นกน้อยเตือนใจ

ลอรา ลินตัน

ยูทาห์ สหรัฐอเมริกา

ภาพประกอบโดย แคโรลิน วิบเบิร์ต

ดิฉันและสามีสูญเสียลูกคนแรกเมื่อดิฉันอายุ 26 ปี แพทย์วินิจฉัยว่าเคนเนดีมีเนื้องอกในสมองเมื่อเธออายุเพียง 13 เดือน หลังจากผ่าตัดสามครั้ง คีโมบำบัดห้ารอบ รวมทั้งการรักษาทางยาและการบำบัดอีกหลายอย่าง เธอจากไปในอ้อมแขนเราขณะอายุได้ 20 เดือน

ดิฉันรู้สึกสิ้นหวังที่สูญเสียเด็กหญิงตัวน้อยที่ทั้งสวยงาม อยากรู้อยากเห็น และกำลังซนของดิฉันไป สิ่งนี้เกิดขึ้นได้อย่างไร? ดิฉันจะไปต่อได้อย่างไร? ดิฉันมีคำถามมากมาย แต่ไม่มีคำตอบเลย สองสามวันหลังพิธีศพ สามีและดิฉันไปที่บริเวณหลุมศพซึ่งยังปกคลุมด้วยดอกไม้สีชมพูและริบบิ้นจากพิธีศพ

ขณะกำลังคิดถึงลูกสาว ดิฉันเห็นลูกนกตัวเล็กๆ ที่ยังอ่อนเยาว์เกินจะบินได้ กระโดดอยู่บนหญ้า นกน้อยนี้เตือนใจให้ดิฉันนึกถึงเคนเนดีเพราะเธอเป็นคนรักสัตว์ นกน้อยกระโดดขึ้นไปบนหลุมศพ เล่นอยู่ในริบบิ้นและดอกไม้ ดิฉันยิ้มเพราะรู้ว่านี่ใช่สิ่งที่เคนเนดีต้องการเลย แล้วนกน้อยก็กระโดดตรงมาที่ดิฉัน ดิฉันไม่กล้าขยับกล้ามเนื้อแม้แต่มัดเดียว นกน้อยกระโดดมาชิดดิฉัน เอนตัวซบขาดิฉัน หลับตาลงและหลับไป

ดิฉันบรรยายความรู้สึกขณะนั้นไม่ถูก รู้สึกเหมือนเคนเนดีของดิฉันกำลังกอดดิฉัน ดิฉันกอดลูกสาวไม่ได้แล้ว แต่นกน้อยตัวนี้—การสร้างของพระบิดาในสวรรค์ของเรา—ยังมาอิงศีรษะน้อยๆ กับดิฉันได้ เตือนใจดิฉันว่าพระบิดาบนสวรรค์ทรงเข้าพระทัยความปวดร้าวของดิฉันและทรงอยู่ตรงนี้เสมอที่จะปลอบโยนและช่วยให้ดิฉันผ่านการทดลองนี้ไปได้

เอ็ลเดอร์เดวิด เอ. เบดนาร์แห่งโควรัมอัครสาวกสิบสองกล่าวว่า “เมื่อคำพูดให้การปลอบขวัญที่เราต้องการ … ไม่ได้ … เมื่อตรรกและเหตุผลให้ความเข้าใจไม่มากพอเกี่ยวกับความอยุติธรรมและความไม่เป็นธรรมของชีวิต … และเมื่อดูเหมือนว่าเราโดดเดี่ยวเดียวดาย เราจะได้รับพรแน่นอนโดยพระเมตตาอันละเอียดอ่อนของพระเจ้า” (“พระเมตตาอันละเอียดอ่อนของพระเจ้า,” เลียโฮนา, พ.ค. 2005, 124)

ดิฉันยังไม่มีคำตอบของคำถามทุกข้อ แต่พระเมตตาอันละเอียดอ่อนนี้ทำให้ดิฉันมั่นใจว่าพระบิดาบนสววรค์ทรงรักเคนเนดีและดิฉันและด้วยการพลีพระชนม์ชีพเพื่อการชดใช้ของพระบุตรของพระองค์ พระเยซูคริสต์ ดิฉันมีความหวังว่าวันหนึ่ง เคนเนดี สามีและดิฉันจะอยู่ด้วยกันเป็นครอบครัวอีกครั้ง