ล้ำค่ากว่าสร้อยข้อมือเงิน
ซิลวี ฮูโม
ควิเบก แคนาดา
ภาพประกอบโดย เอมิลี ลูอิ
เมื่อมีผู้ขอร้องให้ดิฉันนำการสนทนาในสมาคมสงเคราะห์เรื่องพระดำรัสเชิญของพระผู้ช่วยให้รอดให้เลี้ยงดูแกะของพระองค์ ดิฉันตัดสินใจว่าถ้าต้องการสร้างแรงจูงใจพี่น้องสตรี ดิฉันควรทำบางสิ่งเพื่อแกะของพระองค์สักคน
ดิฉันรวบรวมความกล้าเชิญพี่น้องสตรีที่แข็งขันน้อยคนหนึ่งมากิจกรรมสมาคมสงเคราะห์กับดิฉัน เธอยอมรับคำเชิญและเรามีช่วงเวลาที่สุขสนุกสนาน ดิฉันรู้สึกว่านี่เป็นแบบอย่างที่ดี และรู้สึกกระตือรือร้นที่จะแบ่งปันประสบการณ์ แต่พระเจ้าทรงมีเรื่องที่จะสอนดิฉันมากกว่านั้น
เช้าวันหนึ่งขณะแต่งตัว ดิฉันตระหนักว่าสร้อยข้อมือเงินหายไป สร้อยข้อมือนี้ดิฉันได้รับเป็นของขวัญวันเกิดขณะไปเยือนฝรั่งเศส จึงมีความหมายกับดิฉันเป็นพิเศษ ดิฉันเริ่มหาในที่ต่างๆ ซึ่งสร้อยน่าจะอยู่ที่สุด แต่ไม่เจอ ดิฉันบอกตนเองว่าถ้าสวดอ้อนวอน ดิฉันจะหาสร้อยพบได้โดยเร็ว
หลังจากสวดอ้อนวอน ดิฉันหาทุกที่ ดิฉันสวดอ้อนวอนอย่างหนักและค้นหาทุกซอกทุกมุมเป็นเวลาสองวัน ดิฉันวิงวอนพระบิดาบนสวรรค์ให้ทรงช่วยดิฉันหาสร้อย แตก็ยังหาไม่เจอ ใจดิฉันทุกข์หนักเพราะสร้อยเส้นนี้มีค่าต่อดิฉันมาก
คืนหนึ่งลูกชายสวดอ้อนวอนกับดิฉันที่ข้างเตียง หลังสวดอ้อนวอน ลูกชายหยิบของสิ่งหนึ่งยื่นให้ดิฉัน สร้อยข้อมือของดิฉันนั่นเอง! เขาพบสร้อยอยู่ใต้เตียง ดิฉันคงพลาดไปในขณะที่ค้นหา ดิฉันร้องไห้ด้วยปีติที่ได้สร้อยกลับมาอีกครั้ง
ทันใดนั้นการกระตุ้นเตือนบางอย่างเกิดขึ้นกับดิฉัน “ลูกสวดอ้อนวอนให้พี่น้องสตรีของลูกในศาสนจักรจริงจังเท่าสร้อยข้อมือหรือไม่? พวกเธอมีค่าต่อลูกเท่าสร้อยข้อมือของลูกไหม? แล้วพี่น้องสตรีของลูกที่อยู่นอกศาสนจักรล่ะ? ลูกสวดอ้อนวอนให้พวกเธอไหม?”
เมื่อดิฉันแบ่งปันประสบการณ์เรื่องสร้อยข้อมือในสมาคมสงเคราะห์ เรามีการสนทนาที่สวยงาม ดิฉันบอกพี่น้องสตรีว่าดิฉันเรียนรู้ว่าเมื่อพระผู้ช่วยให้รอดทรงขอให้เราเลี้ยงดูแกะของพระองค์ เราต้องจำไว้ว่า “ค่าของจิตวิญญาณยิ่งใหญ่ในสายพระเนตรของพระผู้เป็นเจ้า” (หลักคำสอนและพันธสัญญา 18:10) ทรงต้องการให้เราห่วงใยผู้ที่อยู่รอบข้างเรา ให้เรารัก ดูแล และสวดอ้อนวอนเพื่อพวกเธอด้วยพลังงานทั้งหมดของเรา เมื่อเราทำเช่นนั้น เราจะพบว่าทุกคนมีค่ามากกว่าสร้อยข้อมือเงินมากมายหลายเท่า