เสื้อโค้ทหาย
ผู้เขียนอาศัยอยู่ในรัฐไอโอวา สหรัฐอเมริกา
“เรา, พระเจ้า, จะให้อภัยผู้ที่เราจะให้อภัย, แต่เรียกร้องจากเจ้าที่จะให้อภัยมนุษย์ทั้งปวง” (หลักคำสอนและพันธสัญญา 64:10)
“แม่ครับ เสื้อโค้ทของผมหาย!” แบรดบอก ได้เวลากลับบ้านแล้ว แต่แบรดหาเสื้อโค้ทของเขาบนราวแขวนที่โบสถ์ไม่เจอ
“ลูกแน่ใจนะว่าแขวนไว้ตรงนั้น” คุณแม่ถาม
“ครับ แขวนตรงนี้” เสื้อโค้ทของแบรดเป็นสีแดงและสีฟ้าสดใส หายยาก
“น่าจะมีคนย้ายไปแขวนที่อื่น ลองหาให้ทั่วสิลูก” คุณพ่อบอก
คุณแม่ คุณพ่อ กับแบรดแยกย้ายกันไปหาตามห้องต่างๆ พวกเขาหาในกล่องใส่ของหาย ในห้องนมัสการ ในห้องเรียนโรงเรียนวันอาทิตย์ของแบรด ในห้องปฐมวัย และราวแขวนทุกราว พวกเขาหาในห้องน้ำ แต่หาไม่เจอ
“น่าจะมีคนเผลอหยิบไป พ่อแน่ใจว่าพวกเขาจะเอามาคืนวันอาทิตย์หน้าทันทีที่รู้ว่าไม่ใช่เสื้อของพวกเขา” คุณพ่อบอก
“ระหว่างนี้ลูกสวมเสื้อโค้ทตัวเก่าไปก่อน” คุณแม่บอก
แบรดหน้านิ่ว เขาไม่ชอบเสื้อโค้ทตัวเก่า มันบาง สีจาง และเล็กเกินไปสำหรับเขา เขาชอบเสื้อโค้ทตัวใหม่สีฟ้าแดงเพราะทำให้เขาดูเหมือนซุปเปอร์ฮีโร่
“อาจจะมีคนเห็นว่าเสื้อผมเท่ก็เลยขโมยไป” แบรดคิด เกิดเรื่องแบบนี้ที่โบสถ์ได้อย่างไร ทุกคนที่นั่นน่าจะเป็นคนซื่อสัตย์ แบรดจะไม่ยอมให้คนขโมยหนีรอดไปได้ เขามีแผน วันอาทิตย์หน้า เขาจะคอยดูว่าใครสวมเสื้อโค้ทของเขา แล้วเขาจะเอาคืนและตะโกนว่า “หยุดนะ เจ้าหัวขโมย!” พวกเขาจะต้องเสียใจที่เอาไป
แบรดอดใจรอทำตามแผนของเขาในวันอาทิตย์แทบไม่ไหว แต่วันอาทิตย์ถัดมาอากาศอุ่นเกินกว่าจะใส่เสื้อโค้ท วันอาทิตย์ต่อจากนั้นก็ไม่หนาว
วันอาทิตย์หลังจากอาทิตย์นั้น แบรดมองเด็กผู้ชายทุกคนในห้องปฐมวัยพลางสงสัยว่าใครขโมยเสื้อโค้ทของเขาไป เด็กผู้ชายตัวสูงคนนั้นหรือเปล่า หรืออาจจะเป็นเด็กผู้หญิง เขารู้สึกเหมือนเขาไว้ใจใครไม่ได้เลย แบรดไม่ชอบความรู้สึกนั้น
หลังเลิกโบสถ์แบรดรีบเดินดูทั่วตึกเพื่อหาครอบครัวที่ใส่เสื้อโค้ทของเขา แต่เขาไม่เห็น เขาถึงกับตรวจกล่องใส่ของหายอีกครั้ง … แต่ไม่มีเสื้อโค้ท มันอยู่ที่ไหนนะ
ระหว่างทางกลับบ้าน แบรดคิดแผนใหม่ เขาจะสวดอ้อนวอน เขารู้ว่าพระบิดาบนสวรรค์หาของหายได้ คืนนั้นแบรดสวดอ้อนวอนว่า “พระบิดาบนสวรรค์ โปรดบอกข้าพระองค์ว่าใครเอาเสื้อโค้ทไป ข้าพระองค์อยากได้คืน”
แบรดรอให้ชื่อหรือใบหน้าของขโมยเข้ามาในความคิด แต่เขากลับคิดถึงคาร์ลเพื่อนของเขา แบรดมักจะนั่งใกล้คาร์ลในปฐมวัย พวกเขาชอบเล่าเรื่องตลกและหัวเราะด้วยกัน แต่คาร์ลไม่มาโบสถ์สองสามอาทิตย์แล้ว แบรดคิดถึงเขา
จะทำอย่างไรถ้า คาร์ล เอาเสื้อโค้ทไป คาร์ลอาจไม่กล้ามาโบสถ์ตอนนี้เพราะเขาคิดว่าแบรดจะไม่ยอมเป็นเพื่อนกับเขาอีก แบรดต้องการให้คาร์ลมาโบสถ์อีก ถ้าคาร์ลเอาเสื้อโค้ทไป แบรดตั้งใจว่าจะไม่ตะโกนใส่เขา แต่จะให้อภัย
แบรดปีนขึ้นเตียง และรู้สึกดีขึ้น
วันอาทิตย์ต่อมาในปฐมวัย คาร์ลไม่อยู่ แต่มีเด็กชายคนใหม่มา เขาผูกเน็กไทลายฟ้าแดง
“เน็กไทเท่จัง” แบรดพูดขณะนั่งลงข้างๆ เด็กชายคนใหม่ “ทำให้นายดูเหมือนซุปเปอร์ฮีโร่เลย”
เด็กชายคนนั้นยิ้ม
แบรดยิ้มตาม เขาไม่มองหาขโมยอีก แต่มองหาเพื่อน ●