จะเป็นอย่างไรหากฉันไม่ได้ไป?
ประสบการณ์ครั้งนี้ฝังลึกลงไปในความคิดและจิตวิญญาณของฉันเกี่ยวกับเหตุผลที่ฉันต้องอยู่ที่นั่นในเย็นวันนั้น
ฉันเกือบเปลี่ยนใจไม่ออกไปข้างนอกในเย็นนั้น ฉันรู้ว่าคืนแห่งการไว้อาลัยอาจช่วยให้ฉันรับมือกับการสูญเสียแม่ของฉันได้ แต่ฉันก็รู้ด้วยว่าคืนนั้นอาจทำให้ฉันต้องเสียน้ำตาขณะที่ฉันยังคงเศร้าโศกและอาลัยการจากไปของแม่
เมื่อคืนแห่งการไว้อาลัยใกล้เข้ามา ฉันพบว่าตนเองพร้อมจะไปแม้ว่าก่อนหน้านี้ฉันจะลังเลก็ตาม ฉันตัดสินใจแล้วว่าการอยู่ที่นั่นจะเป็นสิ่งที่ดีสำหรับฉัน
คืนแห่งการไว้อาลัยซึ่งยกย่องผู้วายชนม์เมื่อไม่นานมานี้จัดขึ้นในสถานที่จัดงานศพซึ่งจัดการพิธีฝังศพของแม่ฉัน นอกจากผู้อำนวยการสถานที่จัดงานศพและครอบครัวของเขาแล้ว ฉันก็ไม่รู้จักใครในห้องเลย คืนนั้นมีการอ่านชื่อของผู้เสียชีวิตแต่ละคน และตัวแทนในครอบครัวนั้นก็จะจุดเทียนขนาดเล็กเพื่อระลึกถึงบุคคลดังกล่าว
หลังจากพิธีศพ ฉันยืนขึ้นเพื่อเดินไปหยิบของว่าง คนที่นั่งอยู่ข้างหลังฉันกลับไปหมดแล้ว ยกเว้นสตรีร่างเล็กคนหนึ่งที่สวมเครื่องช่วยหายใจและนั่งอยู่ข้างๆ อุปกรณ์ช่วยเดิน ฉันรู้สึกถึงความเศร้าและความเจ็บปวดของเธอ ฉันรู้สึกด้วยว่าฉันจำเป็นต้องกอดเธอ
ฉันไม่รู้ว่าเธอจะรู้สึกอย่างไรกับการมีคนแปลกหน้าเข้ามากอดเธอ แต่ฉันก็ทำตามการกระตุ้นเตือนที่เรียบง่ายนี้ ฉันเดินมาหาเธอพร้อมกับแขนที่พร้อมจะโอบกอด เธอเอื้อมแขนทั้งสองข้างมาหาฉันและดึงตัวฉันลงมาหาเธอ เธอจุมพิตแก้มของฉันและพูดว่า “ขอบคุณที่รู้ว่าฉันต้องการกอด คุณเป็นนางฟ้า” จากนั้นเราก็ใช้เวลาอยู่ด้วยกันสักครู่
ประสบการณ์ครั้งนี้ฝังลึกลงไปในความคิดและจิตวิญญาณของฉันเกี่ยวกับเหตุผลที่ฉันต้องไปที่นั่น จะมีใครอื่นกอดสตรีคนนี้ในคืนวันนั้นหรือไม่หากฉันไม่ได้ไป? ฉันไม่มีวันรู้ แต่ฉันรู้ว่าฉันได้รับการกระตุ้นเตือนให้กอดเธอ และเพราะฉันทำอย่างนั้นเราทั้งคู่จึงเปี่ยมไปด้วยพรอันล้ำค่า