Domy spotkań — miejsca poważania i oddawania czci Bogu
Biskup Dean M. Davies
Pierwszy Doradca w Przewodniczącej Radzie Biskupiej
Duch Pana jest obecny w naszych domach spotkań i udzieli nam natchnienia, jeśli będziemy wszystko czynić z poważaniem dla Niego.
Pewien oddany kolega opowiedział mi kiedyś o swoim doświadczeniu. Miał za zadanie poustawiać krzesła i uporządkować centrum palika po konferencji palika. Po 30 minutach pracy zdał sobie sprawę, że jest jedyną osobą, jaka została w budynku. Nie czuł się jednak osamotniony i nie śpieszył się z wykonaniem zadania, wręcz przeciwnie, zauważył, że ogarnęło go to samo słodkie uczucie spokoju, które odczuwał podczas konferencji, i uczucie to w nim narastało.
Kiedy ukończył pracę i opuszczał dom spotkań, spotkał innego członka Kościoła, który zdawał się mu uważnie przyglądać. Dowiedziawszy się o tym, co robił mój przyjaciel, człowiek ten uścisnął mu rękę i powiedział: „Bracie, Pan widzi te wszystkie małe rzeczy, które robisz dla Niego, patrzy w dół i się uśmiecha”.
Wiele lat później, kiedy służył jako biskup, przyjaciel ten ponownie pozostał sam w domu spotkań okręgu. Po zgaszeniu świateł w kaplicy zatrzymał się na chwilę, kiedy światło księżyca wpadło do budynku przez okna i oświetliło mównicę.
Znowu ogarnęło go znajome uczucie spokoju. Usiadł przy wejściu do kaplicy i zastanawiał się nad niezliczonymi świętymi chwilami, których doświadczył w tym otoczeniu — wiele razy widział, jak kapłani łamią chleb przy stole sakramentalnym, czuł, jak Duch Święty mu towarzyszy podczas wygłaszania przemówienia na konferencji okręgu, podczas chrztów, słuchania występów chóru oraz licznych świadectw członków okręgu, które tak bardzo go poruszały. Kiedy tak siedział samotnie w ciemnej kaplicy, odczuł wpływ tych wszystkich doświadczeń na jego życie i życie członków okręgu, i pochylił głowę z głęboką wdzięcznością.
Mój przyjaciel został mądrze i właściwie nauczony, że najświętsze miejsca na ziemi to świątynia oraz dom, ale dzięki dwóm opisanym wyżej doświadczeniom zrozumiał również świętą naturę naszych domów spotkań. Ponieważ są one poświęcone dzięki upoważnieniu kapłańskiemu, stają się miejscami, w których Pan wylewa objawienia na Swój lud, i w których „ukazana jest moc boskości” poprzez obrzędy mające tam miejsce (zob. Doktryna i Przymierza 84:20).
Dom spotkań ma w sobie coś z domu rodzinnego, gdy przynosi obiecaną radość, której wierni święci mogą doświadczyć w dzień sabatu. Staje się miejscem, w którym wspólne oddawanie czci Bogu sprawia, że ich serca stają się „spojone w jedności i miłości jeden do drugiego” (Ks. Mosjasza 18:21) i do Zbawiciela. Aby właściwie okazać wdzięczność i szacunek za wylanie duchowych błogosławieństw, które docierają do nas dzięki naszym domom spotkań, powinniśmy wchodzić do tych miejsc oddawania czci Bogu przepełnieni głębokim i szczerym poważaniem.
Znaczenie poważania
W naszej współczesnej kościelnej kulturze słowo poważanie stało się synonimem słowa cisza. Mimo że spokojne dźwięki są jak najbardziej właściwe w naszych kaplicach, to termin ten ogranicza rozumienie poważania i nie oddaje jego pełnego znaczenia. Poważanie może odnosić się do łacińskiego czasownika revereri oznaczającego „bycie pełnym podziwu”1. Czy można znaleźć określenie, które wymowniej opisze doznania naszej duszy, kiedy szczerze kontemplujemy to, co Zbawiciel uczynił dla każdego z nas?
Przypominają mi się słowa pięknego hymnu, który śpiewamy w naszych kaplicach: „Podziwiam Jezusa niezmiernej miłości czyn”2. To głębokie poczucie wdzięczności, uwielbienia i zdumienia jest istotą poważania i skłania nas do unikania wszelkiego rodzaju słów lub zachowań, które mogłyby osłabić te uczucia u nas samych lub u bliźnich.
Zdjęcie kobiety przy mównicy — Tiffany Myloan Tong
Domy spotkań i dzień sabatu
Ze współczesnego objawienia dowiadujemy się, że główną częścią naszego oddawania czci Bogu w dzień sabatu jest „[udanie] się do domu modlitwy i [ofiarowanie] [naszych sakramentów Panu] w [Jego] świętym dniu” (Doktryna i Przymierza 59:9). „Domy modlitwy”, w których się gromadzimy w sabat, są naszymi świętymi domami spotkań.
Prezydent Russell M. Nelson wyjaśnił, jak bardzo związane są ze sobą: nasze poważanie dla Zbawiciela i nasze uczucia względem dnia sabatu. Przytaczając własne doświadczenia związane z szanowaniem dnia sabatu, Prezydent Nelson powiedział: „Dowiedziałem się z pism świętych, że moje zachowanie i postawa wobec sabatu [stanowią] znak między mną a Ojcem w Niebie”3.
Podobnie jak nasze postępowanie i postawa w sabat są oznaką naszego oddania Panu, tak nasze postępowanie, nasza postawa, a nawet nasz sposób ubierania się w Jego domu modlitwy, mogą być wyrazem stopnia poważania względem Zbawiciela.
Domy spotkań i obrzędy
Starszy Jeffrey R. Holland z Kworum Dwunastu Apostołów sprawił, że pogłębiło się nasze zrozumienie tej idei, kiedy głosił:
„Poza tym, że musimy wygospodarować czas na wzmożoną naukę ewangelii w domu, nasze zmodyfikowane niedzielne nabożeństwa […] [podkreślają] sakrament Wieczerzy Pańskiej jako święte, oczywiste, niekwestionowane sedno naszego cotygodniowego oddawania czci. Mamy pamiętać w możliwie najbardziej osobisty sposób, że Chrystus umarł, bo Jego serce skruszył samotnie podźwignięty ciężar grzechów i smutków całej ludzkiej rodziny.
Jako że przyczyniliśmy się do tego śmiertelnego brzemienia, chwila ta wymaga od nas szacunku”4.
Ważne jest, aby pamiętać, że miejscem wyznaczonym na ten najistotniejszy moment szacunku dla Zbawiciela jest kaplica domu spotkań. Oprócz poważania, jakie odczuwamy podczas cotygodniowego obrzędu sakramentu, nasze uczucia poważania i szacunku są spotęgowane, gdy bierzemy pod uwagę inne obrzędy i błogosławieństwa kapłańskie, jakie mają miejsce w domu spotkań, w tym nadanie imienia i błogosławienie dzieci, chrzty i konfirmacje, ustanowienia w kapłaństwie i wyświęcenia do powołań. Każdy z tych obrzędów i błogosławieństw może spowodować wylanie Ducha Świętego, jeśli ci, którzy w nim uczestniczą, oraz ci, którzy są na nim obecni, będą okazywać poważanie.
Zdjęcie — James Iliff Jeffery
Domy spotkań i oddawanie czci Bogu
Dzień sabatu daje nam sposobność oddawania czci Panu podczas naszego studiowania w domu, a także jako kongregacji podczas sakramentu i innych spotkań. Od najwcześniejszych dni Kościoła święci cieszą się możliwością wspólnych spotkań i zacieśniania więzi jako bracia i jako siostry. Nasze domy spotkań są tak zaprojektowane, aby mogły się w nich odbywać zajęcia w tygodniu. Nigdy nie możemy stracić z oczu podstawowego celu tych budynków, jakim jest zapewnienie miejsca do oddawania czci Bogu.
Oddawanie czci Bogu i poważanie są ze sobą powiązane. „Kiedy czcimy Boga, zbliżamy się do Niego w duchu miłości, pokory i uwielbienia. Przyznajemy i potwierdzamy, że jest On naszym suwerennym Królem, Stwórcą wszechświata, naszym umiłowanym i nieskończenie kochającym Ojcem”5.
Ten główny cel oddawania czci Bogu powinien zatem wpływać na nasze zachowanie w domach spotkań nawet podczas spotkań towarzyskich i zajęć rekreacyjnych. Należy dołożyć wszelkich starań, aby podczas zajęć kościelnych nie dopuszczać do bałaganu, zaśmiecenia czy zniszczenia jakiejkolwiek części budynku, a jeśli coś takiego się wydarzy, należy podjąć działania w celu niezwłocznego uprzątnięcia lub dokonania naprawy.
Dzieci i młodzież mogą być nauczane, że poważanie i dbałość o dom spotkań nie ogranicza się jedynie do spotkań niedzielnych. Uczestnictwo członków w sprzątaniu domu spotkań — szczególnie wspólny udział rodziców i dzieci — jest wspaniałym sposobem na rozwijanie poczucia poważania dla naszych świętych obiektów. Jak wynika z doświadczenia mojego przyjaciela w porządkowaniu centrum palika po konferencji palika, sam akt opieki nad domem spotkań jest sposobem oddawania czci i zaprasza Ducha Pana.
Zdjęcie członków stojących na zewnątrz — Massimo Criscione
Domy spotkań i Zbawiciel
Pod proroczym kierownictwem Prezydenta Nelsona podejmowane są znaczne wysiłki, aby imię Jezusa Chrystusa nigdy nie było pominięte, gdy mówimy o Jego Kościele. W podobny sposób nie możemy pozwolić na to, by Zbawiciel był pozbawiony Swojej głównej pozycji w naszym oddawaniu czci — również w naszych miejscach oddawania czci.
Przyzwyczailiśmy się nazywać świątynię domem Pana, co jest właściwym i ważnym określeniem Możemy jednak zapominać, że każdy z naszych domów spotkań jest poświęcony dzięki upoważnieniu kapłańskiemu jako miejsce, w którym Duch Pana może mieszkać i gdzie dzieci Boże — zarówno należące do Kościoła, jak i spoza — mogą zdobywać „[wiedzę] o Swym Odkupicielu” (Ks. Mosjasza 18:30).
Niedawno ogłoszona inicjatywa ozdobienia naszych domów spotkań dziełami sztuki, które z szacunkiem przedstawiają Zbawiciela i boskie wydarzenia z Jego życia doczesnego i życia po śmierci, ma na celu przykuć do Niego naszą uwagę, umysły i serca. Gdy wchodzicie do tych domów modlitwy na spotkania i zajęcia, z miłością zachęcamy was do zatrzymania się, oglądania i kontemplowania tych świętych obrazów oraz patrzenia na nie wraz z dziećmi, dzięki czemu pogłębią się wasze uczucia oddawania czci Bogu i poważania dla Niego.
Starotestamentowy prorok Habakuk ogłosił: „Pan jest w swym świętym przybytku. Umilknij przed nim, cała ziemio!” (Ks. Habakuka 2:20). Obyśmy również pamiętali, że Duch Pana jest w naszych domach spotkań i wniknie do naszego serca w takim stopniu, że będziemy okazywać Mu poważanie.