Regionaal Nieuws
Hemelse Tuinen
Het is alweer acht jaar geleden dat ik me door de Geest geïnspireerd voelde om de schepping in bloei te zetten, maar ik had nog geen idee hoe. Ik besloot op mijn knieën te gaan en God te vragen om mij te helpen en stelde me open om het antwoord te ontvangen. Mijn antwoord kwam in dromen en gedachten over prachtige tuinen ter grootte van een hectare. De tuinen zagen er verschillend uit qua vorm en inhoud, maar er was steeds een overeenkomst. Ze waren paradijselijk en verdeeld in drie delen. Een derde bloemen, groenten, kruiden, een derde boomgaard, water en graan, een derde bos, bosvruchten en grassen. Ik vroeg God wat de reden was voor deze verhouding en kreeg als antwoord dat er zo een stevige, stabiele basis ontstaat waarbinnen alles voldoende ruimte krijgt om tot bloei te komen, en elkaar kan stimuleren en ondersteunen als er iets ‘mis’ gaat.
Het was op dat moment dat ik de Geest voelde en wist dat het, met Christus als mijn Held, Voorbeeld en Verlosser mijn levensmissie zou worden mensen terug te brengen bij God door deze Hemelse Tuinen (zoals ik ze vanwege de wijze waarop ze tot stand gekomen waren noemde) in de wereld te brengen.
Ik maakte een portfolio met plaatjes en foto’s en hoewel ik zelf geen idee had hoe verder te moeten, voelde ik dat God een weg aan het voorbereiden was en dat ik daarop kon vertrouwen. Een reeks wonderen volgde, ik leerde vele lessen en oefende in geduld en vertrouwen want mijn omgeving begreep vaak niet waar ik mee bezig was (ik was jurist). Ik heb in die tijd vaak aan Noach en Nephi gedacht, aan hoe zij zich gevoeld moeten hebben toen God hun de opdracht gaf een schip te bouwen. Zonder ervaring en in een omgeving vol onbegrip, deden ze wat God van hen verlangde en vertrouwden ze op zijn leiding, ook al duurde het jaren.
Ook ik vertrouw op Gods leiding, al vind ik dat, in een omgeving waarin niet veel mensen dat doen, soms een behoorlijke uitdaging. Jullie zullen dat vast wel herkennen. Er volgden zeven jaren van leren, bidden, voorbereiden, tuinieren, keuzes maken, vallen (omdat ik toch te ongeduldig werd) en weer opstaan maar toen kwam er driekwart jaar geleden een verzoek vanuit de gemeente Amsterdam om een Hemelse Tuin te ontwerpen voor een natuurspeelplaats waar ik zeven jaar geleden ook mijn eerste kleinere tuinopdracht kreeg.
Inmiddels is het ontwerp gemaakt en zijn we begonnen met de eerste fase van de aanleg.
Een kaal stukje grond dat eerst bestond uit gras, tegels, zand en aarde komt tot bloei. Het is prachtig om te zien wat de tuin nu al teweeg brengt. Mensen, planten en dieren komen er tot leven, rust, inspiratie, creativiteit enz. En overal komt precies op de juiste tijd hulp vandaan. Ook hierin zie ik Gods hand. En hoewel ik veel bezig ben met afstemmen, plannen en aansturen, zijn er ook vele momenten waarin ik rustig alleen in de tuin aan het werk ben, de Geest voel en denk aan wat Christus voor ons heeft gedaan. Elke keer als ik een zonnebloempitje of een ander zaadje in de aarde stop, weet ik dat het omhulsel zal breken,getseman net als het lichaam van Christus hier op aarde voor ons allen gebroken is. Ik aanschouw ook het wonder dat in dit ‘pitje’ verborgen ligt, nieuw leven, een andere vorm, de Geest die vorm krijgt, en waar wij leiding, troost en inspiratie door kunnen ontvangen. Dat ene kleine zonnebloempitje dat vrijgekomen is uit zijn omhulsel, groeit uit tot een prachtige grote zonnebloem die wel honderden pitjes in zich draagt. Wanneer ik dat wonder aanschouw, zie ik niets anders dan Christus en kan ik alleen maar diepe dankbaarheid voelen en hopen dat velen het zaadje van geloof in hun hart en de aarde zullen planten en koesteren.
Door me op de schepping te richten, kom ik dichter bij God en leer ik vele lessen. Kijk maar eens naar de les van de val, de verzoening en het tot stand brengen van de onsterfelijkheid en het eeuwig leven van de mens. Al die lessen vonden plaats in een hof/tuin. De hof van Eden, de hof van Gethsémané en de hof van het lege graf waar Jezus aan Maria Magdalena verscheen. De schepping is voor mij dan ook niet iets wat ik voor lief neem en gebruik, maar een middel om tot inkeer en wijsheid te komen. Zo vraagt ouderling Bruce R. McConkie ons volgens mij ook niet voor niets in zijn laatste apostolische getuigenis twee weken voor zijn dood (uit ‘The Puryfying Power of Gethsemane’, Ensign, mei 1985, 9-11 en ‘De drie tuinen van God’, Liahona, maart 2016) om als wij lezen, overdenken en bidden, de drie tuinen van God in gedachten te zien en een juiste en zekere kennis van de verzoening te verwerven. En hiertoe daag ik jullie uit, want ik getuig dat wij dichterbij God komen en de verzoening beter zullen begrijpen als wij niet alleen Hem, maar ook zijn schepping indachtig zijn. Wanneer wij zijn schepping tot bloei willen laten komen, ook al hebben we nog geen idee hoe, zal Hij je dingen openbaren die voorheen voor je verborgen bleven. Ik hoop dat jij daar net als ik vrede en een diep vertrouwen in zult vinden en anders in ieder geval een fijne tijd in een heerlijke omgeving.