ดัชนีเรื่องเล่าในการประชุมใหญ่

ต่อไปนี้คือประสบการณ์เรื่องเล่าที่เลือกสรรมาจากคำปราศรัยในการประชุมใหญ่สามัญเพื่อใช้ในการศึกษาส่วนตัว การสังสรรค์ในครอบครัว และการสอนอื่นๆ หมายเลขที่ให้ไว้หมายถึงหน้าแรกของคำปราศรัย

นีล แอล. แอนเดอร์เซ็น(34) ชายคนหนึ่งที่ชอบพอเพศเดียวกันยังคงซื่อสัตย์ต่อพันธสัญญาของเขา หญิงคนหนึ่งที่ไม่แต่งงานมุ่งเน้นการรับใช้

ดี. ทอดด์ คริสทอฟเฟอร์สัน(81) เยาวชนในอิตาลีนำบัตรพระวิหารที่เตรียมไว้สำหรับบรรพชนของพวกเขาให้ประธานรัสเซลล์ เอ็ม. เนลสันดู

คาร์ล บี. คุก(51) “หมู่พี่น้อง” ที่เสริมสร้างความเข้มแข็งให้กันและช่วยกันเปลี่ยนใจเลื่อมใสในบอตสวานาเป็นพรแก่ชีวิตนับไม่ถ้วนผ่านการรับใช้เป็นผู้สอนศาสนา โควรัมฐานะปุโรหิตสนับสนุนและเป็นพรแก่เด็กหนุ่มคาร์ล บี. คุก

เควนทิน แอล. คุก(76) คำเชื้อเชิญจากประธานกอร์ดอน บี. ฮิงค์ลีย์ช่วยนำบิดาของเอ็ลเดอร์โอ. วินเซนต์ ฮาเล็คมาสู่การบัพติศมา

เบคกี้ เครเวน(9) ผู้เห็นเหตุการณ์คนหนึ่งโวยว่าวิศวกรรถไฟไม่พยายามหักหลบก่อนรถไฟชนรถยนต์ที่ติดราง

แชรอน ยูแบงค์(73) ไฟกลางคืนด้านนอกพระวิหารซอลท์เลคไม่ติด ความฝันทำให้แชรอน ยูแบงค์ปรารถนาจะเพิ่มพูนศรัทธาของเธอ

เกอร์ริท ดับเบิลยู. กอง(97) หลังจากรู้สึกสงสารคนที่ขโมยของจากร้าน เพื่อนคนหนึ่งของเกอร์ริท ดับเบิลยู. กองเริ่มเข้าใจพระเยซูคริสต์และการชดใช้ของพระองค์

บรูค พี. เฮลส์(11) บุตรชายสองคนของบรูค พี. เฮลส์เรียนรู้ในคำตอบการสวดอ้อนวอนว่าพระผู้เป็นเจ้าทรงทราบผลในบั้นปลายนับตั้งแต่เริ่มต้น “เดี๋ยวมันก็ผ่านไป” กลายเป็นคติพจน์ของสตรีที่ซื่อสัตย์ผู้ยอมรับอาการตาบอดของเธอ

มาไธอัส เฮลด์(31) มาไธอัสกับไอรีน เฮลด์เข้าร่วมศาสนจักรหลังจากเล็งเห็นความจริงผ่านการศึกษาและพระวิญญาณ

เดวิด พี. โฮเมอร์(41) ขณะเป็นผู้โดยสารบนเครื่องบินลำเล็ก เดวิด พี. โฮเมอร์เรียนรู้ความสำคัญของการฟังเสียงที่ถูกต้อง เดวิด พี. โฮเมอร์กับภรรยาเรียนรู้ว่าคำตอบของการสวดอ้อนวอนอาจมาช้า พี่ชายของเดวิด พี. โฮเมอร์อดทนจนกว่าชีวิตจะหาไม่แม้มีความยากลำบาก

คายล์ เอส. แมคเคย์(105) หญิงที่ต่อสู้กับการใช้สารผิดประเภทและมารดาที่บุตรชายเสียชีวิตในอุบัติเหตุได้รับการปลอบโยนและการค้ำจุนจากพระผู้ปลดปล่อย

รัสเซลล์ เอ็ม. เนลสัน(67) มารดาคนหนึ่งกับบุตรสาวของเธอแข่งกับกีฬาและเกมเพื่อให้ได้ความสนใจจากผู้ชายในครอบครัวของพวกเธอ

(88) รัสเซลล์ เอ็ม. เนลสันกับเวนดีบุตรสาวพูดคุยกัน “ถึงสิ่งสำคัญที่สุด” ระหว่างการ “สนทนาฉันพ่อลูกเพื่อร่ำลากัน” เจ้าหน้าที่ตำรวจนายหนึ่งที่ช่วยให้ผู้คนหนีรอดจากไฟป่าสงสัยว่า “ครอบครัว ของผม อยู่ ที่ไหน” เพื่อนคนหนึ่งของรัสเซลล์ เอ็ม. เนลสันไม่ยอมทำการเปลี่ยนแปลงเพื่อให้มีคุณสมบัติคู่ควรรับพรพระกิตติคุณ

ดัลลิน เอช. โอ๊คส์(60) นักศึกษาวิทยาลัยที่เฝ้าดูสุนัขค่อยๆ ขยับเข้าไปใกล้กระรอกไม่ยอมถามว่า “สิ่งนี่จะนำไปสู่จุดใด” การนั่งรถโดยสารห้าวันห้าคืนของชายหญิงชาวโคลอมเบียคู่หนึ่งเพื่อไปแต่งงานในพระวิหารเปลี่ยนความรู้สึกที่พวกเขามีต่อการแต่งงานในพระวิหารและพระกิตติคุณ

เดล จี. เรนลันด์(70) “การสวดอ้อนวอนครั้งแรกที่ตะกุกตะกัก” ช่วยให้สมาชิกที่แข็งขันน้อยคนหนึ่งรู้สึกถึงการกระตุ้นเตือนที่โบสถ์ว่า “นี่คือบ้านของเรา”

อูลิส์เสส ซวาเรส(6) มารดาตัวคนเดียวปลูกฝังพรของพระกิตติคุณไว้ในใจบุตรธิดาของเธอ

แกรีย์ อี. สตีเวนสัน(47) สมัยเป็นปุโรหิตในโรงเรียนมัธยมปลาย อัครสาวกในอนาคตไม่ยอมดูภาพยนตร์ที่ไม่เหมาะสม ทำให้เพื่อนคนหนึ่งเกิดความกล้า

ฮวน ปาโบล วิยาร์(95) หลังจากใช้เวลาหนึ่งวันเผยแพร่ศาสนากับพี่ชายที่เป็นผู้สอนศาสนา ฮวน ปาโบล วิยาร์ตัดสินใจรับบัพติศมาและรับใช้งานเผยแผ่

ทากาชิ วาดะ(38) มารดาของทากาชิ วาดะเข้าร่วมศาสนจักรหลังจากพระเจ้าทรงสัมผัสใจเธอผ่านการแสดงน้ำใจของเด็กชายคนหนึ่ง

ดับเบิลยู. คริสโตเฟอร์ วัดเดลล์(19) เพราะการพยายามปฏิบัติศาสนกิจจากครอบครัวและเพื่อนๆ พี่ชายของดับเบิลยู. คริสโตเฟอร์ วัดเดลล์จึงน้อมรับพระกิตติคุณอีกครั้งก่อนเสียชีวิตไม่นาน