้เราเลือกสิ่งดี พระองค์ตรัสกับเราในสุรเสียงสงบแผ่วเบา”
“พระองค์จะพูดกับหนูหรือคะ” เลอาถาม
“ไม่ใช่จ้ะ” พ่อตอบ “อาจจะเหมือนความคิดเข้ามาในจิตใจลูก หรือความรู้สึกเข้ามาในใจ”
“ความรู้สึกแบบไหนคะ”
“ต่างกันไปในแต่ละคน” คุณพ่อตอบ “แต่ปกติ เมื่อหนูทำดี พระวิญญาณบริสุทธิ์จะทรงช่วยให้หนูรู้สึกสงบ เมื่อมีอันตราย พระองค์จะทรงเตือนหนู และเมื่อหนูอยากทำผิด พระวิญญาณบริสุทธิ์จะไปจากหนู และหนูจะรู้สึกสับสนหรือไม่มีความสุข”
เลอาก้มมองโยโย่ เธออยากได้ มาก แต่เธอรู้ว่าพระวิญญาณบริสุทธิ์กำลังบอกเธอว่าการขโมยเป็นสิ่งไม่ดี
เลอาวางโยโย่ไว้บนชั้นเหมือนเดิม ทันทีที่วาง เธอรู้สึกสงบและอบอุ่น เธอเดินกลับไปหาคุณแม่
“เสร็จแล้วจ้ะ” คุณแม่บอก “ลูกพร้อมจะไปหรือยัง”
เลอายิ้ม “ค่ะ”
ขณะทั้งสองเดินออกจากร้าน เลอารู้สึกสว่างและมีความสุขเหมือนแสงอาทิตย์ โยโย่อาจจะสนุกสักพัก แต่การทำตามพระวิญญาณบริสุทธิ์เป็นสิ่งที่เธออยากทำ เสมอ ●